Na bialskim lotnisku powstaje tymczasowa infrastruktura wojskowa. Budowa koszar odbywa się bardzo dynamicznie. Miasteczko kontenerowe zostanie zasiedlone już w czerwcu.

Lotnisko będzie siedzibą nowo formowanego batalionu zmechanizowanego, który ma podlegać 1 Warszawskiej Brygadzie Pancernej. Budową zajmują się żołnierze wojsk inżynieryjnych, należących głównie do 2 Pułku Saperów i 2 Pułku Inżynieryjnego. - Miasteczko składa się z przenośnych kontenerów podobnych do tych, jakich używamy na misjach zagranicznych w polskich kontyngentach wojskowych. W pełni zabezpieczają one funkcjonowanie jednostki wojskowej. Budowa miasteczka zakończy się w czerwcu - informuje mjr Przemysław Lipczyński, oficer prasowy 18 Dywizji Zmechanizowanej im. gen broni Tadeusza Buka w Siedlcach. Tymczasowa baza będzie mogła pomieścić do 900 żołnierzy. Równolegle trwają też prace nad stworzeniem infrastruktury stałej.

Uniwersytety, na co dzień tętniące życiem, opustoszały, a społeczność akademicka musiała przejść przyspieszoną, ale nieuniknioną rewolucję cyfrową.

Od marca zeszłego roku w związku z pandemią Covid-19 większość szkół wyższych działa w trybie zdalnym. Wprowadzone restrykcje postawiły uczelnie przed ogromnym wyzwaniem, jakim było szybkie przejście od nauczania tradycyjnego do w pełni online. Pandemia wymusiła na uczelniach konieczność wdrożenia nowych form prowadzenia zajęć z wykorzystaniem technik kształcenia na odległość, zdalnych metod weryfikacji wiedzy studentów i odejścia od klasycznych egzaminów semestralnych. - Organizacja zajęć dydaktycznych w trybie zdalnym, z wykorzystaniem narzędzi informatycznych była ogromnym wyzwaniem dla naszego ośrodka zarządzania siecią komputerową i wszystkich pracowników - mówi dr Beata Gałek, rzecznik prasowy Uniwersytetu Przyrodniczo- Humanistycznego w Siedlcach. - Jesteśmy dumni, że mimo oczywistych niedogodności szybko przestawiliśmy się na pracę w środowisku wirtualnym.

Niedzielne leniwe popołudnie, w tle serial z Netflixa - niezbyt wysokich lotów, wątki kryminalne pomieszane z thrillerem i „obyczajówką”. Rzeczywistość - monochromatyczna. Na szczególną uwagę jednak zasługują bohaterowie.

Czarne charaktery to, rzecz jasna, katolicy. Katoliczką jest domniemana morderczyni, nosząca na udzie pokutną kolczatkę, do cna zdegenerowana, próbująca (nieudolnie) bronić zasad chrześcijańskiej moralności - w istocie postać oślizgła i odrażająca. W tle ujęć - krzyż, „święte” obrazki. Postacie pozytywne to geje. Nierozumiani przez ogół, nieodmiennie budzący sympatię i współczucie. Marzący „tylko” o dziecku, które utwierdzi ich miłość, dopełni szczęście. W tle gejowska miłość, namiętność, czułe pocałunki. Kamera nie ucieka wstydliwie - jak to było drzewiej - od męskiej nagości, kadrowania homoseksualnych aktów. Był czas przywyknąć, drodzy widzowie! Mamy XXI wiek! W każdym kryminale czarny (ups, przepraszam, Afroamerykanin) jest mózgowcem, głównym informatykiem, najbystrzejszym strategiem w FBI czy CIA. Nie ma mowy, by przestępcą był ktoś deklarujący przynależność do płciowej odmienności.

Trudną, ale doskonale wyćwiczoną choreografią olśniła międzynarodowe jury. Mercedes Szulen zdobyła pierwsze miejsce podczas mistrzostw świata w tańcu sportowym.

