Bracia kapucyni posługujący w Serpelicach budują pustelnię. Obiekt ma służyć osobom duchownym, konsekrowanym i świeckim. Będzie miejscem modlitwy i odosobnienia.

Pustelnia powstaje w pobliżu klasztoru. To niewielki drewniany budynek, w którym znajdzie się kaplica, sypialnia, aneks kuchenny i łazienka. - Chcemy stworzyć odrębny budynek, w którym kapucyni, ale również ludzie spoza naszego zakonu, np. kapłani, siostry zakonne czy osoby świeckie, mogliby spędzić kilka dni na indywidualnej modlitwie. Kapłani przebywający w pustelni będą mieli do dyspozycji ołtarz do odprawienia Mszy św. Pozostałych zaprosimy na Eucharystię sprawowaną w klasztorze. Chcemy, by osoby korzystające z pustelni otrzymały dogodne warunki do modlitwy, by w jednej przestrzeni miały kaplicę, miejsce do studium, odpoczynku i do przygotowania posiłku. Wszystko po to, by ten czas przeżyli jak najowocniej, w ciszy i bez zbędnego kontaktowania się z innymi - mówi br. Piotr Anusiewicz, odpowiedzialny za powstanie pustelni.

Obrzęd posypania głów popiołem zwraca uwagę na konieczność wejścia w postawę pokuty i nawrócenia, na duchowy wysiłek, który należy podjąć, aby czas Wielkiego Postu był prawdziwie odnowieniem bliskiej relacji z Bogiem - przypomina ks. dr Łukasz Szczeblewski.

Środa Popielcowa zwana też Popielcem rozpoczyna w Kościele katolickim liturgiczny okres Wielkiego Postu. Wicedyrektor Wydziału Duszpasterstwa Ogólnego Kurii Diecezjalnej Siedleckiej ks. dr Łukasz Szczeblewski zwraca uwagę, że popiół, od którego wziął swą nazwę pierwszy z czterdziestu dni Wielkiego Postu, jest dawnym symbolem pokuty i oczyszczenia, a także przemijania. - W obecnej liturgii w Środę Popielcową odbywa się obrzęd błogosławieństwa popiołu, a następnie posypania głów wiernych popiołem. Ten zewnętrzny znak jest przypomnieniem, że wszystko, co doczesne, przemija. Mówi też o konieczności wejścia na drogę pokuty i nawrócenia, aby odnowić relację z Bogiem - wyjaśnia. W związku z pandemią koronawirusa Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów Kurii Rzymskiej wydała w połowie stycznia br. notę określającą procedury, których kapłani na całym świecie mają przestrzegać przy obrzędzie posypania głów popiołem w Środę Popielcową. Ks. Ł. Szczeblewski wyjaśnia: Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów wprowadziła niewielką zmianę, niepozwalającą mówić o nowej formule tego obrzędu.

Bierzmowanie staje się dziś sakramentem coraz bardziej niedocenianym. Traktuje się go jako dopust Boży albo religijną powinność. Czy wynika to tylko z braku wiary, wiedzy i świadomości? Przyczyn jest zdecydowanie więcej.

Na temat bierzmowania narosło wiele schematów i mitów. Mamy problem z jego zrozumieniem, przygotowaniem do jego przyjęcia i życiem łaską, które ono daje. Ten sakrament jest ogromnym prezentem z nieba, niestety, wielu katolików nigdy go nawet nie odpakowuje. Szybko zapominamy o Duchu Świętym, którego otrzymujemy poprzez akt namaszczenia dokonany przez biskupa. Pamiętam, jak proboszcz bez przerwy powtarzał nam podczas przygotowań, że „bierzmowanie to sakrament, w którym Duch Święty umacnia chrześcijanina, aby wiarę mężnie wyznawał, bronił jej i według niej żył”. Tyle teorii... z praktyką jest, jak jest. Właśnie dlatego postanowiliśmy przygotować cykl artykułów poświęconych bierzmowaniu. Adresujemy go tak naprawdę do wszystkich - i starszych, i młodszych. Chcemy skupić się na zagadnieniach i problemach, które dziś wymagają nie tylko omówienia, ale konkretnej reakcji. Nie chodzi nam o krytykowanie czy udzielanie rad; raczej o motywowanie, nakłanianie do refleksji i podpowiadanie.

W tym roku osoby konsekrowane nie mogą świętować swojego dnia w większym gronie. Dzień Życia Konsekrowanego obchodzą w parafiach, w których posługują.

