„Jak wygrać życie” - to temat rekolekcji dla małżeństw i dorosłych , które odbędą się w dniach 11-13 listopada w domu rekolekcyjnym. Poprowadzi je ks. Mateusz Czubak.

E-korespondencja, płatność BLIK-em i zaświadczenie od ręki, czyli... nowości w e-Urzędzie Skarbowym. e-Urząd Skarbowy umożliwia załatwienie wielu spraw online - bez wychodzenia z domu.

W dniach 21-26 października diecezja siedlecka gościła relikwie bł. Carla Acutisa. Do udziału w peregrynacji szczególnie zaproszono młodzież.

Relikwie nawiedziły Łuków, Białą Podlaską, Radzyń Podlaski i Garwolin. Spotkania z bł. Carlo w każdym z miast miały podobny przebieg. Program zakładał Mszę św., konferencję oraz adorację Najświętszego Sakramentu. Za szczególny moment trzeba też uznać uroczyste wniesienie wizerunku i relikwii do świątyni. Relikwie bł. Carlo, które dotarły do naszej diecezji były fragmentem worka osierdziowego młodego Włocha. Owo nawiedzenie stało się okazją do przybliżenia postaci C. Acutisa, pokazania przykładu jego życia, a także mówienia o najbliższych Światowych Dniach Młodzieży, które odbędą się w przyszłym roku w Lizbonie.

Niebo jest możliwe, a święci pokazują, że jeśli o nie zawalczymy autentycznym życiem zgodnym z powołaniem, to je osiągniemy. Nie grajmy chrześcijaństwa, ale bądźmy chrześcijanami namaszczonymi przez Bożego Ducha - zachęcał bp Grzegorz Suchodolski podczas III Siedleckiego Marszu Świętych, który odbył się wigilię uroczystości Wszystkich Świętych.

To inicjatywa Centrum Duszpasterstwa Młodych Diecezji Siedleckiej. Jej celem jest zwrócenie uwagi na chrześcijański wymiar uroczystości Wszystkich Świętych. W tym roku marsz przeszedł ulicami miasta już po raz trzeci. - Tworzymy piękną tradycję - podkreślił biskup podczas Mszy św. w parafii Bożego Ciała, która zainaugurowała wydarzenie. Towarzyszyła mu prezentacja świętych i błogosławionych, których relikwie znajdują się w siedleckich parafiach. Ich przesłanie przypomniała młodzież przebrana m.in. za św. s. Faustynę, bł. Karolinę Kózkównę, bł. Michała Sopoćkę, św. Jana Pawła II, bł. ks. Jerzego Popiełuszkę.

Rozmowa z Piotrem Ługowskim z Narodowego Instytutu Polskiego Dziedzictwa Kulturowego za Granicą „Polonika”

Na dawnych terenach Rzeczpospolitej pozostaje dużo naszej spuścizny wspólnego już dziedzictwa kulturowego, dlatego sadzę, że nasza pomoc zawsze będzie kierowana w tamtą stronę. Państwo ukraińskie nie miało środków na ratowanie zabytków; tym bardziej nie ma ich teraz, w kontekście wojny. Litwa, należąc do Unii Europejskiej, ma już możliwość pozyskiwania funduszy, ale tam także potrzebne jest nasze wsparcie, stąd Państwo Polskie finansuje m.in. remont kościoła Piotra i Pawła na Antokolu w Wilnie czy odkrywanie malowideł w kościele franciszkańskim. Najwięcej projektów prowadzonych za pośrednictwem Instytutu „Polonika”, a wcześniej przez ministerstwo kultury, dotyczy Ukrainy.

Wielu polskich oficerów z czasów wojen napoleońskich oraz powstania listopadowego osiadło w naszym regionie. Tutaj gospodarowali w swoich majątkach, a ich doczesne szczątki spoczęły na miejscowych cmentarzach. Miejsce pochówku wielu z nich ustalił dr Andrzej Chojnacki badający od lat losy żołnierzy z pierwszych dekad XIX w.

Na cmentarzu w Pruszynie pod Siedlcami spoczywa jeden z najbardziej utytułowanych oficerów doby napoleońskiej, hrabia Stanisław Rostworowski. Jako 19-latek zaciągnął się do gwardii napoleońskiej, w której walczył w 1806 r. pod Pułtuskiem i Iławą. W kwietniu 1807 r. został porucznikiem słynnych szwoleżerów gwardii. Wziął udział w szarży pod Somosierrą. W Hiszpanii otrzymał Order Kawalerski Legii Honorowej. Następnie bił się z Austriakami pod Raszynem, gdzie został ranny.

