16 kwietnia w sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Białej Podlaskiej świętowano doroczny odpust.

Uroczystościom przewodniczył bp Grzegorz Suchodolski. Główne obchody miały miejsce w południe. Rozpoczęły się od Koronki do Miłosierdzia Bożego. W jej śpiew i poprowadzenie włączyli się członkowie miejscowego chóru Schola Cantorum Misericordis Christi. Tradycyjnie już każdy dziesiątek koronki był poprzedzony fragmentem z Dzienniczka św. s. Faustyny.   Chór posługiwał śpiewem także podczas Mszy. Sumę odpustową razem z biskupem celebrowali: ks. kan. Jacek Owsianka, proboszcz parafii, oraz br. Bogdan Augustyniak, gwardian bialskiego klasztoru kapucynów. We wprowadzeniu do Mszy św. biskup Grzegorz akcentował, że prawda o Bożym Miłosierdziu została na nowo przypomniana światu przez św. s. Faustynę i św. Jana Pawła II.

Kiedy wyjdziesz za Mokobody w stronę zachodnią, zobaczysz łąki, a za nimi pas drzew.

To tam płynie Liwiec - niby niewielka rzeka, ale jakże ważna. Była ongiś granicą, która dzieliła Koronę i Litwę. Nad tą rzeczką po lewej jej stronie ludzie zaczęli osiedlać się i tak zrodziły się Zaliwia. Są trzy: Zaliwie Piegawki, Zaliwie Szpinki i Zaliwie Brzozówka. „Dziwne te nazwy” - każdy obcy powie. „A i cóż w tym dziwnego” - powiedzą tutejsi. To początek pięknej opowieści, bo spisanej z potrzeby serca. Te trzy miejscowości - wszystkie leżące nieopodal Mokobód w powiecie siedleckim - oraz Ostaszewizna stały się bohaterami książki autorstwa Marii Krasowskiej pt. „Nasze Zaliwia”. Publikacja składa się z 15 rozdziałów. Czytelnik znajdzie w niej informację o początkach kształtowania się osadnictwa w Zaliwiu, okoliczności ich podziału, etymologię nazw.

Oczyszczone fragmenty piecowych kafli i ceramiki ukazały przepych siedziby renesansowego możnowładcy.

Światło dzienne ujrzały efekty ubiegłorocznych i wcześniejszych badań archeologicznych na terenie Żelechowa. Fortalicjum Andrzeja Ciołka jest eksplorowane od 2016 r. Dzięki życzliwości właściciela działki - Stanisława Kawki - naukowcy regularnie wracają na miejsce wykopalisk. Rok temu prowadzili badania w sierpniu. Ich celem było odkrycie renesansowego dworu oraz tego, co znajdowało się pod nim. Zadanie nie należało do łatwych z uwagi na podmokły teren, ale mimo to panowie: Wojciech Bis, Maciej Radomski z Instytutu Archeologii i Etnologii Polskiej Akademii Nauk, Michał Zbieranowski reprezentujący Instytut Historii PAN i Michał Główka, historyk PAN, nie dali za wygraną.

Dębem pamięci radni Parczewa upamiętnili porucznika Bazylego Uruskiego.

Był nauczycielem, komendantem straży pożarnej i uczestnikiem walk 1939 r., zamordowanym przez NKWD. Wydarzenie wpisało się w obchody 83 rocznicy zbrodni katyńskiej. Posadzenie dębu poprzedziły uroczysta sesja rady miasta. - 80 lat temu świat dowiedział się o zbrodni popełnionej przez Sowietów w lesie katyńskim, o mordzie dokonanym na elicie Wojska Polskiego i narodu polskiego. Informowali o tym inni mordercy naszego narodu - Niemcy, którzy odkrycie miejsca masowych grobów wykorzystali do celów swojej propagandy - mówił Paweł Kędracki, burmistrz miasta. Przypomniał, że w wyniku zbrodni katyńskiej dokonanej wiosną 1940 r. przez funkcjonariuszy policji politycznej Związku Socjalistycznych Republik Sowieckich od strzału w tył głowy zginęło blisko 22 tys. obywateli państwa polskiego, w tym ok. 14,5 tys. jeńców wojennych i ponad 7 tys. cywili.

Jednym z największych problemów w małżeństwach jest nieznajomość wzajemnych potrzeb, co może prowadzić do rozsypania więzi.

Dlatego tak ważna jest sztuka budowania komunikacji małżeńskiej. Chcemy, aby ten dzień świętowania naszych rodzin służył pogłębieniu relacji - mówi ks. dr Jacek Sereda, dyrektor Wydziału Duszpasterstwa Rodzin Diecezji Siedleckiej, zachęcając do udziału w 12 Diecezjalnej Pielgrzymce Rodzin. Odbędzie się ona w niedzielę 7 maja w sanktuarium Matki Bożej Królowej Rodzin. Diecezjalną Pielgrzymkę Rodzin poprzedzają zainaugurowane 4 kwietnia 33-dniowe rekolekcje zawierzenia rodzin Jezusowi przez ręce Maryi. Nawiązują one do treści stworzonych przez św. Ludwika Marię de Montforta, autora słynnego „Traktatu o doskonałym nabożeństwie do Maryi”.

