Dla miłośników koni lato to czas idealny do spędzania urlopu w siodle, okazja do wypraw i poznawania malowniczych terenów naszego kraju.

Jazda konna to nie tylko wspaniała pasja, ale również hobby, które niesie wiele korzyści. Oprócz działania na strefę fizyczną, kształtuje prostą postawę, poprawia wydolność serca i ogólną kondycję, wpływa także na naszą psychikę, łagodząc napięcia związane ze stresem, zwiększa pewność siebie, kształtuje odpowiedzialność i rozwija umiejętności społeczne. Nawet sama obserwacja koni ma dobroczynny wpływ na zdrowie człowieka. Dla dzieci przebywanie z tymi zwierzętami to niezwykłe doświadczenie i świetna zabawa. W wieku siedmiu-ośmiu lat można rozpocząć naukę jazdy konnej - dziecko jest już wtedy na tyle rozwinięte fizycznie i psychicznie, że jest w stanie wytrzymać półgodzinną lekcję w skupieniu.

Natura zapewniła człowiekowi wszystko to, co niezbędne do życia i przetrwania w każdych warunkach - mądrość tę przekazują najstarsi, pamiętający nieskażoną przyrodę i czyste środowisko.

Dobroczynny wpływ ziół na zdrowie człowieka jest znany od wieków, na szczęście doceniamy tę wiedzę i współcześnie. Np. pracę jelit poprawiają mięta, szałwia, koper włoski, koperek, rumianek czy majeranek, ból gardła zmniejszą szałwia, tymianek i czosnek. Na przeziębienie dobre są czarny bez, czosnek, lipa, rumianek, dzika róża. W walce z kaszlem sprawdzą się tymianek i majeranek, z kolei na stan włosów i skóry dobrze działają pokrzywa i skrzyp polny. Odpowiednia kompozycja ziół i innych darów natury może nie tylko pomóc w danej dolegliwości, ale nawet uratować życie człowieka. Nieraz słyszeliśmy przekazywane od dziesięcioleci historie uzdrowień i złagodzenia bólu za sprawą podanej mikstury.

Tegoroczne obchody święta miasta przejdą do historii. Połączono je z otwarciem rynku przy zabytkowym Czworoboku i zawierzeniem Włodawy Matce Bożej.

Uroczystość odbyła się 2 lipca po wieczornej Mszy św. w kościele św. Ludwika. W kazaniu o. Grzegorz Staszak OSPPE zaznaczył, że są różne drogi: przez Jezusa do Maryi i przez Maryję do Jezusa, które „trzeba odkryć i którąś z nich iść”. Po Eucharystii przeor włodawskiego konwentu oo. paulinów o. Marek Nowacki OSPPE przypomniał historię powrotu zakonu do Włodawy oraz dzieje obrazu Matki Bożej. Przybył on wraz z pierwszą wspólnotą oo. paulinów w 1968 r., kiedy nie minęło nawet pół wieku od słynnej obrony Jasnej Góry. - Ikona MB Jasnogórskiej stała się silnym symbolem tożsamości narodowej, odrodzenia i siły. W tamtym okresie, z tamtego miejsca, paulini przychodzą do Włodawy, przynosząc sławny obraz, który jest znakiem naszej historii.

Ostatnie lata nie były dla właścicieli mikro, małych i średnich przedsiębiorstw łatwe. Najpierw lockdowny, a teraz galopująca inflacja sprawiły, że niektórzy zastanawiają się nad rozwiązaniem firm. Inni liczą, że coś się zmieni, gdy od 1 lipca przestanie obowiązywać rozporządzenie o czasowym zakazie przebywania w strefie graniczącej z Białorusią.

Zgodnie z informacją Ministerstwa Rozwoju i Technologii w pierwszym kwartale tego roku do rejestru Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej wpłynęło ponad 90 tys. wniosków dotyczących zakończenia prowadzenia działalności gospodarczej. To o 30% więcej niż w tym samym okresie 2021 r. Ponadto 40% więcej w porównaniu z pierwszym kwartałem 2021 r. złożono wniosków o zawieszenie działalności - w sumie 132,4 tys. W ocenie przedsiębiorców w czasie pandemii najwięcej straciły firmy związane z turystyką i hotelarstwem, a także gastronomia, rozrywka i sport.

Mój tata dbał o niego szczególnie w Wielki Piątek - mówi o krzyżu postawionym przez swojego ojca na skraju Dołhobród Wanda Baj.

Przydrożne krzyże mają swoje historie i fundatorów. Stawiane były w dowód wdzięczności za doznane łaski, dla upamiętnienia ważnych wydarzeń czy w określonej intencji: miały chronić przed chorobami, pożarem i powodzią. Powstawały głównie w XIX w., w latach wojen, głodów i epidemii, wznoszono je także w późniejszych dziesięcioleciach. We wsi Dołhobrody (gm. Hanna) krzyż został ufundowany w tysięczną rocznicę chrztu Polski. Idea postawienia krzyża przy szosie z Włodawy do Dołhobród, na skraju tej nadbużańskiej wsi, pochodziła od dziadków Wandy Baj. Kobieta opowiada, że w miejscu, w którym stanął pierwszy krzyż , a potem kolejne krzyże, teren jest zawsze wilgotny. Z dużym prawdopodobieństwem można przyjąć, że było tam źródełko z wodą o niezwykłych właściwościach. Krążyły o tym źródełku opowieści.