„Nie ma pokolenia JP II” - mówią wszechwiedzący. „To tylko wymysł. Prawdą zaś jest to, że Polacy, a głównie aktualne pokolenie młodzieży, mają dosyć i Jana Pawła II, i religii w szkole, i w ogóle Kościoła”. Ma się rozumieć - katolickiego. Bo inne - choćby ten od Latającego Potwora Spaghetti, są jak najbardziej okey.

Nagonka na Kościół to nic nowego pod słońcem. Dawno już to zostało przewidziane. Gwoli sprawiedliwości należy oczywiście powiedzieć, że nie jest on tak zupełnie bez winy i że jego pasterze niejedno mają na sumieniu. Ale - niech rzuci kamieniem, kto sam bez winy jest. Tymczasem okazuje się, że znaleźli się jednak ludzie, którzy, w swoim mniemaniu, właśnie bez winy są, a na dodatek mówią prawdę, całą prawdę i tylko prawdę. Przez caluśką dobę.

Jeszcze kilkanaście lat temu niemal każdy piosenkarz, aktor czy tzw. gwiazda show-biznesu, aby być na topie i choć przez chwilę znajdować się w centrum medialnej uwagi, musieli wykazać się czymś niepowtarzalnym i oryginalnym.

Dziś jest zupełnie inaczej. Współczesny celebryta, żeby zdobyć zainteresowanie opinii publicznej, musi co pewien czas jedynie ostentacyjnie powiedzieć lub zrobić coś głupiego. Ostatnio toczyła się ożywiona dyskusja na temat dwójki znanych prezenterów telewizji nazywanej publiczną, którzy w celu ratowania swoich rozpadających się małżeństw wybrali się na „pielgrzymkę” do Ziemi Świętej. I nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby udali się tam ze swoimi drugimi połówkami, którym ślubowali dozgonną miłość, wierność i uczciwość małżeńską…

Jan Paweł II był wielkim polskim patriotą, ambasadorem polskości, który niezwykle mocno podkreślał swoje pochodzenie. Uczył nas odpowiedzialności za kraj, służby, którą niesie miłość. Jak mówił: „Polska jest matką szczególną”, dlatego „ma prawo do miłości szczególnej” - zauważa Grzegorz Polak.

Dziennikarz i publicysta, autor wielu książek - m.in. pozycji „Jakby Siedlce liczyły milion” - wicedyrektor Muzeum Jana Pawła II i Prymasa Wyszyńskiego w Warszawie, gościł 22 października w parafii pw. św. Jana Pawła II. G. Polak odwiedził Siedlce w ramach Dni Kultury Chrześcijańskiej i wygłosił konferencję pt. „Jan Paweł II - nauczyciel pięknego patriotyzmu”. - Nie czuję się tutaj obco, chociażby ze względu na patrona tej wspólnoty, który jest misją mojego życia - zaznaczył na początku. Jak tłumaczył, od lat chodzi śladami Jana Pawła II i pokazuje, jak papież „całym zapałem i miłością z zakasanymi rękawy” służył Polsce i Polakom.

„Dałem wam Matkę moją za Opiekunkę i czegóż się boicie? Dlaczego tak słaba wasza ufność?”.

Słowa te wypowiedział Pan Jezus podczas jednego z widzeń Wandy Malczewskiej. Uznana dziś za czcigodną sługę Bożą Kościoła katolickiego i przez wielu nazywana polską Katarzyną Emmerich XIX- wieczna mistyczka otrzymała od Boga dar przepowiadania przyszłości. Najwięcej z tych przepowiedni dotyczyło losów ojczyzny i Kościoła. Wizjonerka pochodziła z rodu, do którego należeli m.in. malarz Jacek Malczewski i poeta Antoni Malczewski, z domu przesiąkniętego tradycją patriotyczną i religijną. Już jako mała dziewczynka była oddana Bogu. Po deklaracji miłości do Pana Jezusa i prośbie, żeby zabrał ją do siebie, usłyszała słowa: „Kto się chce dostać do nieba, musi dużo cierpieć i w pokorze dużo dobrych uczynków spełniać, bez rozgłosu wśród ludzi, a tylko z miłości ku mnie! Tą drogą cię poprowadzę”.