W poprzednich latach na zaproszenie księdza biskupa zjeżdżali się do siedleckiej katedry. Wspólnie uczestniczyli w Eucharystii sprawowanej przez ordynariusza diecezji, odnawiali śluby oraz przyrzeczenia. Spotkanie kończyli agapą, która była okazją do rozmów. W tym roku jest inaczej. Świętują w swoim gronie. Dla wielu sióstr wtorek 2 lutego jest też zwykłym dniem pracy. Kiedy pytałam, jak świętują, często słyszałam: „Idziemy tam, gdzie działamy na co dzień: do przedszkoli, szkół, szpitali, ośrodków pomocy potrzebującym. Świętować będziemy na Mszy św.”. O. Justyn Duszczyk, proboszcz parafii w Leśnej Podlaskiej i zarazem przeor tamtejszej wspólnoty paulinów, powiedział, że ten dzień obchodzą w swoim gronie. - Wieczorem, o 17.00, będziemy celebrować Mszę św. i modlić się za osoby konsekrowane wraz z naszą wspólnotą parafialną - poinformował w krótkiej wiadomości.

W ulańskiej parafii od prawie trzech lat działa Apostolat Matki Bożej Pielgrzymującej. Obecnie skupia on aż 120 rodzin. Z przyjmowania Maryi cieszą się zarówno duszpasterze, jak i sami wierni.

Apostolat MBP wyrasta z ruchu szensztackiego, którego założycielem był o. Józef Kentenich. Zasady przynależności są proste. Sercem dzieła jest obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem. Wizerunek ma formę kapliczki. To znak rozpoznawczy całego ruchu. Na apostolat składają się 15-osobowe kręgi. Każdy krąg ma opiekuna. Podczas uroczystego zawiązania, krąg otrzymuje własną kapliczkę, która wędruje po domach członków. Każdy z nich gości u siebie Matkę Bożą przez dwa dni, a potem przekazuje Ją kolejnej osobie z listy. Wszystko odbywa się w ustalonym wcześniej porządku. Wizyta Maryi dla ludzi z apostolatu jest świętem i okazją do głębszej modlitwy. Powtarzają, że przez prosty znak kapliczki zbliżają się do Boga, umacniają wiarę i wypraszają potrzebne łaski. - Apostolat MBP istnieje u nas już trzeci rok. Pomysł założenia takiej wspólnoty wyszedł od osób, które zetknęły się z ruchem szensztackim i samym apostolatem funkcjonującym w ościennych parafiach w Łukowie i Radzyniu Podlaskim.

W sobotę 23 stycznia, w liturgiczne wspomnienie bł. Wincentego Lewoniuka i Towarzyszy, Męczenników z Pratulina, rozpoczęta została nowenna przed jubileuszem 25-lecia wyniesienia ich na ołtarze.

Witając biskupów Kazimierza Gurdę i Grzegorza Suchodolskiego, księży, gości i pielgrzymów, parafian, przedstawicieli Akcji Katolickiej, jak też członków Bractwa Strażnicy Kościoła, kustosz pratulińskiego sanktuarium ks. kan. Jacek Guz przypomniał, że liturgiczne wspomnienie bł. Męczenników Podlaskich to dzień chwalebnego świadectwa dla Kościoła i ziemi podlaskiej, jakie dali unici broniący wiary i swojej świątyni. Uroczystości rozpoczęło wniesienie przez członków Bractwa Strażnicy Kościoła z parafii Uścimów, Pratulin oraz Janów Podlaski: krzyża - świadka męczeństwa z 24 stycznia 1874 r., z którym unici bronili kościoła, ich relikwii oraz ikony męczenników chwalebnych, która będzie znakiem bractwa. Dokonało się to przy śpiewie jednego z ikosów Akatystu ku czci bł. Męczenników Podlaskich. Pod kierunkiem ks. dr. Piotra Radzikowskiego wykonała go schola Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Siedleckiej im. Jana Pawła II, która zapewniła oprawę liturgiczną sobotniej uroczystości.

Czas pandemii ograniczył możliwość regularnych spotkań formacyjnych wielu grup modlitewnych i apostolskich. W związku z tym Akcja Katolicka naszej diecezji rusza z inicjatywą dzielenia się na łamach „Echa Katolickiego” materiałami formacyjnymi przygotowanymi na 2021 r.

Zgodnie z programem duszpasterskim Kościoła w Polsce poświęcone będą one Eucharystii. W tym numerze Echa wszystkich członków Akcji i innych grup formacyjnych zachęcamy do lektury wybranych myśli katechezy autorstwa ks. Jana Bartoszka poświęconej miejscu sprawowania Eucharystii, jakim są nasze katolickie świątynie. My, chrześcijanie, wiemy, że Bogu spodobało się zbawiać ludzi we wspólnocie, a nie pojedynczo. Nic zatem nie zastąpi wspólnej modlitwy w kościele. Ani pacierz w domu, ani modlitwa w czasie spaceru w plenerze. Pan Jezus umówił się z nami na spotkanie w kościele w czasie Eucharystii i nigdzie indziej! Dlatego jako chrześcijanie musimy dbać o materialne piękno naszych kościołów i nie żałować ofiar materialnych, szczególnie w okresie pandemii i w czasach, gdy na Zachodzie zamienia się kościoły w kawiarnie, biblioteki i muzea. W kolejnych numerach „Echa” przybliżymy też inicjatywę Akcji Katolickiej dotyczącą peregrynacji ikony i relikwiarza bł. Męczenników z Pratulina w ramach nowenny przed 25- leciem ich beatyfikacji.

