W środę 5 maja w kościele parafialnym pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej świętowano jubileusz 30-lecia konsekracji kościoła.

Jubileuszową Mszę św. pod przewodnictwem bp. Grzegorza Suchodolskiego koncelebrowali dziekan terespolski, proboszcz parafii Trójcy Świętej w Terespolu ks. Zbigniew Hackiewicz oraz proboszcz parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Neplach ks. Piotr Piętka. Eucharystia, która rozpoczęła się o 17.00, miała niezwykle podniosły, a jednocześnie bardzo rodzinny charakter. Ksiądz biskup, którego w imieniu parafian powitali Edyta Wójcik oraz Arkadiusz Laszewski, wyraził ogromną radość z faktu, że wspólnie z całą parafialną społecznością oraz proboszczem ks. Andrzejem Wolaninem może modlić się i świętować rocznicę konsekracji kościoła, który przed 30 laty wznieśli mieszkańcy Małaszewicz oraz okolicznych wsi.

W piątkowy wieczór 30 kwietnia w pielgrzymce rodzin do sanktuarium św. Józefa w Siedlcach organizowanej przez Domowy Kościół wzięli udział reprezentanci wszystkich diecezjalnych rejonów DK.

Spotkanie rozpoczęło wspólnotowe odśpiewanie pieśni „Zjednoczeni w Duchu”, do czego zachęcił diecezjalny moderator Ruchu Światło-Życie ks. Kamil Duszek. Powitał też przedstawicieli rodzin całej diecezji przybyłych do Siedlec, jak też tych, którzy łączyli się z sanktuarium św. Józefa online. Świecę oazy zapaliła para diecezjalna Jolanta i Bogdan Jędrychowie. Konferencję formacyjną wygłosił ks. Jakub Kozak, student KUL. Na początku podkreślił, że w tym roku przeżywane są we wspólnocie Kościoła trzy ważne okoliczności: ogłoszenie Roku św. Józefa przez papieża Franciszka, rozpoczęcie Roku Rodziny „Amoris laetitia” w uroczystość św. Józefa oraz setna rocznica urodzin sługi Bożego ks. Franciszka Blachnickiego. - Gdyby ojciec Franciszek stanął tutaj, sięgnąłby po dokumenty Kościoła i szukał w nich tego, co mogłoby nas poruszyć - zauważył ks. J. Kozak. Zachęcił też do korzystania z tej metody, tj. szukania wskazań do życia w nauce, którą Kościół daje nam do ręki. W tym czasie upatrywać światła należy w adhortacji „Amoris laetitia” i liście apostolskim „Patris corde”.

30 kwietnia w kodeńskim sanktuarium odbyło się czuwanie ósmoklasistów i maturzystów. Spotkanie zorganizowali bialscy duszpasterze.

Zgromadzonych w kościele powitał ks. Rafał Przeździak, wikariusz parafii św. Anny w Białej Podlaskiej i koordynator zjazdu. Na wstępie przypomniał młodym dwie zasady, o których warto pamiętać podczas przygotowań do egzaminów. - Święty Benedykt powtarzał: „ora et labora”, czyli módl się i pracuj. Pracowaliście gorliwie przez lata nauki. Dziś przez to czuwanie chcemy dołączyć do waszego trudu trochę modlitwy. Wierzymy, że Pan Bóg wam pobłogosławi. Podobną radę, ale wyrażoną innymi słowami, dawał także św. Ignacy Loyola. Ten jezuita powtarzał: „Módl się tak, jakby wszystko zależało od Boga, a działaj, jakby wszystko zależało tylko od ciebie”. Dziś będziemy modlili się, abyście nie tylko zdali egzaminy, ale też, żebyście wybrali dobrą drogę swego życia i powołania, byście zawsze trwali przy Bogu - mówił ks. Rafał. Kolejnym punktem była pantomima i krótka konferencja.

Od 15 lat w siedleckiej parafii św. Józefa oddawany jest kult św. Joannie Beretcie Molli. Każdego 28 dnia miesiąca, o 18.00, w intencjach czcicieli świętej sprawowana jest Msza św. Kończy ją ucałowanie relikwii i błogosławieństwo matek oczekujących narodzin dziecka.

