Rozmowa z ks. dr. Leszkiem Poleszakiem SCJ, sercaninem, teologiem, wykładowcą Wyższego Seminarium Misyjnego Księży Sercanów w Stadnikach.

Dlaczego Serce Pana Jezusa jest w Kościele obiektem kultu?

To ważne pytanie, ponieważ pozwala nam zrozumieć istotę wezwań wypowiadanych m.in. w Litanii do Najświętszego Serca Pana Jezusa, do których dodane są kolejne określenia, np.: „Serce Jezusa, źródło życia i świętości - zmiłuj się nad nami”. Św. Mateusz zapisuje w Ewangelii słowa Jezusa, w których mówi On o swoim Sercu: „Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię.

Dziś nasze oczy kierują się na całą Trójcę Świętą. Po raz kolejny stajemy przed prawdą o tym, że nasz Bóg jest jeden, ale w trzech Osobach.

Kult św. Rity w naszej diecezji narodził się spontanicznie 15 lat temu. Dziś można o nim napisać nie tylko artykuł, ale też większą publikację.

Patronka od spraw trudnych i beznadziejnych nie przestaje wstawiać się za Podlasiakami i zaskakiwać nas swoim orędownictwem. Wszystko zaczęło się w październiku 2009 r. w parafii NMP Wspomożycielki Wiernych w Borkach koło Radzynia Podlaskiego. - Sprowadzenie z Włoch relikwii i figury św. Rity było możliwe dzięki pomocy ks. prałata Zbigniewa Sobolewskiego i ks. prałata Bogdana Sewerynika. Od samego początku zaczęły one przyciągać czcicieli tej słynnej włoskiej mistyczki.

Przykazania kościelne zobowiązują nas do przystąpienia przynajmniej raz w roku do spowiedzi oraz do przyjęcia Komunii św. w okresie wielkanocnym.

Co o tym minimum mówi św. Jan Maria Vianney? Jego nauczanie o grzechach i sakramencie pokuty jest zaskakująco aktualne. Swoją wiedzę o walkach duchowych, pokusach i konsekwencjach grzechu czerpał z gorliwej praktyki spowiedniczej. Kiedy trafił do Ars, które cieszyło się bardzo złą opinią, najpierw zaczął modlić się za swoich parafian. W ich intencji odprawiał też adoracje i surowo pościł.

18 kwietnia w Miejskiej Bibliotece Publicznej w Białej Podlaskiej odbyło się spotkanie z br. Bogdanem Augustyniakiem, gwardianem bialskiego klasztoru braci mniejszych kapucynów.

Zakonnik opowiadał o swoich dwóch pasjach: jazzie i fotografii. Jest rodowitym warszawianinem. W Białej Podlaskiej posługuje od 2018 r. O swoich zainteresowaniach opowiada z humorem, nutką ironii, sentymentu, ale też z satysfakcją. Jak sam przyznaje, jego przygoda z jazzem zaczęła się bardzo specyficznie.

Czego nie wypada robić w kościele? Jakie zachowania nie licują z przestrzeniami zarezerwowanymi do celów kultu?

Na ile jesteśmy świadomi tego, jak należy zachowywać się w świątyni? Takie pytania musi postawić sobie każdy z nas. O odpowiednim stroju, wyłączaniu telefonów komórkowych na czas liturgii czy spóźnianiu się na celebrację pisano już miliony razy, ale te trzy elementy to tylko wierzchołek góry lodowej. Każdy z nas dorzuciłby od siebie jeszcze inne przykłady. O anonimowe wypowiedzi poprosiłam kilka osób. Pewien kapłan, zapytany o to, co najbardziej razi go w zachowaniu wiernych, wymienił:

13 kwietnia w Centrum Kultury Chrześcijańskiej w Wisznicach odbył się wernisaż wystawy zatytułowanej „Droga krzyżowa”.

Na ekspozycji zaprezentowano prace Edwarda i Adama Korszunów. E. Korszun zasłynął jako rzeźbiarz ludowy. Urodził się w 1943 r. Przez całe życie mieszkał i pracował w Rossoszu. Swoją przygodę z rzeźbą rozpoczął w wieku 27 lat. Był samoukiem. Własne umiejętności doskonalił na warsztatach i plenerach rzeźbiarskich. Początkowo tworzył rzeźby o tematyce ludowej z motywami wiejskimi. Potem poświęcił się tematyce sakralnej. Jego ulubionymi motywami był Chrystus frasobliwy, Matka z Dzieciątkiem, Pieta i ukrzyżowanie Jezusa.

Obietnice Pana Jezusa przekazane nam przez św. s. Faustynę Kowalską spełniają się na naszych oczach. Jego zapewnienia, o których czytamy w „Dzienniczku”, dotyczą każdego z nas, bo wszyscy jesteśmy ich adresatami.

Kult Miłosierdzia Bożego kojarzy się nam jednoznacznie z obrazem Chrystusa zawierającym napis: „Jezu, ufam Tobie”. - Ten wizerunek zachęca nas przede wszystkim do relacji pełnej zaufania - mówi s. Anna Maria Trzcińska ze Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia. - Nie sposób przejść obojętnie obok wpatrzonych w siebie oczu Jezusa. On sam powiedział do s. Faustyny, że Jego spojrzenie na tym obrazie ma być takie, jak z krzyża. Co to oznacza? Na pewno było ono pełne wielkiej miłości, a także tęsknoty za tymi, którzy byli daleko od Niego.

W Credo powtarzamy, że wierzymy w Jezusa Chrystusa, który był umęczony, ukrzyżowany, umarły, pogrzebany i który trzeciego dnia zmartwychwstał.

Dla podlaskich unitów krzyż Chrystusa był rycerską chorągwią, pod którą stawali do walki o wiarę i Kościół. Takie sformułowanie pojawia się wielokrotnie w zachowanych opisach i wspomnieniach.

W świadectwie opowiadającym o obronie drelowskiej świątyni czytamy: „Według ks. Franciszka Wasilewskiego z Radzynia lud, trzymając w ręku krzyż jak zwycięską chorągiew, odpowiedział, że od kościoła nie odstąpi: bo jak żyć bez kościoła i jak dzieci bez kościoła wychowywać? Tego lud pojąć nie mógł. Dziwna rzecz. Trzy roty piechoty rosyjskiej, pochylone karabiny, wymierzone z odległości może pięciu metrów i świadomość bliskiej śmierci niewątpliwie budziły strach.