„Każdemu głodnemu dać jeść, bezdomnemu miejsce, a nagiemu odzież. Jak nie można dużo, to mało…” - uczył św. Brat Albert.

Spuściznę założyciela realizują m.in. członkowie Towarzystwa Pomocy jego imienia. Koło w Kąkolewnicy świętowało 20 rocznicę powstania. Swój jubileusz Koło Towarzystwa Pomocy im. św. Brata Alberta w Kąkolewnicy obchodziło 5 sierpnia. Działalność koła ukierunkowana jest na wparcie osób, które znajdują się w trudnej sytuacji życiowej. Kąkolewnicki oddział funkcjonuje od 2003 r. i jest jedynym kołem Towarzystwa działającym na terenie powiatu radzyńskiego. Założycielem oraz pierwszym prezesem koła w Kąkolewnicy był śp. Henryk Woch. Obecnie oddziałem kieruje Danuta Wiśniewska, a jego wiceprezesem jest Andrzej Cap.

Idźcie i bądźcie świadkami radości wiary, nadziei, która rozgrzewa wasze serca, miłości, którą wnosicie we wszystko.

Jaśniejcie światłem Chrystusa. Słuchajcie Go, abyście i wy stali się światłością świata. I nie lękajcie się, bo Pan was miłuje i idzie obok was - powiedział papież Franciszek w Lizbonie podczas Mszy św. wieńczącej Światowe Dni Młodzieży. Spotkanie młodych katolików z całego świata trwało w stolicy Portugalii od 1 do 6 sierpnia. Centralne wydarzenia ŚDM poprzedziły Dni w diecezjach. Młodzież z diecezji siedleckiej pojawiła się w Portugalii już pod koniec lipca. Zamieszkała w miejscowościach w okolicach Porto. - Nasza 45-osobowa grupa spędziła czas w parafii Freamunde oraz Modelos. Zostaliśmy zakwaterowani u rodzin.

Dobrowolnie oddał swoje życie, aby uratować inne. Podkreślał rolę pokuty w drodze do zbawienia. Po latach wciąż porusza sumienia.

O. Maksymilian Kolbe - dziś święty, męczennik, wizjoner, prekursor, gorliwy rycerz Niepokalanej. Miłość do drugiego człowieka stała się przyczynkiem do podjęcia najodważniejszej decyzji w życiu. To już o nim wiemy. Jakim jednak widzieli i odbierali go ludzie mu współcześni, żywi świadkowie jego obecności? Dalsza rodzina, koledzy ze szkolnej ławki, pierwsi współbracia, przełożeni, biskupi? Jaki był naprawdę? Jak wyglądała droga do aktu heroizmu, do świętości? Odpowiedzią jest książka „Ojciec Kolbe nie wszystkim znany”, która ukazała się po 44(!) latach.

Czymże jest mądrość? Czy jest to suma treści wyczytanych z książek, podręczników akademickich? Treści wygooglowanych w sieci? Wiedzy zdobytej podczas studiów, „zaliczenia” kolejnych egzaminów, podyplomówek? Bez wątpienia to ważne jej elementy. Ale nie wszystkie.

Wiele lat temu podczas spotkania ze studentami KUL prof. Aleksander Krawczuk (nie pamiętam kontekstu wypowiedzi) zwrócił uwagę na nieadekwatność konstrukcji tekstu liturgicznego, który podczas Eucharystii bezpośrednio następuje po słowach modlitwy „Ojcze nasz” (w tym przypadku nie kończymy jej słowem „Amen”), a który poszerza sens Modlitwy Pańskiej. Fachowo nazywamy go embolizmem (gr. emblismos - włączenie, wstawka).

Wyjeżdżała z Kodnia jako Wygnanka, a wracała jak prawdziwa Królowa - w czci i należnych honorach od swoich dzieci, w asyście biskupa, kapłanów i podlaskiego ludu. Na Jej powitanie wyszły dziesiątki tysięcy wiernych.

Wygnanie trwało aż 52 lata. Ku radości Podlasiaków wizerunek ich Matki nie trafił na Jasnej Górze do magazynu, ale do samej bazyliki - kaplicy Pana Jezusa. Paulini zatroszczyli się, by regularnie odprawiano przed nim Msze św. i nabożeństwa maryjne. Bardzo upodobali sobie ten obraz, bo też postarali się, aby jego naturalnych rozmiarów kopia zawisła w ich klasztorze. Wizerunek Matki Kodeńskiej, który do dziś wisi w jasnogórskim wieczerniku, jest z kolei dawną zasłoną oryginalnej ikony, wykorzystywaną w czasach, gdy obraz przebywał w częstochowskiej bazylice.

