Odpowiadając na pytanie o to, jak na przestrzeni lat zmieniło się pielgrzymowanie, ks. P. Wojdat stwierdza, że z roku na rok jest ono coraz dojrzalsze.

Obserwuję, że Pątnicy już na etapie przygotowań mają świadomość znaczenia trudu, jakiego się podejmują, a czas pielgrzymowania staje się dla nich ważnym zastrzykiem na drodze duchowego uzdrowienia - stwierdza. Niejednokrotnie intencje, z jakimi wyruszają, ulegają przeobrażeniu pod wpływem modlitwy czy świadectw towarzyszących im sióstr i braci.

3 lipca skończyłby 97 lat. Odszedł pół roku wcześniej w Kalifornii. Przed śmiercią mówił: „Jadę do Siedlec! Muszę już iść do domu…”. W ostatniej drodze towarzyszyli mu rodzina i przyjaciele.

Poznaliśmy się w 2005 r. Byłam początkującą dziennikarką „Echa”. On przekazywał siedleckiemu Muzeum Regionalnemu Medal za Wybitną Odwagę (Conspicuous Gallantry Medal) Brytyjskiej Wspólnoty Narodów.

„Dwa brzegi” jako Kościół unicki i rzymskokatolicki; ja - jako piszący tę książkę i moi przodkowie; wywiezieni na Sybir i ci, którzy pozostali… Marcin Szubarczyk, autor publikacji, zwraca uwagę, iż pomostem między dwoma brzegami była silna świadomość korzeni i pragnienie dochowania - choćby za cenę życia - wierności Bogu i Kościołowi.

Pytany o pasję poszukiwawczą i historyczne zacięcie skutkujące pracą nad książką jej autor kreśli obraz wakacji spędzanych u dziadków w Polubiczach. Przywołuje wspomnienie dziadka, który zmarł, gdy wnuk miał sześć lat, i opowieści babci.

Młodość zaczyna się po czterdziestce, a wieczność… po osiemdziesiątce! Ja już jestem prawie w czwartym wieku - żartował, witając słuchaczy Uniwersytetu Trzeciego Wieku, o. Leon Knabit OSB, znany i lubiany benedyktyn, „zakochany mnich” - jak głosi tytuł jego świeżej biografii, Honorowy Obywatel Miasta Siedlce.

Pochodzący z grodu nad Muchawką 85-letni zakonnik przybył na zaproszenie siedleckiego UTW. Podczas dwóch zorganizowanych 15 kwietnia w „Podlasiu” prelekcji sala była wypełniona po brzegi.

„To nie jest przypadkowy adres” - mówiła Siostra, gdy zgromadzenie przejęło budynek przy ul. Rossa w Wilnie, w którym powstawał słynny obraz z podpisem „Jezu, ufam Tobie” autorstwa Eugeniusza Kazimirowskiego.

W pokoju, gdzie malowany był wizerunek Jezusa Miłosiernego według wskazówek św. s. Faustyny Kowalskiej, mieści się obecnie kaplica. Jakie to uczucie przebywać i modlić się w miejscu będącym poniekąd zaczątkiem kultu Bożego Miłosierdzia?

Zwyciężył, bo stając w prawdzie o sobie, zgodził się na przegraną. Umarł i zmartwychwstał. Ożył, ponieważ uznał własną niewystarczalność i zdecydował się powierzyć swoją wolę opiece Boga.

„Przyrzekam, że to był ostatni raz!” - kajał się przed trzema laty, kiedy żona w przypływie zwątpienia spowodowanego jego pijackim ciągiem zagroziła, że zabierze dziecko i przeprowadzi się do matki. „Nigdy więcej nie będziesz płakać przez tatusia.

Otaczaj każdego z nas nieustanną opieką, abyśmy za Twoim przykładem, Twoją pomocą wsparci, mogli żyć świątobliwie, umrzeć pobożnie i osiągnąć wieczną szczęśliwość w niebie - modlił się, zawierzając św. Józefowi intencje ludzkich serc i dzieło rozbudowy miejscowej świątyni, ks. Jacek Nazaruk, proboszcz parafii Szpaki.

Msza św. odpustowa ku czci patrona miejscowej wspólnoty zgromadziła liczne grono parafian oraz pielgrzymów, którzy przygotowywali się do uroczystości poprzez uczestnictwo w nowennie. - Jesteśmy niezwykle szczęśliwi, że w naszej rodzinie czcicieli św. Józefa gości bp Kazimierz Gurda - witał pasterza diecezji, prosząc w imieniu wiernych o modlitwę, pasterskie słowo i błogosławieństwo, ks. J. Nazaruk.

Tematy rozważań przypisane kolejnym nowennowym dniom skupiają się wokół hasła: „Ze św. Józefem wkraczamy na drogę nawrócenia, odczytując na nowo kod Bożych drogowskazów zawartych w Dekalogu”. Do udziału w uroczystościach ku czci „najlepszego Opiekuna” zaprasza ksiądz proboszcz wraz z parafianami.

Motto towarzyszące tegorocznej nowennie nawiązuje do obchodzonego w Kościele roku duszpasterskiego pod hasłem „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię”. - Zgodnie z wezwaniem będziemy odkrywać wraz z patronem - św. Józefem drogowskazy ukierunkowujące nas na drogę umocnienia i nawrócenia - tłumaczy ks. Jacek Nazaruk, proboszcz parafii Szpaki.

Oceniając po ludzku: Mirka przegrała. Została sama. Myli się jednak ten, kto podejrzewałby ją choćby o cień rozgoryczenia. Bo wygrywać, to znaczy nigdy się nie poddawać! Kochać z kolei - jak głoszą słowa pieśni - to umieć zawsze powstawać.

„A miało być tak pięknie…” - zdarza jej się westchnąć na wspomnienie uroczystości zaślubin. Najpierw cywilny z kreacją w kolorze bordo, później kościelny z białą suknią i nieodzownym welonem. Jako że matka chrzestna dziewczyny była krawcową, Mirka miała też dwie inne zakładane kolejno po oczepinach i na poprawiny.

Szymek ma siedem lat i jasno określony krąg zainteresowań: anatomia! Zaskakujące? Nie w przypadku chłopca, który praktycznie od urodzenia jest podopiecznym stołecznego Centrum Zdrowia Dziecka.

Szymon Kołodziejczyk uczęszcza do I klasy Szkoły Podstawowej w Białej koło Radzynia Podlaskiego. Mimo poważnych problemów zdrowotnych i wymuszonych nimi absencji chłopiec świetnie odnajduje się w grupie rówieśniczej. Z zapałem podchodzi też do obowiązków szkolnych, co ma przełożenie na jego sukcesy w nauce i rozwój licznych pasji.