W przededniu wejścia w życie tzw. Traktatu Lizbońskiego doszło do pewnego, symbolicznego wręcz wydarzenia, jakim był wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

Słowa powyższe, wypowiedziane przez dziś już klasyka z Białegostoku, nieodparcie przychodzą na myśl jako refleksja po niedawno ogłoszonym przez Europejski Trybunał Praw Człowieka w Strasburgu wyroku w sprawie krzyży we włoskiej szkole.

Dzisiejszy chrześcijanin bardziej niż wędrownego kaznodzieję czy też proroka winien przypominać rycerza, który nie tylko broni się, ale i zdobywa.

Od paru ładnych już lat zastanawiam się, dlaczego młodzi Polacy nie chcą czytać Sienkiewicza. W ogóle. Mało tego - nawet filmów zrealizowanych na podstawie jego powieści nie oglądają. No, chyba że jest wyjście do kina z klasą w czasie lekcji.

Nikt dzisiaj nie chce umierać. Patrząc na groby najbliższych, mamy w oczach złudną nadzieję - śmierć ich dotyczy, a nie nas.

Każdy, kto chciał zdobyć Jerozolimę, musiał wpierw opanować Górę Oliwną, ze szczytu której rozciąga się doskonały widok na serce tego miasta. Jest ono dosłownie usiane miejscami opisanymi przez ewangelistów.

Przyznanie Barackowi Obamie Pokojowej Nagrody Nobla wpisuje się w jego wizję społeczną. Jaka to wizja? Społeczność jednolicie myślących obywateli, niezróżnicowanych rasowo, religijnie i poglądowo: społeczność, której zniszczone zostają bastiony cywilizacyjne, jak rodzina i religia; społeczność zjednoczona wokół… No właśnie: wokół czego?

Może powinnam sobie odpuścić, bo już wspominałam o tym i mogę być na bakier z polityczną poprawnością, ale spokoju mi to od jakiegoś czasu nie daje. To coś to uzależnienia. Do niedawna mieliśmy w zasadzie jedno uzależnienie - od alkoholu. Potem się zrobiło drugie - od narkotyków. Następnie - od komputera. A dalej już poszło jak z płatka.

Temperatura polityczna w naszym kraju dochodzi raczej do stanu wrzenia. Ujawnianie coraz to nowszych afer i skrywanych przed opinią publiczną działań osób z establishmentu wprawia w zdumienie nawet najwytrwalszych obserwatorów naszej sceny politycznej.

Okazuje się, że stare powiedzenie: „Nie szata zdobi człowieka” może być ciut ciut zmodyfikowane. Albo i nawet więcej. Gdzieś wyczytałam ostatnio, że ubrania mogą pełnić funkcje i mieć właściwości, o jakich mi się nie śniło. Na przykład same człowieka ogrzewają i mierzą gorączkę. Leczą!