Włoska pediatra Joanna Beretta Molla (1922-62) od lat młodzieńczych związana była z Akcją Katolicką i Stowarzyszeniem Wincentego à Paulo. W 1955 r. wzięła ślub z Piotrem Mollą. Kiedy mając już trójkę dzieci, w 1961 r. zaszła w ciążę po raz czwarty, okazało się, że w drogach rodnych rozwija się nowotwór. Mimo wskazań medycznych do przerwania ciąży zdecydowała się donosić ją do końca. 21 kwietnia 1962 r. urodziła córkę Giannę Emanuelę. Pomimo starań lekarzy zmarła 28 kwietnia. Jan Paweł II beatyfikował Joannę 24 kwietnia 1994 r., podczas Światowego Roku Rodziny, a 16 maja 2004 r. kanonizował ją. W uroczystościach wzięli udział m.in. mąż Joanny i Gianna Emanuela. - Mama napisała kiedyś do ojca, że zawsze była stworzeniem przepełnionym miłością. Kochać życie to mieć siłę. To nie egoizm.

Parafia Bożego Ciała w Siedlcach ma nowe relikwie. Do panteonu błogosławionych i świętych, którzy czczeni są w tym kościele, dołączył św. Franciszek z Asyżu.

Relikwie są prywatnym darem o. Azariasza Hessa, bernardyna z Lublina. Zakonnik często gości w parafii, m.in. na nabożeństwach ku czci św. Rity, a ostatnio głosił wielkopostne rekolekcje. Przybliżał wówczas sylwetki świętych i błogosławionych, którzy pomagali odkryć, jak wielki skarb pod postacią Eucharystii zostawił Kościołowi Chrystus. Bohaterem jednego z rekolekcyjnych zamyśleń był właśnie Biedaczyna z Asyżu. Uroczyste wprowadzenie relikwii miało miejsce 22 kwietnia, podczas nabożeństwa ku czci patronki od spraw trudnych i beznadziejnych. Mszy św. przewodniczył proboszcz parafii ks. prałat Stanisław Wojteczuk. Współkonclebransami byli: ks. prałat Mieczysław Głowacki, ks. dr Dariusz Ostałowski oraz o. A. Hess, który modlił się w szczególnej intencji: utworzenia w kościele Bożego Ciała sanktuarium św. Rity.

Nasze spotkanie ma być czasem odkrywania siebie jako ojca i czasem umocnienia, a jego owoce powinny być widoczne w waszych domach - zaznaczył kustosz sanktuarium bł. Męczenników Podlaskich ks. kan. Jacek Guz, witając uczestników IV Ojcowskiego Poligonu Duchowego, który odbył się w sobotę 17 kwietnia.

Wszystkich uczestników powitali kustosz sanktuarium ks. kan. Jacek Guz, lider Klubu Ojca z Siedlec Jerzy Dmowski oraz biskup siedlecki. - Jak sugeruje nazwa, poligon jest okazją, żeby przećwiczyć zasady i postawy pozwalające lepiej wypełniać zadania ojca. Wasza obecność tutaj w czasie pandemii to wyraz wiary i odwagi, które są wpisane w hasło tego spotkania, a które muszą towarzyszyć każdemu mężczyźnie - podkreślił „pierwszy ojciec diecezji” - bp Kazimierz Gurda. Na pierwszą część, której miejscem było Martyrium, składały się: konferencja Mieczysława Guzewicza, świadectwo Krzysztofa Plażuka oraz Apel Jasnogórski. Część modlitewną rozpoczęły świadectwa mężczyzn formujących się w różnych wspólnotach, po których odprawiono nabożeństwo Drogi Światła, a zakończyła Eucharystia sprawowana w sanktuarium pod przewodnictwem ks. Marcina Olka w koncelebrze z ks. J. Guzem, diecezjalnym duszpasterzem rodzin ks. kan. Jackiem Seredą oraz diecezjalnym moderatorem Ruchu Światło-Życie ks. Kamilem Duszkiem.

Caritas Diecezji Siedleckiej świętuje 30-lecie swojego istnienia. Wszystkie podejmowane dzieła oraz jej podopiecznych, pracowników i dobrodziejów polecano podczas Mszy św. sprawowanej w kaplicy bialskiego ośrodka przy Warszawskiej 15.

Eucharystię celebrowano 17 kwietnia. Przewodniczył jej ks. Marek Bieńkowski, dyrektor instytucji. W liturgii, z racji obostrzeń, uczestniczyła niewielka delegacja pracowników i podopiecznych Caritas. - Jesteśmy tu, aby powierzyć Bożemu Miłosierdziu wszystkie działania Caritas. Chcemy, by kierowała nami miłość, która uzdalnia do każdego wysiłku, wytrwałości i zdeterminowania – zaznaczył dyrektor. - Jezus przychodzi dziś i mówi także do nas: Pokój wam! Nie bójcie się! Pokonujcie swoje lęki i trudności. My czasami mamy swoją wizję na życie i świat. Przez grzech nie umiemy patrzeć na rzeczywistość oczami Boga. Powtarzamy: „spodziewamy się czegoś innego”. Chcemy, aby było po naszemu. Dziś bardzo potrzebujemy zaufania względem Boga. Nie bójmy się, cokolwiek by się nie działo. Ufajmy! - apelował ks. M. Bieńkowski. Po Mszy, na prośbę księdza dyrektora, wszyscy wspólnie odmówili Koronkę do Miłosierdzia Bożego.

