Dialog jest mocno wpisany w Ewangelię. Jezus nie bał się wchodzić w relacje z grzesznikami, kolaborantami, prostytutkami. Ale robił też coś, co nam dziś umyka: oddzielał człowieka od grzechu. Rzecz w tym, by dialog nie stał się w którymś momencie filozofią białej flagi. Wywieszanej coraz częściej dla „świętego” spokoju.

W powieściach, filmach niekiedy mamy do czynienia z próbami wykreowania tzw. alternatywnej rzeczywistości. Autorzy, scenarzyści, a bywa, że również i poważni naukowcy zastanawiają się, co by było gdyby... np. wojna nie skończyła się w 1945 r.? Albo gdyby w ogóle nie wybuchła? Jak wyglądałaby dziś Polska, gdybyśmy przyjęli i zrealizowali plan Marshalla? Albo czy gdyby dziś pojawił się św. Paweł, założyłby własną telewizję, ewangelizował przez media itd.? Wyobraźnia podsuwa najrozmaitsze odpowiedzi - jedne całkiem realne, prowokujące do refleksji, inne szalone. Co by było, gdyby Jan Chrzciciel - rówieśnik Pana Jezusa, ewangeliczny radykał, którego będziemy wspominali w najbliższą niedzielę - żył w naszych czasach? Co powiedziałby na przykład, znajdując się w analogicznej sytuacji jak wtedy, przed Herodem, który „podebrał” (kto bogatemu zabroni?) swojemu bratu żonę Herodiadę (por. Mt 14,3-4)?

W przeddzień uroczystości Objawienia Pańskiego schola Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży przy parafii św. Teresy w Siedlcach zaprosiła mieszkańców miasta i okolic na wspólne kolędowanie.

Koncert kolęd zgromadził blisko tysiąc osób, które śpiewały nowo narodzonemu Jezusowi. Uczestnicy wysłuchali kilku kolęd w aranżacji Damiana Kryńskiego, tj.: „Dzisiaj w Betlejem”, „Cicha noc”, „Bóg się rodzi”. Wspaniałym przeżyciem było także wysłuchanie pastorałek: „Noel” w wykonaniu Marii Kicińskiej, „Mario, czy już wiesz” z przeszywającą serce wokalizą Adriany Masiak czy niezwykle delikatnie zaśpiewanej przez Małgorzatę Grochowską „Kolędy Maryi”. Wśród utworów powstałych współcześnie, a odnoszących się do tematyki Bożego Narodzenia, nie mogło zabraknąć zaczerpniętego z musicalu „Metro” fenomenalnego „Uciekali”. Kunsztem wokalnym popisali się w tym utworze: Aleksandra Skibniewska, Monika Bentkowska, M. Kicińska oraz Kamil Januszewski.

Nadbużańska miejscowość może poszczycić się wyjątkową tradycją. Podobnej próżno szukać w Polsce, a nawet na świecie. Od lat przez ostatnie trzy dni roku na ulicach miejscowości rządzą brodacze, czyli lokalni przebierańcy, którzy kolędują, zaczepiają mieszkańców, a panny biorą na „hocki”.

By ta unikatowa w skali kraju tradycja nie zaniknęła, miejscowy ośrodek kultury od kilku lat organizuje wybory brodacza roku. Kryterium stanowi strój, który uczestnicy przygotowują własnoręcznie. W tym roku do konkursu zgłosiło się dziesięciu uczestników. Każdy z nich prezentował misternie przyozdobione przebranie nie tylko publiczności, ale i jury, w skład którego weszli: Małgorzata Siedlec - miłośniczka tradycji i obrzędów Podlasia z Białej Podlaskiej, Mariusz Komorowski - artysta malarz z Włodawy, Radosław Zagajski - wielokrotny uczestnik konkursu. Komisja wnikliwie przyglądała się poszczególnym elementom stroju, biorąc po uwagę oryginalność. Po naradzie ogłoszono wyniki. Pierwsze miejsce i tytuł Brodacza Roku 2018 zdobył Arnold Sołoduszkiewicz, pokonując Dominika Hasiuka (drugie miejsce) i Michała Sołoduszkiewicza (trzecie miejsce). Wyróżniono też Damiana, Zagajskiego, Tomasza Buraczyńskiego i Macieja Dylewskiego.

