Uobecniał tajemnicę Jezusa Chrystusa
Przez 36 lat pracował w siedleckiej kurii, pełniąc obowiązki: archiwariusza – 31 lat, notariusza – osiem lat, kanclerza – 27 lat. Przez 35 lat był wykładowcą historii Kościoła w Wyższym Seminarium Duchownym. Był jednym z dwóch kapłanów w diecezji, którzy nominację do pracy kurialnej otrzymali od bp. I. Świrskiego.
Uroczystości pogrzebowe rozpoczęły się 12 kwietnia, o 10.30, Mszą św. żałobną koncelebrowaną w siedleckiej katedrze przez 100 kapłanów. Przewodniczył jej bp Zbigniew Kiernikowski. Naukę wygłosił biskup radomski Henryk Tomasik. Zaznaczył w niej, że Chrystusowe słowa: „Ja jestem drogą, prawdą i życiem” wskazują drogę życia, która wiedzie przez bramę śmierci. – Chrystus ukrzyżowany zmartwychwstał; w grobie jest szczególnym drogowskazem – podkreślił, nawiązując do fragmentu „Drogi krzyżowej” kard. Karola Wojtyły: „Wśród wszystkich grobów rozsianych po kontynentach naszej planety jest jeden Grób, w którym Syn Boży, Człowiek, Jezus Chrystus, zadał śmierć ludzkiej śmierci”.
Bp H. Tomasik odwołał się też do słów Listu św. Pawła do Rzymian: „Nikt z nas nie żyje dla siebie i nikt nie umiera dla siebie: jeżeli bowiem żyjemy, żyjemy dla Pana; jeżeli zaś umieramy, umieramy dla Pana. I w życiu więc i w śmierci należymy do Pana” (Rz 14,7-8). – Te słowa odnoszą się w szczególny sposób do Jezusa Chrystusa. Żył nie dla siebie, umierał też nie dla siebie. Całe życie Jezusa Chrystusa ukierunkowane było na Boga Ojca, na troskę o człowieka. Kochać to mówić: „Nie umrzesz”. Tak mówi Jezus Chrystus do człowieka, potwierdzając prawdę o śmierci i zmartwychwstaniu. Nikt z nas nie żyje i nie umiera dla siebie – ta prawda leży u podstaw sakramentu kapłaństwa. Został on ustanowiony po to, by byli ludzie żyjący dla innych, zatroskani o innych – mówił kaznodzieja, nawiązując do powołania i życia ks. Franciszka, które pokrótce scharakteryzował. – Dziękując Panu Bogu za posługę, za misję, która pełnił śp. ks. prałat F. Dudka, dziękujemy, że przez jego życie mogła się uobecniać tajemnica Jezusa Chrystusa, który wciąż zbawia świat i pragnie dobra dla człowieka – zakończył.
Msza św. pogrzebowa sprawowana była o 16.00 w rodzinnej parafii zmarłego w Wisznicach. Doczesne szczątki ks. prałata Franciszka Dudki złożone zostały na cmentarzu parafialnym.
Biogram
Ks. prałat Franciszek Dudka urodził się 2 kwietnia 1932 r. w Wisznicach. Szkołę powszechną kończył w rodzinnej miejscowości. Od 1945 r. uczył się w Gimnazjum i Liceum Biskupim w Siedlcach. W 1951 r. wstąpił do WSD. Święcenia kapłańskie przyjął w uroczystość św. Apostołów Piotra i Pawła – 29 czerwca 1957 r. z rąk bp. Mariana Jankowskiego, sufragana podlaskiego. Jako wikariusz pracował i posługiwał duszpastersko w parafiach: Łysobyki – dzisiaj Jeziorzany (od 1 sierpnia 1957 r. do 20 sierpnia 1958 r.); Konstantynów (do 14 września 1959 r.); Motwica (do 17 października 1959 r.); Domanice (do 1 września 1961 r.); Zembry (od 1 sierpnia do 11 września 1961 r. jako administrator parafii).
Po otrzymaniu pozwolenia bp. I. Świrskiego na studia akademickie w zakresie historii Kościoła, podjął je na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. Odbył studia magisterskie i doktoranckie w latach 1961-1967. Po powrocie do diecezji rozpoczął pracę w kurii biskupiej na różnych stanowiskach, w WSD i czasowo posługując w parafiach. Pełnił następujące urzędy i funkcje w diecezji: archiwariusz (1.06.1967 r. – 30.04.1998 r.); administrator parafii Piszczac (30.09 – 7.11.1967 r.); wikariusz parafii Komarówka Podlaska; notariusz kurii diecezjalnej (3.04.1968 r. – 26.07.1976 r.); korespondent diecezjalny Biura Prasowego Episkopatu Polski (19.08 – 28.11.1968 r.); wykładowca historii Kościoła w WSD (19.09.1968 r. – 30.06.2003 r.); delegat biskupa w celu zbierania dokumentów w Archiwum Watykańskim potrzebnych do procesu beatyfikacyjnego unitów podlaskich; kanclerz kurii diecezjalnej (26.07.1976 r. – 30.06.2003 r.); wikariusz generalny; członek Głównej Komisji Synodalnej II Synodu Diecezji Siedleckiej; członek Rady Kapłańskiej oraz Kolegium Konsultorów.
24 października 1986 r. otrzymał godność kanonika honorowego Kapituły Katedralnej Siedleckiej; 6 stycznia 1991 r. – kanonika gremialnego Kapituły Katedralnej Siedleckiej, 3 maja 1992 r. – prałata scholastyka Kapituły Katedralnej Siedleckiej, 24 kwietnia 2004 r. – kapelana honorowego Jego Świątobliwości Jana Pawła II.
Na prośbę ks. F. Dudki 30 czerwca 2003 r. bp Z. Kiernikowski zwolnił go z urzędu kanclerza kurii diecezjalnej i innych obowiązków. W 2007 r. przeżywał złoty jubileusz kapłaństwa w gronie kolegów z rocznika święceń. Indywidualnie świętował jubileusz w rodzinnej parafii Wisznice.
Ks. prałat Franciszek Dudka zmarł 9 kwietnia po ciężkiej chorobie w Szpitalu Miejskim w Siedlcach. Miał 79 lat.
MOIM ZDANIEM
ks. Bernard Błoński – dyrektor Archiwum Diecezjalnego
Ks. Franciszek Dudka był moim profesorem seminaryjnym; objąłem po nim wykłady w WSD z historii Kościoła. Jestem także kontynuatorem jego długoletniej pracy w naszym archiwum diecezjalnym.
Był to kapłan łagodnego usposobienia, życzliwy i pogodny. Cechowało go ogromne poczucie humoru, żartami sypał jak z rękawa. Kochał literaturę piękną i często się do niej odwoływał, wskazując przykłady godne naśladowania. Ciekawość świata sprawiała, że był pasjonatem podróży krajoznawczych. Doskonale znał historię naszej diecezji; był autorem opracowania jej dziejów w wydaniach katalogu diecezjalnego. Na łamach „Widomości Diecezjalnych Podlaskich” dużo pisał o unitach podlaskich. Zawsze zachowywał godną postawę kapłańską – był przykładem gotowości w posłudze, chętnie wspierał kapłanów w pracy duszpasterskiej na parafiach. Księdza Franciszka zapamiętam jako człowieka wrażliwego na ludzkie troski, wspierającego biednych i potrzebujących, jak też odpowiedzialnego pracownika administracji kościelnej, gorliwego i kompetentnego profesora seminaryjnego. To bez wątpienia postać zasłużona dla Kościoła siedleckiego.
KL