Solistka Małej Rewii Tanecznej z Miejskiego Domu Kultury w Dęblinie odniosła spektakularny sukces. Kilka tygodni temu na łamach „Echa Katolickiego” pisaliśmy o tanecznej pasji i dotychczasowej drodze artystycznej utalentowanej14-latki. Wtedy nikt nie spodziewał się, że podbije serca ekspertów z całego świata. Z racji pandemii konkurs odbył się online w dniach 27 i 28 marca, a jego zorganizowaniem zajęła się Hiszpania. Zdobycie pierwszego miejsca kosztowało Mercedes i jej rodziców wiele pracy i wyrzeczeń. Ale jak często bywa w sporcie, nie bez znaczenia była też odrobina szczęścia. Dziewczynę wytypował do konkursu Polski Związek Tańca Sportowego. - Mercedes należy do PZTS od ubiegłego roku. Początkowo nie zastanawiałam się nad zgłaszaniem córki do tej organizacji, ale zmieniłam zdanie po rozmowie z koleżanką. To ona zaproponowała taki krok.

Rozmowa z Anną Halasz, Podlasianką z Gdyni, autorką wydanej w cyklu „Opowieści z Wiary”powieści „Obecność. Odczytując znaki”.

Ta książka była pisana nietypowo. Najpierw na przestrzeni prawie dziesięciu lat niezależnie od siebie powstawały opowiadania. Część z nich odnosi się do określonych zdarzeń lub osób, mimo że nie relacjonuje konkretnych życiorysów. Na przykład „Most” i „Kołacze” to pożegnanie mojej przyjaciółki, która zmarła kilka lat temu. Jej bliscy i przyjaciele odnajdą tam szczegóły identyfikujące jej osobę, ale opowiedziane zdarzenia nie są relacją z jej życia. Postacie i zdarzenia z ostatniego opowiadania są całkowicie zmyślone, ale doświadczenie pewnych niezwykłych zjawisk, które się pojawiają w życiu głównego bohatera, opiera się na moich własnych przeżyciach oraz opowieści mojego kolegi. Dla odmiany opowiadanie „List” nawiązuje do burzliwego życiorysu jednego z polskich pisarzy ubiegłego wieku, a idąc za bohaterką ulicami Miasteczka, być może niektórzy rozpoznają jedno ze znanych uzdrowisk. Natomiast nie zależało mi, by rozpoznawać w nich prawdziwe historie, wprost przeciwnie, mam nadzieję, że teksty są bardzo autonomiczne. Ten zbiór opowiadań rozrastał się i rozrastał, aż wreszcie pojawił się pomysł, aby znaleźć jakieś kleiszcze i połączyć te teksty wspólnym wątkiem w całość. Chyba mi się udało.

Warto pamiętać o tym, że Msza św. zaczyna się dużo wcześniej niż o ustalonej godzinie. Trzeba się do niej odpowiednio przygotować, podobnie jak to czynił św. Jan Paweł II.

Za nami Triduum Paschalne, w czasie którego wspominaliśmy m.in. ustanowienie przez Chrystusa sakramentu Eucharystii. Mimo trudnej sytuacji epidemicznej wielu z nas przeżyło doroczne rekolekcje wielkopostne, podczas których odbyło spowiedź i mogło przystąpić do Komunii św. Kościół naucza, że Komunia św. przyjęta w trwającym okresie wielkanocnym winna być traktowana jako dar, ale też jako pobożny doroczny obowiązek. Przy tej okazji warto więc poruszyć temat dobrego przygotowania do Mszy św. i Komunii, bez którego trudno o owocne przeżycie Sakramentu Ołtarza, szczególnie, że niektórzy, na mocy dyspensy, ciągle jeszcze uczestniczą w niej za pośrednictwem mediów, w warunkach niesprzyjających skupieniu.

Biblię można zgłębiać podczas osobistej lectio divina, na rekolekcjach i w lekturze dobrych książek. Ciekawą drogą poznania pism natchnionych są także kręgi biblijne działające w parafiach.