O orędownictwo świętego z Padwy, mimo upływu stuleci, proszą kolejne pokolenia, modląc się w różnych sprawach.

Jeśli pytasz o cuda: śmierć, błąd, utrapienie, czart i trud znika, chorzy biorą uzdrowienie - śpiewamy w responsorium, wzywając św. Antoniego, którego wspomnienie przypada 13 czerwca. Prosząc o łaski, udają się pielgrzymi i miejscowi wierni do Orchówka w dekanacie włodawskim, gdzie w kościele pw. św. Jana Jałmużnika znajduje się cudowny obraz św. Antoniego. Jak mówi o. Jacek Romanek, gwardian klasztoru, proboszcz parafii i kustosz sanktuarium MB Pocieszenia, odnalezienie w 2019 r. pierwotnego cudownego wizerunku tego świętego ma wielkie znaczenie dla rozwoju kultu. O obrazie tym wspominał już ordynariusz chełmski bp Jan Feliks Chrzanowski w protokole wizytacji z 1729 r. Z kolei o. Grzegorz Uth w opisie dziejów augustianów, zarządzających dawniej orchowską parafią, zaznacza, że od 1740 r. „przez cały rok śpiewa się wotywy we wtorki o św. Antonim przed jego obrazem”. W 1770 r. papież Klemens XIV wydał przywilej dla kościoła w tej nadbużańskiej miejscowości, aby założyć bractwo pod wezwaniem świętego z Padwy.

W parafii św. Izydora w Woli Wereszczyńskiej od 12 do 14 maja trwały obchody 100-lecia jej istnienia. Punktem centralnym uroczystości była sobotnia Eucharystia pod przewodnictwem bp. Kazimierza Gurdy. Tego dnia została również poświęcona pustelnia Nikodema.

Na tych terenach od wieków żyli obok siebie rzymscy katolicy, grekokatolicy, prawosławni i protestanci, a parafia powstawała w trudnych historycznie momentach, o czym przypomniał jej proboszcz ks. kan. dr Paweł Wiatrak. - Ale miłość Boga Ojca sprawia, że nasze serca stają się przemienione, że potrafimy powiedzieć „przepraszam”, „przebaczam” i chcemy być wierni słowu, które Jezus wypowiedział w modlitwie arcykapłańskiej: „Aby byli jedno” - mówił. W Eucharystii udział wzięli proboszczowie dawniej posługujący w parafii: ks. Stanisław Wakulski, ks. prałat Roman Wiszniewski, ks. Witold Semeniuk, duchowo łączył się ks. dr Tomasz Kostecki. Przybyli kapłani posługujący w sąsiednich parafiach, przedstawiciele władz samorządowych z Urszulina, Sosnowca i Ludwina oraz liczni wierni.

4 maja, we wspomnienie liturgiczne rzymskiego męczennika, legionisty św. Floriana, swoje święto patronalne obchodzą strażacy - zawodowi oraz ochotnicy.

Gdy obowiązek wezwie mnie,/ Tam wszędzie, gdzie się pali,/ Ty mi, o Panie siłę daj,/ Bym życie ludzkie ocalił... Ten fragment modlitwy strażaka w pełni odzwierciedla sens ich służby. Strażakiem nie zostaje się ot tak, bo się chce - podkreśla prezes zarządu OSP w Gocławiu Mariusz Szostak, który zaczynał służbę jako 12-latek w drużynie młodzieżowej. - Trzeba mieć wewnętrzne powołanie do niesienia innym pomocy - twierdzi i dodaje: - Jesteśmy w każdej chwili do dyspozycji: czy wypadnie święto, jest noc, burza lub zawierucha. Zostawiamy nawet zobowiązania domowe oraz rodzinne i, gdy jest taka potrzeba, udajemy się do akcji. Ratujemy ludzi poszkodowanych w wyniku pożaru, powodzi czy wichury - wylicza, dodając, że ich poświęcenie jest doceniane w społeczeństwie.

Rozmowa z zelatorką kółka różańcowego przy parafii św. Augustyna w Różance Mirosławą Stepaniuk

Jaka jest historia koła różańcowego w niewielkiej wsi Stawki?

Założycielem był śp. ks. kan. Franciszek Izdebski, który posługiwał w parafii św. Augustyna w Różance w latach 1982-1999. Już w pierwszym roku, kiedy został proboszczem, zaczęły powstawać koła, także młodzieżowe. Wcześniej przy różanieckiej parafii funkcjonowało jedno koło. Pamiętam, że moja mama nie mogła do niego należeć, ponieważ było pełne, dlatego zapisała się do włodawskiego.

W Wytycznie znajduje się drewniany kościół pw. św. Andrzeja Boboli, przebudowany z dawnej kirchy należącej do osadników niemieckich. „W czasie budowy pełen strachu patrzyłem, jak kościół przez tydzień stał jak parasol na słupach (…), bo wiatr mógł go znieść na pola wytyczańskie” - zanotował ks. Jan Rębisz.

Pierwotnie w Wytycznie istniała parafia greckokatolicka. Po powstaniu styczniowym rozpoczęło się prześladowanie unitów, a kościół został przekształcony w cerkiew prawosławną. Spaliły ją podczas I wojny światowej cofające się wojska rosyjskie. Po wojnie, dzięki wysiłkowi miejscowych parafian, do Wytyczna przeniesiono z pobliskiego Michałowa budynek dawnego kościoła luterańskiego należącego wcześniej do kolonistów niemieckich.