22 czerwca 1812 r. w Wiłkowiszkach Napoleon wypowiedział Rosji wojnę i wydał odezwę „Druga wojna polska rozpoczęła się”. 24 czerwca Wielka Armia przekroczyła Niemen pod Kownem, w Tylży i pod Grodnem. 26 czerwca zebrał się Sejm Księstwa Warszawskiego.

W marcu właściciel Międzyrzeca ks. - Konstanty Czartoryski pisał do swego brata „Nigdy takich przygotowań ogromnych i tak licznych wojsk nie było”. 27 marca 1812 r. ukazał się dekret króla Fryderyka Augusta o zaopatrywaniu wojska w żywność i poborze rekruta.

26 stycznia 1811 r. dekretem królewskim zlikwidowano komendę placu w Białej Podlaskiej. Trudno powiedzieć, czy tylko z powodów oszczędnościowych, chociaż taką restrykcyjną politykę realizował ówczesny minister skarbu T. Matuszewicz.

Po zakończeniu działań wojennych rozmieszczono na południowym Podlasiu niektóre polskie oddziały wojskowe: w rejonie Siedlec 13 pułk huzarów płk. Tolińskiego i w rejonie Białej 12 pułk ułanów płk. Rzyszczewskiego.

15 sierpnia Siedlce hucznie obchodziły dzień imienin Napoleona. Jak wspominał Prot Lelewel, miasto było rzęsiście iluminowane, pogoda piękna sprzyjała, więc zaplanowano uroczystość podzielić z publicznością profesjonalnie ulicami.

W myśl zawartego układu, Rosja miała być w 1809 r. sojusznikiem Napoleona. Nad granicą austriacką, od okolic Włodawy do rejonu Brześcia, skoncentrowano silny korpus pod dowództwem gen. Golicyna, w liczbie około 32 tys. żołnierzy.

8 maja 1809 r. w Parysowie, 10 km na północny wschód od Garwolina, ks. Józef Poniatowski w dowód szacunku i zaufania wezwał młodzież Galicji do służby wojskowej przy jego boku.

Pierwszy plan marszu na Galicję powstał już 16 kwietnia 1809 r. Tego dnia polski wódz naczelny ks. Józef Poniatowski pisał do dowódcy IX Korpusu Wielkiej Armii Napoleońskiej marszałka Bernadotte:

Rok 1809 r. w Księstwie Warszawskim rozpoczął się karnawałem i balami. Natomiast po prawej stronie Wisły, poczynając od Radzymina, Kobyłki i Grzybowa, rozpościerała się jeszcze głucha noc niewoli.

Gdy Podlasie pozostaje jeszcze w niewoli, po lewej stronie Wisły tworzy się już zalążek państwa polskiego. 14 stycznia 1807 r. zwycięski cesarz Francuzów powołuje Komisję Rządzącą jako tymczasową władzę naczelną dla odradzającej się części Polski.