Papież Franciszek, rozpoczynając przed laty Rok Miłosierdzia w Kościele, napisał: „Potrzebujemy nieustannie kontemplować tajemnicę miłosierdzia.

Jest ona dla nas źródłem radości, ukojenia i pokoju. Jest warunkiem naszego zbawienia […]. Miłosierdzie to droga, która łączy Boga z człowiekiem, ponieważ otwiera serce na nadzieję bycia kochanym na zawsze, pomimo ograniczeń naszego grzechu”. W teorii miłosierdzie jest piękną ideą, kluczową dla zrozumienia chrześcijaństwa. W praktyce - to twarda walka, pokonywanie własnych ograniczeń, oczyszczanie prawdy z kłamstwa itd. - Jak kochać nieprzyjaciół? Tych, którzy znajdują patologiczną radość w niszczeniu nas? Jak wprowadzać w życie słowa Jezusa, skoro świat podpowiada zgoła inne rozwiązania? - pytamy nieraz. Sami nie damy rady. Potrzebna jest łaska. I Boża mądrość.

Kto wie, jak potoczyłyby się losy orędzia o Bożym Miłosierdziu przekazanego przez s. Faustynę, gdyby nie Jan Paweł II.

To dzięki determinacji Karola Wojtyły Kościół uznał objawienia polskiej zakonnicy. I choć ludzie zapewne mówili „prosta zakonnica, szkoda czasu”, on - profesor, teolog - widział, co Bóg chce przez nią przekazać światu. Orędzie Miłosierdzia Bożego zawsze było mi bliskie i drogie - wyznał Jan Paweł II w sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach w 1997 r., dodając, iż zabrał je ze sobą na Stolicę Piotrową i ono ukształtowało jego pontyfikat. Był człowiekiem oddanym kultowi Bożego Miłosierdzia. Zaowocowało to: pierwszą w historii Kościoła encykliką w całości poświęconą Bogu bogatemu w miłosierdzie - „Dives in misericordia”, ustanowieniem w całym Kościele Święta Bożego Miłosierdzia.

Eucharystia i kapłaństwo są bezcennym darem Boga dla nas, bowiem w nich zawarta została Jego nieskończona miłość - mówił bp Kazimierz Gurda.

Podczas Mszy Wieczerzy Pańskiej w katedrze otwierającej Triduum Paschalne pasterz Kościoła siedleckiego tłumaczył w homilii wartość ofiary Jezusa. Zaznaczył, że jej doskonałość polega na tym, że ona rzeczywiście i na zawsze pojednała człowieka z Ojcem Niebieskim. - Jezus jako paschalny Baranek składa siebie samego w ofierze Ojcu Niebieskiemu, aby nas wyprowadzić, uwolnić z niewoli grzechu. Jego krew ratuje nas od śmierci wiecznej, bo w Jego krwi zostajemy obmyci z naszych grzechów. I nic innego jak Krew Chrystusa nie może nas obmyć z grzechów, nie może nas ocalić od zniszczenia - przypominał ordynariusz. Potem wskazywał na wartość sakramentu kapłaństwa.

Porzucił miasto królów, by szukać natchnienia i spokoju w prozie wiejskiego życia.

W Zalesiu nieopodal Ryk swoją pracownię konserwatorską i plastyczną stworzył krakowski artysta. Grzegorz Bajorek, absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, do Zalesia trafił nieprzypadkowo. Z miejscowości pochodzi jego żona. - Chcieliśmy uciec od zgiełku miasta. Tu mamy kontakt z przyrodą, bo za oknem zdarza się widzieć lisy, zające, sarny, a nawet łosie. Poza tym wspaniale jest móc zrobić sobie przerwę, pijąc herbatę na tarasie z widokiem na ponad 60-letnie jabłonie - podkreśla artysta, który wraz z żoną założył pracownię konserwatorską i plastyczną. Od niedawna pełni też funkcję dyrektora Gminnego Ośrodka Kultury w Ułężu.

Ich cel to odkrywanie i utrwalanie historii.

Natomiast mottem są słowa bł. kard. Stefana Wyszyńskiego „Naród bez historii jest jak drzewo bez korzeni, każdy wicher może je obalić”. Stowarzyszenie Odkrywców Ziemi Włodawskiej działa od 2021 r. Jego członkowie mówią o sobie, że zajmują się odnajdywaniem przedmiotów, świadectw lokalnych dziejów, jednocześnie tworząc pozytywny wizerunek poszukiwacza. W 2022 r. odnaleźli nieśmiertelnik nr 866 należący do Jana Horszczaruka. W latach 1936-1937 pełnił on służbę w pułku Strzelców Poleskich 30 Dywizji Piechoty. Udało się dotrzeć do wnuka żołnierza - Stanisława Horszczaruka, który, jak się okazało, znał losy swojego dziadka.