W Polsce działa blisko 400 Grup Modlitwy Ojca Pio, skupiając ok. 40 tys. osób. Mamy ponad 50 parafii pod wezwaniem tego świętego. Nic dziwnego, że rok 2018, w którym przypadały dwa okrągłe jubileusze: 100 lat od otrzymania stygmatów i 50 lat od przejścia do domu Ojca, przyniósł tak wiele wydarzeń i owoców.

O. Pio znany był w Polsce już za życia. W latach 70 powstała pierwsza Grupa Modlitwy Ojca Pio w Krakowie. Cudownie uzdrowiona przez wstawiennictwo św. o. Pio Wanda Półtawska miała znaczący wpływ na popularyzację jego osoby. Również o. Gracjan Majka z Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów Prowincji Krakowskiej przyczynił się do przybliżenia postaci tego świętego zakonnika. Kolejną osobą była Maria Winowska, która spopularyzowała w naszej ojczyźnie tego świętego, pisząc książkę na jego temat. Organizatorem jubileuszowych wydarzeń, jakie miały miejsce w 2018 r., był Zakon Braci Mniejszych Kapucynów - Prowincja Krakowska. Obchody, które odbyły się pod hasłem „Do Nieba z Ojcem Pio”, rozpoczęły się 23 stycznia 2018 r. konferencją prasową w siedzibie Konferencji Episkopatu Polski w Warszawie.

To fenomenalne, że kilkanaście tysięcy młodych ludzi jedzie na drugi koniec Europy, by razem modlić się o pokój na świecie i budować wzajemne zaufanie między narodami - mówi ks. Bogumił Lempkowski.

Takimi słowami podsumowuje ostatnie Europejskie Spotkanie Młodych Taize w Madrycie. Wie, co mówi, bo uczestniczył już w dziesięciu podobnych zjazdach. Po raz pierwszy był na Taize w 1999 r. Spotkanie odbywało się wtedy w Warszawie. Potem jeździł z młodymi do Barcelony, Paryża, Budapesztu, Zagrzebia i Mediolanu. Gdy pracował w Dęblinie, nastąpiła przerwa. Musiał zrezygnować z wyjazdów z powodu licznych obowiązków parafialnych. Do pielgrzymowania w ramach Taize wrócił dwa lata temu, wybierając się do Rygi. Rok temu był w Bazylei. - Dziś próbujemy tworzyć jedność Europy na fundamencie ekonomii, gospodarki i pieniądza. Europejskie Spotkania Młodych są budowaniem na bazie ducha. Mają charakter ekumeniczny, co pomaga w inicjowaniu dialogu i zaufania. Uczestniczą w nich ludzie różnych wyznań chrześcijańskich. Te spotkania nazywane są „pielgrzymką zaufania przez ziemię” - tłumaczy ks. Bogumił.

„Wkraczamy w nowy rok pełni wiary, że stanie się on kontynuatorem wysiłku swojego poprzednika w dziedzinie zapewnienia ludzkości trwałego pokoju, postępu i dobrobytu”.

Zdania tego - jakby się mogło na pierwszy rzut oka wydawać - nie wymyślił ani magister paskowy z TVP Info, ani nie wypowiedział żaden z przodowników obozu dobrej zmiany. Słowa te przypisuje się towarzyszowi Wiesławowi Gomułce, który miał w zwyczaju w trakcie dorocznych zabaw sylwestrowo-noworocznych głosić przydługie i nudne orędzia, chwaląc się m.in. tym, czego to władza nie dokonała w mijającym roku. Organizowane w czasach PRL - początkowo w auli Politechniki Warszawskiej, później w gmachu Komitetu Centralnego, a za towarzysza Gierka już w Pałacu Kultury i Nauki - bale cieszyły się ogromnym zainteresowaniem ówczesnych elit politycznych. Bywanie na nich było rzecz jasna ogromną nobilitacją i wyróżnieniem.

Przez Polskę, jak długa i szeroka, w czasie gdy znaczna część jej obywateli brała udział w Orszakach Trzech Króli, gruchnęła wieść niesamowita, że oto pani Nowacka chce odłączać Kościół od państwa.

