9 listopada 1666 r. rozpoczął obrady kolejny sejm. Jego marszałkiem obrano starostę z Liwu Marcina Oborskiego. Właściciel Białej M. K. Radziwiłł wyruszył na tę sesję z żoną, jednak zachorowała ona w drodze i musiano się zatrzymać na dłuższy postój w Mordach.

23 maja 1665 r. Jerzy Lubomirski wkroczył na Ruś, rozpoczynając wojnę domową. Biskup krakowski informował M. Prażmowskiego, biskupa w Janowie Podlaskim i kanclerza, że ma on już 13000 żołnierzy i zwolenników.

12 marca 1665 r. rozpoczęły się obrady sejmu. Marszałkiem obrano Jana Chrapowickiego - chorążego smoleńskiego, byłego administratora majątków na Podlasiu. Już 28 marca sejm został zerwany przez stronnika Jerzego Lubomirskiego.

W 1662 r. bp M. Prażmowski zdecydował się przeprowadzić wizytację niektórych parafii diecezji łuckiej. Wiadomo, że wizyta odbyła się w Międzyrzecu Podlaskim. Od stycznia do czerwca 1663 r. toczyły się sprawy procesowe B. Radziwiłła o dobra podlaskie w Trybunale Lubelskim.

W maju 1662 r., wobec groźby zbrojnego starcia ze Związkiem Święconym, król Jan Kazimierz zdecydował się na częściowe ustępstwa.

Sejm zakończył obrady 18 lipca 1661 r. Uchwalono podatki, ale niewystarczające, powołano komisję do oszacowania szkód żołnierskich na Podlasiu, ale sejm odrzucił projekt elekcji vivente rege.

6 stycznia 1661 r. Mikołaj Prażmowski, kanclerz wielki koronny rekonizowany na biskupa łuckiego w Janowie Podlaskim, pisał do Stefana Czarnieckiego: „trzeba bardzo, abyś był na sejmie, abyś nam dopomógł do wyprowadzenia inpublicum tej materyji, która jest teraz in optime u nas”.

24 maja 1660 r. odbyła się w Warszawie pod przewodnictwem króla Jana Kazimierza kolejna narada wojenna, poprzedzająca konwokację szlachty i senatorów. Stefan Czarniecki ociągał się z przyjazdem, w obawie przed opuszczeniem wojska, gdy niebezpieczeństwo ze wschodu ciągle jeszcze mogło zagrażać, ale ostatecznie przybył na tę naradę z Kozierad.