Pamięć o ofiarach stanu wojennego zobowiązuje nas do troski o wartości, które były fundamentem ich walki: wolność, praworządność i solidarność - przypomniał prezydent Siedlec Tomasz Hapunowicz w nawiązaniu do wydarzeń z 13 grudnia 1981 r.

Siedleckie uroczystości upamiętniające 43 rocznicę wprowadzenia stanu wojennego w Polsce zainaugurowała w piątek 13 grudnia Msza św. w kościele św. Stanisława BM pod przewodnictwem bp. Kazimierza Gurdy. Witając przybyłe poczty sztandarowe, przedstawicieli środowiska internowanych i represjonowanych oraz władz państwowych i samorządowych, proboszcz parafii ks. kan. Jerzy Duda podkreślił, iż sprawowaną w dniu rocznicy Mszą św. mówimy: „pamiętamy!”.

Wieś Zbójno w gminie Sosnowica była świadkiem dramatycznych wydarzeń i w czasie wojny z niemieckim najeźdźcą, i tuż po niej, kiedy Polacy w bezwzględny sposób byli prześladowani przez Sowietów.

W tym miejscu na mapie powiatu parczewskiego mieszkała rodzina Majewskich - Bronisław i Józefa oraz ich dzieci: Wacław, Feliks, Bolesław, Aleksandra, Bronisława i Pelagia. - Stali się oni symbolem walki o wolność Polski - tak mówi o nich propagator nauki i kultury regionu parczewskiego Jarosław Armaciński, prezes Stowarzyszenia „Historyczna Sosnowica”, prawnuk Aleksandry. Najstarszy z braci, Wacław (ur. 19 grudnia 1904 r.) był członkiem Armii Krajowej - Wolność i Niepodległość o pseudonimie Lis.

Czego tu człowiek nie dotknie, wszystko jest zabytkowe - tak o wzniesionym 250 lat temu kościele mówi proboszcz parafii św. Stanisława Biskupa Męczennika.

28 listopada została podpisana umowa pomiędzy wójtem gminy Urszulin Adamem Panasiukiem a proboszczem ks. Gabrielem Mazurkiem na wykonanie prac remontowych wieży kościelnej wraz z babińcem. Budynek kościoła złożony jest z babińca, korpusu nawowego, prezbiterium i dwóch zakrystii. Nad kruchtą, tj. przedsionkiem, o wymiarach 6 x 12 m znajduje się miejsce na chór. Wieża kościelna trójkondygnacyjna, na planie kwadratu, została zlicowana, czyli połączona ze ścianą główną kościoła od strony północno-wschodniej.

Rozmowa z ks. kan. dr. hab. Krzysztofem Bielawnym, wykładowcą Wyższego Seminarium Duchownego w Elblągu, autorem książki „Niepodległość wyszła z Gietrzwałdu”.

Ucząc nas o drogach wiodących Polaków do wolności na przestrzeni 123 lat niewoli, historia wskazuje na powstanie listopadowe, styczniowe, pracę emigrantów, artystów, działaczy społecznych i politycznych. W historiografii nie odnajdujemy jednak wzmianki o Gietrzwałdzie, a właśnie to miejsce czyni Ksiądz w swojej publikacji punktem, w którym zaczęła się wolność Polaków.

Powstanie listopadowe było zrywem, który zmobilizował ok. 50 tys. ludzi, zaś powstanie styczniowe - ok. 200 tys. Szczególnie po upadku powstania 1863 r. ponieśliśmy ogromne straty: ludnościowe i materialne. Z jednej strony podjęto germanizację, próbując zniszczyć naszą tożsamość narodową, nakazując używanie języka niemieckiego w administracji, w szkołach i zabraniając używania języka polskiego w kościołach - w śpiewie, w kazaniach.  

23 listopada w Muzeum Południowego Podlasia otwarto stałą wystawę poświęconą bialskiemu badaczowi i regionaliście Jerzemu Sroce. Niewielka ekspozycja opowiada o jego bogatym życiu i twórczości.

Wystawa składa się z tablic biograficznych z archiwalnymi zdjęciami, pamiątek w postaci albumów, zdjęć i dokumentów oraz kolekcji odznak i odznaczeń wojskowych. Centralne miejsce zajmuje biurko, przy którym pracował J. Sroka. Na blacie umieszczono wszystko, co zazwyczaj służyło mu w pracy dokumentacyjno-redaktorskiej, a więc: maszynę do pisania, teczki ze zgromadzonymi materiałami, okulary, telefon, lampkę i klisze fotograficzne. Wszystkie te eksponaty były osobistą własnością regionalisty. erzy Sroka pochodził z rodziny z tradycjami patriotycznymi. Jego ojciec Władysław był zawodowym podoficerem Wojska Polskiego. Należał do Legionów Piłsudskiego, brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej, a także - w ramach 34 Pułku Piechoty - w kampanii wrześniowej. Po klęsce zaangażował się w konspirację. Niestety został aresztowany przez gestapo i ostatecznie zginął w Oświęcimiu w grudniu 1942 r.