To propozycja dla młodszych i starszych. Tu nie liczy się wiek, zawód czy stan. Potrzebne są tylko otwartość i wiara. Przynależność do kręgu daje wiedzę na temat treści zawartych w księgach Pisma Świętego i uczy poprawnej interpretacji, ale też motywuje do modlitwy słowem Bożym. To nic, że poszczególne księgi powstały setki lat temu. „Słowo Boże zawsze jest dzisiejsze, zawsze na teraz” - powtarza salwatorianin ks. Krzysztof Wons. Pytając o kręgi biblijne w parafiach, wszędzie słyszałam, że są otwarte dla wszystkich chętnych. Duszpasterze zapraszają: przyjdź, posłuchaj, przemyśl, przemódl... W swoją wiarę trzeba inwestować ciągle. W życiu duchowym nie można zatrzymać się na poziomie ośmioletniego dziecka czy nastolatka. Wiara ma dojrzewać razem z nami. Trzeba też wiedzieć, w co wierzymy. Dziś o wiele bardziej jesteśmy skorzy uwierzyć wszystkim apokaliptycznym „prorokom” niż Bogu, który mówi w Biblii.

Deweloperzy leją beton pełną parą, włodarze cieszą się z wpływów do miejskiego budżetu ze zbycia działek... A mieszkańcy? Ich potrzeby są na ostatnim miejscu. Z każdego metra kwadratowego trzeba wycisnąć jak najwięcej. Liczy się tylko zysk.

Inwestorzy od jakiegoś czasu mają w rękach oręż w postaci specustawy mieszkaniowej. Pozwala ona na realizację budowy z pominięciem miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego. Jeszcze kilka lat temu nowe osiedla reklamowały hasła typu: „zamieszkaj w zieleni”. Dziś budowniczowie mieszkań raczej powiedzą: „chcesz mieć zieleń, zamieszkaj w lesie”. Obecnie tereny zielone są jednym z ulubionych miejsc do inwestowania. A cały proces zaczyna się od wycięcia wszystkiego w pień. Trawnik, krzewy czy drzewa to zbędny dodatek, musi ustąpić miejsca choćby miejscom parkingowym, za które nowi właściciele muszą słono zapłacić.

„Zabójca” George’a Floyda skazany. Radość zapewne nieprzeciętna dla popierających tłumy spod znaku BLM.

Rodzina domniemanej ofiary działań policji amerykańskiej pod drzwiami sądu oświadczyła, iż wyrok ten jest punktem zwrotnym w dziejach Ameryki i świata. 12 przysięgłych w 10 godzin i 20 minut przeanalizowała całość materiału dochodzeniowego oraz dowody przedstawione przez obronę i oskarżenie. To krótko i długo. Krótko, jak na ilość złożonych dowodów jednej i drugiej strony, a długo - ze względu na pieklący się poza murami sądu tłum ludzi. W tym wszystkim trudno zapewnić sobie możliwość bezstronności. Zwłaszcza że ich twarze są powszechnie znane. Po wyjściu z sali rozpraw w każdym zieleniaku można spotkać zapalonego obrońcę wszystkiego, co czarne (z wyjątkiem duchowieństwa rzymskokatolickiego) i przejść szybki kurs reedukacyjny z uświadomienia problematyki związanej z uciemiężeniem ludności kolorowej przez białych. A dodatkowo otrzymać świadectwo ukończenia tego kursu podpisane pięścią, ostrzem noża, kopniakiem w głowę lub kulą z broni palnej.

We Włodawie na nowo rozgorzała dyskusja wokół pomnika, który zdaniem wielu już dawno powinien zniknąć z centrum miasta.

Stojący na głównym placu Włodawy pomnik walk i męczeństwa wojsk polskich i sowieckich dla wielu mieszkańców stanowi symbol czasów komunizmu w naszym kraju i hołd dla oprawców polskiego narodu. Do redakcji „Echa”, a także Instytutu Pamięci Narodowej, wojewody lubelskiego, wojewódzkiego konserwatora zabytków w Lublinie wpłynął list, którego autorem jest kpt. Edmund Brożek, prezes włodawskiego koła Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej. Apeluje w nim o rozebranie monumentu, powołując się zarówno na zły stan techniczny, jak i ustawę z 1 kwietnia 2016 r. o zakazie propagowania komunizmu lub innego ustroju totalitarnego: „Apel nasz nie może pozostać bez rozpatrzenia, dlatego prosimy o pomoc, zważywszy na fakt, że wszelkie próby remontu tego pomnika będą obrazą dla tych wszystkich, którzy oddali swoje życie za wolną i niepodległą Polskę”.