Antyklerykalizm znów staje się modny. Przybiera różne formy: raz jest agresywny, innym razem podstępny i inteligentny. Sięga po ludzki egoizm i nim się posługuje, strojąc go we wzniosłe frazesy o wolności. Wydaje się jednak, że ateizm jako taki jest niemożliwy do przyjęcia przez człowieka. Jest wbrew ludzkiej naturze. W czym zatem tkwi problem?

Modlitwa różańcowa, nabożeństwa majowe i październikowe, medaliki, szkaplerze, Godzinki, pielgrzymki do sanktuariów maryjnych, peregrynacje obrazu czy figury Matki Bożej, koronacje i inne formy kultu maryjnego są praktykami ogólnokościelnymi, choć w pobożności polskiej zajmują szczególne miejsce.

- Nie wódź nas na pokuszenie - końcowy fragment Modlitwy Pańskiej emeryt powtarza z sugestią, że to nie Stwórca, a szatan wystawia człowieka na próbę. Nauczycielka wezwanie odnosi do ludzkiej pazerności. - Trzeba prosić. A Bóg najlepiej wie, na ile pozwolić... - stwierdza tajemniczo.

Jeśli kiedykolwiek będę Świętą – na pewno będę Świętą od „ciemności”. Będę ciągle nieobecna w Niebie - aby zapalić światło tym, którzy są w ciemności na ziemi. To słowa z jednego z bardzo osobistych wyznań bł. Matki Teresy z Kalkuty. Dopiero dziś okazuje się, jak wielkie cierpienie i wielką ciemność w sobie niosła.

Nazywany „pancernym kardynałem”, żandarmem kościelnym, twardym obrońcą wiary, „hamulcowym Soboru Watykańskiego II”. Jako jedyny z grona kardynalskiego posiadał na całym świecie swoje fankluby. Benedykt XVI 16 kwietnia 2008 kończy 82 lata, zaś 19 kwietnia minie 3 lata od jego wyboru na Stolicę Piotrową.

„Dla was jestem biskupem, z wami jestem kapłanem” - tak, nawiązując do słów św. Augustyna, rozpoczął swój pierwszy list do kapłanów Jan Paweł II. Był Wielki Czwartek 1979 r. Później powstało ich jeszcze 23 - w tym ostatni już w szpitalu, z wielki cierpieniem w tle.

Jezus zmartwychwstał, ale na Jego ciele pozostały rany. Pozwalał ich dotykać i to one właśnie Go uwiarygodniały.

Dla jednych Wielki Post to zło konieczne: kończą się karnawałowe zabawy, milkną dyskoteki, nawet w naszej poganiejącej kulturze pojawiają się pewne znaki ascezy. Dla innych to czas błogosławiony, pozwalający zatrzymać się, posklejać potrzaskaną duszę, przemyśleć życie...