Międzyrzec Podlaski oddał hołd ofiarom tragicznych wydarzeń z 16 listopada 1918 r. zapisanych w historii jako Krwawe Dni Międzyrzeca.

To właśnie wtedy niemieckie oddziały, chcąc odzyskać kontrolę nad miastem, dokonały masakry na członkach Polskiej Organizacji Wojskowej i cywilach. Tegoroczny marsz - patrol odbył się 18 listopada przy pałacu Potockich, gdzie rośnie dąb upamiętniający dowódcę oddziału POW sierż. Ignacego Zowczaka. - Po raz 29 wspominamy Krwawe Dni Międzyrzeca, aby nie uleciały z naszych serc. 44 osoby, które zginęły 16 listopada 1918 r., kiedy Polska cieszyła się odzyskaniem niepodległości, poległy w tragicznych i - z perspektywy czasu - bezsensownych okolicznościach. Dziś możemy im ofiarować naszą pamięć i wdzięczność za to, że żyjemy w wolnym kraju - powiedział Paweł Łysańczuk, burmistrz Międzyrzeca Podlaskiego.

Powiększa się zbiór zdigitalizowanych dokumentów Archiwum Diecezjalnego w Siedlcach, udostępnionych na stronie archiwum.diecezja.siedlce.pl.

Dostępnych jest obecnie 30 ksiąg, do końca roku zamieszczonych zostanie kolejnych 15. Przybywa też badaczy korzystających z cyfrowej wersji dokumentów. Jak wskazuje umieszczony na stronie licznik, od maja br. odwiedziło ją 1430 osób. Budowanie wirtualnego zbioru rozpoczęło się w 2022 r. od skanów trzech unikalnych ksiąg z XVII i XVIII w. Wytypowane wówczas woluminy ze względu na bardzo zły stan zachowania manuskryptów przed przystąpieniem do digitalizacji poddano konserwacji. Zajął się tym zespół konserwatorów papieru z Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.

16 listopada w parafii Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Białej Podlaskiej odbyło się sympozjum naukowe poświęcone św. Jozafatowi Kuncewiczowi. Spotkanie stanowiło jeden z elementów obchodów 400-lecia śmierci tego unickiego arcybiskupa.

W sympozjum uczestniczyli m.in. biskup siedlecki Kazimierz Gurda, biskup witebski Oleg Butkiewicz, przedstawiciele ojców bazylianów i sióstr jozafatek, wielu kapłanów z diecezji siedleckiej, alumni z WSD w Siedlcach oraz licznie zgromadzeni świeccy. Wszystkich powitał proboszcz parafii - ks. kan. Marian Daniluk.

Wykształcił pokolenia studentów i naukowców. 10 listopada w wieku 101 lat zmarł prof. Marian Kossowski.

Prof. M. Kossowski był wieloletnim prezesem lubelskiego oddziału Polskiego Towarzystwa Nauk Ogrodniczych, członkiem Międzynarodowego Towarzystwa Nauk Ogrodniczych (IHS), Komitetu Nauk Ogrodniczych PAN, Lubelskiego Towarzystwa Naukowego, autorem 120 publikacji naukowych i popularno-naukowych oraz współautorem dwóch patentów. 16 listopada spoczął na cmentarzu w Sobieszynie. Prof. M. Kossowski większą część życia poświęcił dydaktyce. Mówił o sobie „nauczyciel”.

Dokładnie rok temu kapłan niezłomny ks. Bolesław Stefański (1910-1964) został upamiętniony w swojej rodzinnej parafii Maciejowice. 11 listopada 2023 r. w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny odsłonięto tablicę ku jego czci.

Na tablicy ufundowanej przez rodzinę Stefańskich oraz maciejowickich parafian widnieje inskrypcja o treści: „Pamięci ks. Bolesława Stefańskiego (1910-1964) ur. w Kochowie w parafii Maciejowice, żołnierza AK, kapelana NSZ i NZW, komendanta Pogotowia Akcji Specjalnej Okręgu Warszawskiego odznaczonego Orderem Virtuti Militari, skazanego na karę śmierci w komunistycznej Polsce, zamienioną na wieloletnie więzienie, Żołnierza Wyklętego oddanego Bogu do śmierci”.