Ważne, żeby mamusię kochał
Co ją zachwyciło w przyszłym mężu? Szacunek, jakim darzył swoją matkę. „Tym się kieruj” - radziły ciotki - „bo jeśli ją poważa, to i dla ciebie będzie dobry”. - A matkę Grzesiek szanował bardzo - potwierdza Justyna. Wspomina pierwsze randki, kiedy przepraszał, tłumacząc, że musi odebrać, ponieważ „dzwoni mama”. Pamięta też stres (chyba większy jego niż jej), kiedy miał przedstawić swojej matce potencjalną synową. - Teściowa wychowywała Grześka sama. Ojciec zostawił ich, jak mój mąż miał cztery lata. Dopiero po czasie dowiedziałam się, że wersja oficjalna znacząco różni się od prawdziwej: to teściowa miała wystawić mężowi walizki za drzwi, tłumacząc rozstanie różnicą charakterów nie do pogodzenia.
Niemniej lata wpajania synowi: „pamiętaj, komu zawdzięczasz swoje życie; mama kocha cię za dwoje; jesteś dla mnie wszystkim i tylko na mnie możesz liczyć” – odniosły skutek. Zdanie mamy było najważniejsze, ale o tym miałam przekonać się dopiero po ślubie – opowiada.
Że niby mógł trafić lepiej
– „Grześ jest zamożnym kawalerem” – oznajmiła teściowa moim rodzicom w dniu naszych zaręczyn. Ustalili, że kosztami wesela podzielą się na pół, a mój tata – złota rączka – wniesie moje wiano w formie pomocy przy remoncie. Mieszkanie, do którego mieliśmy wprowadzić się jako młoda para, kupili Grześkowi jego dziadkowie, a na czas wicia rodzinnego gniazda zamieszkaliśmy z teściową. „Tak będzie wygodniej, poza tym mieszkam sama, to i im pomogę” – przekonywała, kiedy moi rodzice kontrargumentowali, że „najlepiej jak młodzi od razu są na swoim”.
Towarzyszące weselu przytyki ze strony teściowej („pogrubia cię ta sukienka; wasi goście to chyba jedzą za dwoje” itp.) Justyna tłumaczyła zazdrością: „matka traci ukochanego jedynaka”. ...
AW