W parafii św. Anny w Jeleńcu powstało 11 kręgów ruchu szensztackiego. - Rozwój Apostolatu Matki Bożej Pielgrzymującej z Szensztatu będzie pomocą w duchowym wzroście parafii, a jego owoce będą służyły wszystkim wiernym - podkreśla proboszcz ks. Adam Kulik.

Inicjatorem zawiązania apostolatu w parafii św. Anny jest proboszcz ks. dr A. Kulik. Ruch maryjny poznał kilka lat temu i upowszechniał początkowo wśród seminarzystów. Kiedy wykładał teologię pastoralną w Wyższym Seminarium Duchownym w Siedlcach, starał się, zgodnie z zaleceniem księdza biskupa, zapoznawać kleryków ze stowarzyszeniami, ruchami i grupami działającymi na terenie diecezji. Powstał wówczas plan organizowania spotkań z przedstawicielami wspólnot. Odbywały się one zarówno w seminarium, jak i w poszczególnych parafiach. Był wśród nich ruch szensztacki, z którym ks. A. Kulik zetknął się w łukowskiej parafii NMP Matki Kościoła, gdzie na zaproszenie proboszcza ks. Krzysztofa Stepczuka przyjeżdżał do pomocy duszpasterskiej. Tutaj był też świadkiem spotkania członków ruchu z koordynator Apostolatu Matki Bożej Pielgrzymującej na terenie diecezji siedleckiej Dorotą Goławską.

​Bialska parafia pw. św. Anny zaprasza na Męski Różaniec. Inicjatywa rozpoczęła się kilka miesięcy temu i zdobyła uznanie wielu wiernych.

Pierwsze spotkanie w ramach Męskiego Różańca zorganizowano we wrześniu 2020 r. Odbywają się one w pierwsze soboty miesiąca. - Zaczynamy o 8.30, od Mszy św. ku czci Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w intencji wynagrodzenia za grzechy. Po niej mamy adorację przed wystawionym Najświętszym Sakramentem. Odmawiamy Różaniec i prowadzimy 15-minutowe rozważanie nad jedną z tajemnic. Kończymy modlitwami dodatkowymi, m.in. do św. Józefa, i błogosławieństwem - opowiada ks. Rafał Przeździak, wikariusz parafii św. Anny w Białej Podlaskiej, odpowiedzialny za to przedsięwzięcie. Jak tłumaczy, wcześniej, kiedy obostrzenia były lżejsze i kiedy nie zabraniano publicznych zgromadzeń, program spotkań był nieco inny. - Po Eucharystii organizowaliśmy adorację i rozmyślanie nad jedną z tajemnic różańcowych. Potem szliśmy wspólnie na plac Wolności. Nieśliśmy ze sobą krzyż i figurę Matki Bożej. W drodze modliliśmy się Litanią do św. Józefa. Na placu publicznie odmawialiśmy Różaniec i wracaliśmy do kościoła - precyzuje.

Okres Bożego Narodzenia jest czasem pogłębienia więzi z Bogiem, rodziną, jak również parafią, zaś przyjęcie kapłana w naszych domach stanowi wyraz wiary i przywiązania do Kościoła. Zgodnie z zarządzeniem bp. Kazimierza Gurdy tegoroczna wizyta duszpasterska może zostać odsunięta w czasie.

„W tych parafiach, gdzie została podjęta przez księży proboszczów decyzja o przeprowadzeniu w tradycyjnej formie wizyty duszpasterskiej, zwanej kolędą, należy rozpocząć ją nie wcześniej, jak po zakończeniu kwarantanny narodowej” - zalecił pasterz diecezji siedleckiej. Dlatego wiele parafii z decyzją co do ostatecznej formy wstrzymuje się do 17 stycznia. Jeśli przepisy na to pozwolą, zaś obostrzenia zostaną zniesione bądź złagodzone, wielu kapłanów chciałoby spotkać się ze swoimi parafianami, niektóre parafie przygotowały nawet harmonogram. Jeżeli jednak obostrzenia zostaną utrzymane, wizyta duszpasterska ponownie będzie odsunięta w czasie lub przeprowadzona w innej formule. Kapłani wielu parafii naszej diecezji liczą na to, że koniec obostrzeń związanych z tzw. kwarantanną narodową pozwoli na osobiste spotkanie z wiernymi. „Jako duszpasterze chcemy spotkać się z naszymi parafianami.