Umiarkowanie jest dobre nie tylko w jedzeniu i piciu. Warto o nim pamiętać również w kontekście życia duchowego. Tutaj także obowiązuje zasada: co za dużo, to nie zdrowo.

Kiedy jedni zadowalają się niedzielną Mszą, dorocznymi rekolekcjami w parafii i okazjonalną spowiedzią, a drudzy w ogóle rezygnują z jakichkolwiek duchowym praktyk, inni żyją w ciągłym religijnym tournee. Jeżdżą z rekolekcji na rekolekcje, biorą udział w licznych warsztatach, ciągle uczestniczą w Mszach z modlitwą o uzdrowienie sprawowanych w różnych miejscach i odmierzają czas różańcami czy pompejankami. Duchowe punkty „nabijają” czytaniem dziesiątek książek religijnych, braniem na siebie kolejnych modlitewnych zobowiązań i przynależnością do kilku wspólnot równocześnie.

Modlitwa pielgrzymów duchowych jest jednym z najcenniejszych darów, jaki nam oferują: człowiek idzie spokojniejszy, nie jesteśmy sami. Ale i my o nich pamiętamy, codziennie na pielgrzymce modlimy się w ich intencji - mówi zastępca kierownika Pieszej Pielgrzymki Podlaskiej na Jasną Górę ks. Marek Strzeżysz.

Kiedy wyruszający na 43 Pieszą Pielgrzymką Podlaską pakują bagaże, ci, którzy pragną włączyć się w duchowe pielgrzymowanie, spisują intencje i planują dwa pierwsze tygodnie sierpnia. Bo to dla nich również czas wędrowania - tyle że modlitewnego. O duchowych pątnikach ks. M. Strzeżysz usłyszał, kiedy jako licealista, za namową cioci i zachętą kolegów z klasy, pierwszy raz poszedł na pielgrzymkę.

„Jezus, przebywając w jakimś miejscu, modlił się, a kiedy skończył, rzekł jeden z uczniów do Niego: «Panie, naucz nas modlić się»” - czytamy w Ewangelii. Czasami wydaje się nam, że aby nauczyć się modlitwy, trzeba poznać techniki, formuły, specjalne gesty czy słowa, dużo słów… Okazuje się, że nie do końca tak jest. O co więc chodzi w modlitwie?

Modlitwa, według Katechizmu Kościoła Katolickiego (2559-2561), jest darem Boga dla nas. Skąd pochodzi? „Niezależnie od tego, jaki byłby język modlitwy (gesty, słowa), zawsze modli się cały człowiek. Aby jednak określić miejsce, z którego wypływa modlitwa, Pismo Święte mówi niekiedy o duszy lub o duchu, najczęściej zaś o sercu (ponad tysiąc razy). Modli się serce. Jeśli jest ono daleko od Boga, modlitwa pozostaje pusta” (KKK).

Bogactwo tematyczne i literackie psalmów sprawia, że modlitwa tymi tekstami może stać się dla nas nieocenioną pomocą w przeżywaniu wiary.

Stary Testament zawiera 150 różnych psalmów, którymi modlimy się na każdej Mszy św., są również wykorzystywane w Liturgii Godzin. - Psalmami modliła się na co dzień Maryja, także Jezus, w którego ustach słowa psalmu 118: „Nie umrę, lecz będę żył i głosił dzieła Pańskie”, nabrały pełnego sensu - mówi ks. Rafał Pietruczuk, wykładowca Pisma Świętego w Wyższym Seminarium Duchownym w Nowym Opolu i moderator Dzieła Biblijnego Diecezji Siedleckiej. - Modlitwa psalmami jest mało znana, a może pomóc w zrozumieniu sytuacji, które towarzyszą człowiekowi, niezależnie od czasów, w jakich żyje - dodaje.

Szkaplerz noś, na różańcu proś! - tak powtarzali nam starsi ojcowie - opowiada o. Mariusz Płuciennik, karmelita z Woli Gułowskiej. Podkreśla, że brązowy szkaplerz w ich zakonie nazywany jest rękami Maryi.

W rozmowie kilkukrotnie powtarza, że ludzie bardzo potrzebują szkaplerza, dlatego on ciągle o nim opowiada i pragnie go nakładać chętnym przy różnych okazjach. - Nie mówię tak tylko dlatego, że jestem karmelitą. Zachęcam do przyjęcia tego znaku, bo sam doświadczyłem łask, które są do niego przypisane - podkreśla. Rok temu opowiadał w „Echu” o tym, jak krótko po przyjęciu szkaplerza, jeszcze jako nastolatek, wyszedł cało z groźnego wypadku samochodowego. - Maryja obiecała opiekę każdemu, kto pobożnie nosi szkaplerz - mówi i dodaje: - Ja przekonuję się o tym ciągle! Czuję i widzę prowadzenie Maryi w moim życiu.