Tak łatwo nam przychodzi osądzanie innych. Słowo to potężny oręż. Można nim wygrywać bitwy, góry przenosić, ale też - za jego pomocą - burzyć i niszczyć. Nie zabijaj brata zwadą, ręką, kaźnią, ani radą - przypominał autor średniowiecznego wierszowanego przekładu Dekalogu. Nie osądzaj nikogo, dopóki nie staniesz przy jego kowadle i nie popracujesz jego młotem - pisał Rick Riordan.

Znajomi opowiadali mi historię, której byli świadkiem: duży specjalistyczny szpital w Warszawie, pokaźne grono pacjentów, którzy przyjechali tu z całej Polski, czekających na wizytę od wczesnego rana. Korytarz wypełnia ołowiana cisza, ciężka lękiem, niepewnością - nikt nie znalazł się tutaj dla przyjemności. Daje się odczuć ogromne napięcie.

Nie jesteśmy koalicjantem Prawa i Sprawiedliwości, ale ich partnerem - stwierdził Piotr Duda, przewodniczący NSZZ Solidarność. - Dzięki temu w rok udało się zrobić więcej, niż przez wcześniejszych osiem lat - dodał.

Piotr Duda przyjechał 11 lutego do Siedlec, aby wziąć udział w uroczystości nadania jednemu z rond imienia Zbigniewa Romaszewskiego - wieloletniego działacza Solidarności walczącego o prawa obywatelskie i pracownicze. - Ten wspaniały pomysł działaczy siedleckiej Solidarności pokazuje ich pozytywne podejście do pamięci o osobach, które wpisały się w historię naszej ojczyzny, szczególnie w aspektach prospołecznych - przyznał przewodniczący związku.

W życiu ważna jest roztropność. Także w podejściu do spraw Bożych, najważniejszych. Kiedyś nastolatka - córka ludzi mocno zaangażowanych w dzieło ewangelizacji - wykrzyczała przy klasie: Nienawidzę Kościoła! Kościół zabrał nam rodziców! Oni nie mają dla nas czasu! Ważniejsi są inni, my się nie liczymy!... Jak określić granicę, której nigdy nie powinno się przekraczać?

Syndrom DDK, czyli dorosłe dzieci katolików. Tytuł został zapożyczony z tekstu zamieszczonego na portalu http://pl.aleteia.org. Może dziwić, ponieważ wprost odnosi się do pojęcia syndromu „dorosłych dzieci alkoholików” (DDA). Czy zestawienie ze sobą obu problemów nie jest nazbyt szokujące, nie stanowi nadużycia? Przecież chodzi o przekleństwo, destrukcję osobowości, uzależnienie, które promieniuje na najbliższe otoczenie osoby uzależnionej. Być może.

Z szacunków wynika, że alimentów w Polsce nie otrzymuje około 1 mln dzieci. - To nic innego, jak ich krzywdzenie, okradanie z marzeń i możliwości rozwoju - podkreśla Iwona Janeczek ze stowarzyszenia Dla Naszych Dzieci. Co najgorsze - wszystko dzieje się przy cichym przyzwoleniu społecznym.

W Polsce ściągalność alimentów należy do najniższych w Europie i wynosi zaledwie 20%. W bazie danych Krajowego Rejestru Długów widnieje prawie 312 tys. osób zalegających z płaceniem na dzieci, a wartość ich zobowiązań sięga prawie 11 mld zł. Średnio każdy z nich jest winien swoim dzieciom 33,9 tys. zł. Według statystyk, aż 96% dłużników alimentacyjnych to mężczyźni, przeważnie w wieku 36-45 lat.

Przyzwyczajeni jesteśmy do obrazu wojen, gdzie zasadniczą rolę odgrywali żołnierze, śmiercionośna broń, taktyka pola walki itp. To już dziś nieaktualne. W XXI w. sieć komputerowa jest nie mniej groźną bronią niż dywizje czołgów. Nie bierze się jeńców, za to zdobywa przewagę ten, kto zgromadzi więcej informacji o przeciwniku - ewentualnie je spreparuje, kto potrafi zmienić sposób myślenia ludzi.

Informacja stała się dziś towarem - tym wartościowszym, im bardziej dotyka strategicznych dziedzin ludzkiej egzystencji. W zglobalizowanym świecie można ją zdobyć na tysiące sposobów.

Czy powinniśmy modlić się o pieniądze? To pytanie wbrew pozorom ma sens. Odpowiedź jest bardzo prosta…

Każdy rodzic pragnie dla swoich dzieci wszystkiego, co najlepsze. Pan Bóg jest naszym najwspanialszym Ojcem i nie mam wątpliwości, że chce nam pomagać także w sferze finansowej. Doświadczyłem tego osobiście - przekonuje Jarosław Marszałek, autor książki pt. Czy możemy modlić się o pieniądze?

Niegdyś gromnica wspomagała ludzi i towarzyszyła im przez całe życie. Jej drgający płomyk nasi ojcowie uważali za znak Bożej potęgi przewyższający moc zła.

Legendy podają, że w mroźne lutowe noce Matka Boska chodzi po polach i miedzach z zapaloną gromnicą. Jasny płomień świecy rozprasza groźne ciemności, chroni oziminy przed wymarznięciem i oświetla drogę zbłąkanym podróżnym. W wędrówce towarzyszą Maryi obłaskawione wilki, zwane gromnicznymi, które skierowała na drogę dobra, czyniąc swoimi sługami.

Współcześni nazywali go poetą serca. Adam Mickiewicz porównywał go z Goethem i zazdrościł mu sławy. Moja niepiśmienna babcia znała jego teksty na pamięć.

Franciszek Karpiński herbu Korab - bo o nim tu mowa - to poeta raczej zapomniany z nazwiska. Myślę, że wielu z nas, śpiewając pieśni: Kiedy ranne wstają zorze, Wszystkie nasze dzienne sprawy czy kolędę Bóg się rodzi, nie kojarzy ich z autorem. A szkoda. Bo to twórca naprawdę dużej miary.

Naród, który zapomina o swojej przeszłości, ryzykuje powtórzeniem jej w przyszłości. Wierzę, że pokazując patologię, w jakiś sposób piętnując ją, zwiększam szansę na to, by podobne sytuacje nie miały nigdy więcej miejsca - powiedział Wojciech Sumliński podczas spotkania autorskiego.

Dziennikarz śledczy przyjechał 11 stycznia do Siedlec na zaproszenie stowarzyszenia Ruch Kontroli Wyborów. Na gościa w sali wielofunkcyjnej przy parafii św. Józefa czekało kilkuset czytelników. - Jest pan bohaterem narodowym - usłyszał od jednego z nich.

O babciach i dziadkach można mówić w nieskończoność. Wspomnienia razem przeżytych chwil zostają w nas na zawsze. Nigdzie nie ma tak dobrze, jak u babci….

Z dziadkami czas płynie inaczej, wolniej, radośniej, bardziej beztrosko. Zawsze jest czas na żarty, ale i na naukę czegoś ważnego i potrzebnego. Z nimi można robić wszystko to, na co nie mają czasu rodzice. Każdy - mały i duży - nosi w swoim sercu wiele historii, które przypomina sobie z uśmiechem. Dobre relacje między dziadkami i wnukami to skarb.