Rozumiem, że idzie o coś innego, niż to jest opisane w polskiej konstytucji, gdyż gdyby wczytać się w jej zapisy, wówczas okazałoby się, że wspomniana pani polityk po prostu nie umie czytać ze zrozumieniem. Rozumiem również, że postulowany rozdział będzie dotyczył także ateizmu, bo skoro teizmu nie można udowodnić, to jego przeciwieństwa także. Powstaje jednak problem, na czym oprzeć polskie życie społeczne, skoro odniesienie do przekraczających czas i przestrzeń zasad (teistycznych czy ateistycznych) nie jest możliwe. Pozostaje neutralność, która to ma do siebie, że wymaga nieustannego poszukiwania uzasadnienia dla norm moralnych i zasad życia społecznego. Rozedrganie społeczne byłoby wówczas tak nieznośne, jak w czasie każdej rewolucji. Zresztą nic dziwnego, w końcu to właśnie skrajnie lewicowe nurty głosiły i głoszą potrzebę permanentnej rewolucji.

Najbardziej cieszy fakt, że młodzi Polacy chłoną nasze obyczaje i tradycje, mają potrzebę bycia zakorzenionymi - ocenia Jerzy Myszkowski, prezes siedleckiego oddziału Stowarzyszenia Wspólnota Polska, mówiąc o drodze, jaką muszą pokonać osoby o polskich korzeniach mieszkające na Białorusi.

Jak wynika z danych prezentowanych na stronie www.polacynadniemnem.pl, na Białorusi mieszka ponad 300 tys. osób deklarujących narodowość polską, przy czym dostęp do polskiej szkoły - w gronie ok. 100 tys. uczniów - ma zaledwie 1% dzieci i młodzieży. Nieocenione zasługi wspierania polskiego szkolnictwa za naszą wschodnią granicą ma Stowarzyszenie Wspólnota Polska. Pod koniec 2018 r. - roku obchodów jubileuszu 100-lecia odzyskania przez Polskę niepodległości - Centrum Wspierania Inicjatyw dla Życia i Rodziny zaprosiło nas do udziału w akcji „Ocalmy polskość nad Niemnem”. Czy to początek końca polskości? Czy jest szansa, że kolejne pokolenie ocali swoje jestestwo i przekaże je dalej?

Pomysł, by zrekonstruować partyzancki obóz I Batalionu 35 Pułku Piechoty Armii Krajowej w Jacie, zaczyna nabierać realnych kształtów.

Zamysł odtworzenia miejsca, w którym żołnierze stacjonowali podczas II wojny światowej, nie jest nowy, bo miłośnicy lokalnej historii mówią o nim już od wielu lat. Decyzja rady gminy Łuków, by w budżecie na 2019 r. zapisać kwotę 50 tys. zł na opracowanie dokumentacji niezbędnej do rozpoczęcia inwestycji, to zielone światło do realizacji tego marzenia. O lasach Jaty i stacjonujących w nich w okresie II wojny światowej oddziałach partyzanckich napisano i powiedziano wiele. Niemała w tym zasługa mieszkańców tego regionu, którzy nie tylko żywo interesują się historią swojej ziemi, ale i równie chętnie o niej opowiadają, by wiedza ta była przekazywana kolejnym pokoleniom. A jest o czym mówić, bo w lipcu 1944 r. w Jacie stacjonowało 320 żołnierzy: ośmiu oficerów, 120 chorążych i podoficerów oraz 192 szeregowych. Całością dowodził kpt. Wacław Andrzej Rejmak ps. Ostoja, zastępcą był por. Piotr Nowiński ps. Paweł.

„Drodzy młodzi, miejcie odwagę, by wejść w swoje wnętrze i zapytać Boga: czego chcesz ode mnie? Pozwólcie, by Bóg do was mówił, a zobaczycie swoje życie przemienione i pełne radości” - tak zwrócił się do młodych papież Franciszek w Orędziu na 34 ŚDM w Panamie.

Najbliższe spotkanie młodych z całego świata z biskupem Rzymu odbędzie się w dn. 22-27 stycznia w stolicy Panamy. Tytułem papieskiego przesłania, zgodnie z wieloletnią tradycją, jest hasło najbliższych ŚDM: „Oto Ja, służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa!” (Łk 1,38). Po raz pierwszy w historii dokument Ojca Świętego skierowany z okazji światowego spotkania młodzieży został opublikowany w formie wideoklipu. W blisko czterominutowym filmie Franciszek przypomina młodym ludziom, także niewierzącym, że ich gotowość służenia innym to „siła, która może przemienić świat”, i zachęca ich, by realizowali ją wsłuchując się w to, czego oczekuje od nich Bóg.