Bł. Jan Paweł II w czasie swojego ostatniego pobytu w rodzinnych Wadowicach wspomniał napis znajdujący się na słonecznym zegarze umieszczonym na bocznej ścianie parafialnego kościoła, który mógł w dziecięcych latach codziennie odczytywać. A brzmiał on dość lakonicznie: „Czas ucieka, wieczność czeka!”.

Często się zdarza, że najbardziej zaskakujące informacje przychodzą w najmniej oczekiwanym momencie. Człowiek żyje sobie spokojnie, odwiedza różne miejsca, nieświadomy tego, co go za chwilę spotka, a tu nagle - bęc i świat obraca się o 180 stopni, nic już nie jest takie, jak dawniej, na dodatek nie wiadomo, co nas jeszcze czeka.

„Kasa, Misiu, kasa…”. Tak podobno zwykł mawiać jeden z byłych selekcjonerów piłkarskiej reprezentacji Polski do ówczesnego prezesa PZPN Michała Listkiewicza. Rzeczona kasa miała być przeznaczona dla trenera i zawodników za to, że łaskawie ubierali stroje z orzełkiem i reprezentowali nasz kraj.

Jak co roku, w dniach wspominania zrywu warszawskich powstańców, raczeni jesteśmy rozważaniami nad zasadnością ich poczynań, nad logiką podejmowania w tamtym momencie akcji zbrojnej oraz o konsekwencjach tego działania w późniejszych polskich dziejach. Ściera się romantyzm z pragmatyzmem, a przynajmniej tak się wydaje.

Nie wiem, czy pamiętacie Państwo skecz Zenona Laskowika i Bohdana Smolenia „Z tyłu sklepu”? Cóż, ja pamiętam, a jest to zaiste wyznanie dinozaura.

Urlopowy półmetek mamy, dzięki Bogu, za sobą. Nie, nie, z tym „dzięki Bogu” nic mi się nie pomieszało. To raczej przejaw zdroworozsądkowego myślenia. Naprawdę. Okazuje się bowiem, że wyczekiwane przez wielu wakacje są przyczyną naszych trosk, problemów oraz wszelkich termedii (właściwe podkreślić).

Słuchając doniesień medialnych o tym, co dzieje się w naszej polskiej polityce w sezonie cokolwiek ogórkowym, można by do opisania tej rzeczywistości użyć parafrazy słów z „Wróżby” Jacka Kaczmarskiego: Na prawdę popytu, na zdradę ceny nie ma.

W minionym tygodniu na łamy gazet i ekrany telewizorów wróciła sprawa domniemanego zabójstwa sześciomiesięcznej dziewczynki, Madzi, której zniknięciem kilka miesięcy temu (jeśli dobrze pamiętam - w zimie) żyła niemal cała Polska.

Pamiętacie Państwo sprawę ACTA? Wiem, że przy obecnym zalewie informacji i tempie życia tamta sprawa wydaje się przeszłością tak zamierzchłą, że dziejącą się nieomal w czasach Mieszka I, ale to naprawdę było zaledwie kilka miesięcy temu.

Ten tytuł brzmi wakacyjnie? Nic bardziej mylnego. Nie o obóz wędrowny, harcerski czy rowerowy tu chodzi, tylko o obóz… koncentracyjny. Tak, wiem, że w tym kontekście wygląda to makabrycznie, ba -antysemicko nawet, ale… Po kolei.