Dziś Panu Bogu dziękujemy przede wszystkim za Jego miłosierdzie. W psalmie wyśpiewaliśmy zachętę: „Dziękujcie Panu, bo jest miłosierny”. Ta prawda była nieustannie obecna w życiu religijnym naszej parafii - powiedział biskup senior diecezji radomskiej Henryk Tomasik podczas Mszy św. podsumowującej obchody 100-lecia parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Łukowie.

Podczas nabożeństwa biskup siedlecki Kazimierz Gurda poświęcił nowy, posoborowy marmurowy ołtarz i ambonę. - Chcemy podziękować Bogu za całe dziedzictwo przeszłych wieków, zarówno za obecność i posługę ojców bernardynów, jak i księży diecezjalnych, którzy pracowali w naszej parafii. Dziękujemy też za zaangażowanie osób świeckich, za świadectwo wiary i troskę o zaplecze dla pracy duszpasterskiej - podkreślił ks. kan. Andrzej Kieliszek, proboszcz parafii Podwyższenia Krzyża Świętego. Uroczystości jubileuszowe zainaugurowano 24 listopada ubiegłego roku, dokładnie w setną rocznicę erygowania parafii. Ważnym punktem była Msza św., której przewodniczył bp Kazimierz Gurda. W homilii biskup przypomniał historię parafii i figury Jezusa Miłosiernego - Frasobliwego znajdującej się w kościele. Jubileusz parafii stał się bowiem okazją do odnowienia kultu tej figury, która znajduje się w łukowskim kościele od ponad 350 lat.

Po co stawiać młodym wymagania? Aby ich oszlifować i nadać odpowiedni kształt. Człowiek pozbawiony wymagań staje się jak wybujała roślina, która nie ma szans na dojrzewanie i owocowanie.

Zasady są potrzebne zarówno w wychowaniu i edukacji, jak również w wierze. Wielu z nas miało wymagających rodziców, nauczycieli, dziadków czy duszpasterzy. Nieraz narzekaliśmy na ich nieustępliwość, na to, że stawiają trudne warunki albo są zbyt rygorystyczni. Po latach widzimy, że ich nieugięta postawa wyszła nam na dobre. Znamy też wielu, którym nikt nie stawiał wymagań. Kim są dziś? Jak skończyli? Odpowiedzmy sobie sami. Jest też jeszcze druga strona tego medalu. „Musicie od siebie wymagać, nawet gdyby inni od was nie wymagali” - apelował do młodych św. Jan Paweł II. Te słowa padły nie tylko na Westerplatte, ale też na Jasnej Górze. Trzeba osobiście chcieć i umieć stawiać sobie granice, żyć według wartości. Czy potrafimy jeszcze narzucić sobie jakieś zasady? Narzekamy na młodzież, ale jej zachowanie nie bierze się znikąd. Młode pokolenie naśladuje to, co widzi wokół siebie i w czym wzrasta.

Kościół, który mimo zmieniających się warunków zawsze niósł bezinteresowną pomoc bliźniemu, nadal ustawicznie angażuje się w dzieła miłosierdzia.

Księża, osoby konsekrowane i świeccy razem z tysiącami wolontariuszy pracują w kościelnych hospicjach, noclegowniach, wydają posiłki, opiekują się dziećmi, osobami starszymi, uzależnionymi oraz niepełnosprawnymi. Uczynki miłosierdzia oraz ofiarowane cierpienia i modlitwy w intencjach bliźniego to codzienny chleb sióstr i braci w zgromadzeniach zakonnych. Na terenie diecezji siedleckiej są zgromadzenia, których nazwa nawiązuje do miłosierdzia, ale nawet te, które nie mają takich bezpośrednich odniesień, zanurzone są w miłości miłosiernej Jezusa Chrystusa. Swój dom w Siedlcach ma m.in. Zgromadzenie Sióstr Małych Misjonarek Miłosierdzia, od nazwiska założyciela nazywane siostrami orionistkami. Ks. Alojzy Orione mówił: „Chrystusa, Kościół, dusze musimy kochać i służyć im na krzyżu, jako ukrzyżowani; inaczej nie kochamy ich i nie służymy im wcale”. Orionistki, obok ślubu ubóstwa, posłuszeństwa i czystości, składają czwarty - ślub miłosierdzia. W tym roku w całym zakonie zostanie on uroczyście odnowiony. W Siedlcach siostry pełnią posługę katechetyczną wśród dzieci, pracują także w zakrystii i kancelarii parafialnej.