W czasie, gdy piszę ten felieton, trwa Campus Polska - rzekomo apolityczna impreza, finansowana hojnie ze środków niemieckich, w poprzednich latach przez fundacje powiązane z George Sorosem i środki niemieckie.

W tym roku oficjalnym partnerem wydarzenia jest Fundacja Konrada Adenauera utrzymywana z niemieckich pieniędzy federalnych. To, rzecz jasna, nie jest problemem dla polityków rządzącej Koalicji 13 grudnia. I nigdy nie było. Jak zawsze - a stało się to już swoistą tradycją Campusu Polska - podczas imprezy oberwało się, „klerowi”, katolikom i Kościołowi. Czyli proces piłowania katolików trwa w najlepsze dalej.

Za nami apogeum dyskusji na temat pseudoartystycznych wyobrażeń uderzających bezpośrednio w chrześcijan poprzez wulgarne żonglowanie wyobrażeniem Ostatniej Wieczerzy czy symbolami apokaliptycznymi.

Zapewne nieostatniej, bo nie od dziś wiadomo, że prowokacja jest najskuteczniejszą formą reklamy - nawet jeśli trzeba za nią później przepraszać czy płacić kary. Im bardziej dosadna, uderzająca w czulszy punkt, tym lepiej. Bywa też, że przekraczanie granic (dobrego smaku, religijnego tabu, intymności itd.) stanowi wyraz kompleksów i zdaje się być dla niektórych - w ich mniemaniu - przepustką do „lepszego świata” ludzi rozumnych i „na pewnym poziomie”.

Śmiech był od zawsze swoistym bezpiecznikiem rozładowującym emocje, pozwalającym spojrzeć z dystansem na otaczającą rzeczywistość.

Kabarety pełniły, pełnią i zapewne będą pełnić ważną funkcję społeczną. Śmiech jest potrzebny także dlatego, by zbudować dystans do siebie. Pod jednym wszakże warunkiem: że nie będzie gloryfikował prostactwa. Odchodzą najlepsi. Zawsze, gdy to się dzieje, w sercu rodzi się smutek. Owszem, pozostają taśmy filmowe, wspomnienia, dobra pamięć. Ale to zbyt mało. Coś się bezpowrotnie kończy, ginie jakość, której dziś próżno szukać wśród aktorów, artystów. Żal ma też inną przyczynę: nie za bardzo widać następców wielkich mistrzów. Pole kultury, estrady - poza chlubnymi wyjątkami - zaczyna przypominać ugór.

Po co obchodzimy święto Bożego Ciała? Jakie jest znaczenie i wymowa uroczystej procesji, która tego dnia się odbywa?

Spowiedź przed Pierwszą Komunią św. w jednej z dużych parafii diecezji siedleckiej. Siedzę w ostatnim konfesjonale, prawie pod chórem.

Dzieci przejęte tym, co ma się wydarzyć. Są skupione, na pewno też nieco zestresowane. Widać mobilizację, świadomość, że za chwilę doświadczą czegoś niezwykłego, zupełnie nowego. Modlitewny nastrój zaburza inny obraz: niedaleko mnie stoi całkiem spora gromada „mamusiek”. Jazgocących jak przekupki na targu! Głośne rozmowy, śmiechy, tematy „klasyczne”, jak na przeddzień imprezy takiej rangi przystało! Tematy wiodące: sukienki, makijaże, restauracyjne menu, goście, składki, dekoracje, pytania, kiedy będzie fotograf, narzekanie, że „po co tyle spotkań w kościele” - wiadomo: fanaberie księdza etc.

Wniebowstąpienie Jezusa jest wydarzeniem wielowymiarowym, niesie w sobie paradoksy, do których - patrząc z perspektywy ludzkiej na całą historię zbawienia - przyzwyczailiśmy się.

Co jest nas dziś w stanie poruszyć? Doniesienia o zamordowaniu przypadkowo idącego ulicą człowieka w jednym z amerykańskich miast?

Ktoś miał taki kaprys i już. A może katastrofa samolotu na antypodach? Zginęli wszyscy pasażerowie i załoga. „To daleko od nas” - zapewne wielu myśli. Wojna na Ukrainie? To już zdecydowanie bliżej. Ale do wszystkiego przecież można przywyknąć. Nawet do informacji o kolejnych ofiarach, porwaniach dzieci, rozrywających na strzępy bloki mieszkalne, szkoły i szpitale rakietach. A może kolejne polityczne absurdy, codzienna medialna nawalanka? Też już nie.

W piątek 10 maja, o 10.00, w kaplicy pałacu arcybiskupów krakowskich odbędzie się pierwsza sesja trybunału w procesie beatyfikacyjnym Heleny Kmieć, który tym samym zostanie oficjalnie rozpoczęty.

Od tego momentu będzie jej przysługiwało miano sługi Bożej. Gdyby żyła dziś, miałaby 33 lata. W Niedzielę Miłosierdzia abp Marek Jędraszewski podpisał edykt rozpoczynający proces beatyfikacyjny służebnicy Bożej Heleny Kmieć. Po przeprowadzeniu rozeznania i przygotowaniu potrzebnych dokumentów przez postulatora procesu ks. dr. Pawła Wróbla SDS oraz wyrażeniu przez Stolicę Apostolską nihil obstat edykt rozpoczyna oficjalny proces beatyfikacyjny.

„Nie dajcie się omamić nachalnemu hejtowi skierowanemu przeciwko Fundacji Profeto przez media, których niestety głównym celem jest szukanie taniej sensacji i próba zniszczenia jakiejś organizacji tylko dlatego, że została założona przez Kościół katolicki” - prosił w styczniu br., kiedy rozpoczęła się medialna nagonka na Archipelag, ks. Michał Olszewski.

Najpierw fakty. Kilka dni temu został aresztowany założyciel Fundacji Profeto ks. Michał Olszewski SCJ, pomysłodawca projektu „Archipelag - wyspy wolne od przemocy”. Duchowny usłyszał zarzuty z art. 231 i 296 Kodeksu karnego. ABW poddała rewizji pomieszczenia fundacji w Stadnikach.

Przed nami ważne dni: Niedziela Męki Pańskiej, Wielki Tydzień, Triduum Paschalne. To nie tylko wspomnienie historii, uczczenie wydarzeń mających kluczowe znaczenie dla naszej wiary i naszego zbawienia.

Spojrzenie li tylko z perspektywy chronologii na przeszłe wydarzenia, jako coś dokonanego, zamkniętego, w sposób dramatyczny zubożyłyby naszą celebrację. W jednej z pierwszych scen w „Pasji” Mela Gibsona pada szczególne pytanie. Jezus zostaje powalony i straż świątynna prowadzi Go przed Sanhedryn. W pewnym momencie, mocno uderzony, pada na ziemię. W tej samej chwili kamera pokazuje Maryję i Marię Magdalenę, jak wiedzione intuicją budzą się z niespokojnego snu.