Rozmowa z ks. dr. Leszkiem Poleszakiem SCJ, sercaninem, teologiem, wykładowcą Wyższego Seminarium Misyjnego Księży Sercanów w Stadnikach.

Dlaczego Serce Pana Jezusa jest w Kościele obiektem kultu?

To ważne pytanie, ponieważ pozwala nam zrozumieć istotę wezwań wypowiadanych m.in. w Litanii do Najświętszego Serca Pana Jezusa, do których dodane są kolejne określenia, np.: „Serce Jezusa, źródło życia i świętości - zmiłuj się nad nami”. Św. Mateusz zapisuje w Ewangelii słowa Jezusa, w których mówi On o swoim Sercu: „Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię.

Historia Kościoła pełna jest wydarzeń mistycznych: wizji, objawień, przesłań. Wiele z nich staje się motorem napędowym wiary.

Jednak nie zawsze do niej prowadzą i nie zawsze mają charakter nadprzyrodzony. Stolica Apostolska ogłosiła nowe normy ich rozeznawania. Dokument ten ma chronić przed złudzeniami, fanatyzmem, oszustwami, religijnymi zjawiskami marketingowymi. Przeróżne nadzwyczajne wydarzenia religijne budzą ogromne zainteresowanie i równie duże emocje zarówno osób wierzących, jak i zwykłych ciekawskich. Na przykład Medziugorie, znane z rzekomych objawień Maryi, które od 1981 r. przeżywała grupa miejscowych „wizjonerów” będących wówczas dziećmi, każdego roku przyciąga miliony pielgrzymów.

Kończy się czas pierwszokomunijnych uroczystości. Tysiące dzieci w całej Polsce przeżyło radość pełnego spotkania z Chrystusem w tajemnicy Eucharystii. Dla nas to okazja, aby odświeżyć w sobie pragnienie zjednoczenia z Chrystusem, który pozostał z nami w Najświętszym Sakramencie.

Kościół zachęca do praktykowania pobożności eucharystycznej poza Mszą św. W tym celu we wspólnotach parafialnych organizowane są nabożeństwa 40-dniowe oraz tzw. godziny świętej. Odnotowując to, co media świeckie piszą w okresie Pierwszej Komunii św. na jej temat, możemy dojść do kilku smutnych wniosków.

Msza św. odpustowa, ucałowanie relikwii patrona i wystawa pamiątek o historii parafii - złożyły się na program odpustu ku czci św. Andrzej Boboli i rocznicy 50-lecia zakończenia budowy kościoła w Rudzie Wolińskiej, które obchodzono w niedzielę 12 maja.

Odpust poprzedziło 40-godzinne nabożeństwo, podczas którego parafianie trwali na adoracji Najświętszego Sakramentu. Odpustowej Eucharystii w niedzielę 12 maja przewodniczył bp Grzegorz Suchodolski. W homilii zwrócił uwagę na cel wiary, a także wspomniał o przypadającej w VII Niedzielę Wielkanocną uroczystości Wniebowstąpienia Pana Jezusa.

Kult św. Rity w naszej diecezji narodził się spontanicznie 15 lat temu. Dziś można o nim napisać nie tylko artykuł, ale też większą publikację.

Patronka od spraw trudnych i beznadziejnych nie przestaje wstawiać się za Podlasiakami i zaskakiwać nas swoim orędownictwem. Wszystko zaczęło się w październiku 2009 r. w parafii NMP Wspomożycielki Wiernych w Borkach koło Radzynia Podlaskiego. - Sprowadzenie z Włoch relikwii i figury św. Rity było możliwe dzięki pomocy ks. prałata Zbigniewa Sobolewskiego i ks. prałata Bogdana Sewerynika. Od samego początku zaczęły one przyciągać czcicieli tej słynnej włoskiej mistyczki.

Za uczniami, którzy bronili krzyża w Zespole Szkół Rolniczych w Miętnem, stali ich rodzice, nauczyciele i kapłani. Obok dumy z ich postawy był też zwykły, ludzki lęk.

Patrząc na efekty działań, jakie władza podejmowała w stosunku do kapłanów czy obywateli, nie były to obawy bezpodstawne. Ks. kan. Stanisław Bieńko, wówczas nauczyciel religii m.in. uczniów przygotowujących się do matury, od początku wiedział, że służby się nim „interesują”. - Byłem przesłuchiwany już podczas strajku - ks. S. Bieńko wspomina, że ubecy wezwali go, gdy na katechezy do Garwolina zaczął przyjeżdżać bp Jan Mazur.

Gdy po egzekucji w ich domu znaleziono Biblię, okazało się, że zakreślili w niej na czerwono dwa fragmenty...

- tytuł: „Przykazanie miłości. Miłosierny Samarytanin” i zdanie: „Albowiem jeślibyście miłowali tylko tych, którzy was miłują, jakąż byście mieli za to zapłatę?”. To mówi więcej o życiu Ulmów niż tysiące opracowań. Józef i Wiktoria Ulmowie mieszkali we wsi Markowa na Podkarpaciu. Mieli sześcioro dzieci: Stasię, Basię, Władzia, Frania, Antosia i Marysię, a wkrótce mieli przywitać siódme. On zajmował się gospodarstwem rolnym, a ona domem. Wiedli spokojne, zwyczajne życie. Jednak nie była to zwyczajna rodzina.

Apostoł Polesia, duszochwat, mocarz, polityk, patron jedności narodowej - mało który święty doczekał się tylu „imion”, co św. Andrzej Bobola. Od 22 lat jezuita jest drugorzędnym patronem Polski.

Urodził się w 1591 r. w Strachocinie k. Sanoka w rodzinie szlacheckiej. W latach 1606-1611 kształcił się w szkole jezuickiej w Braniewie na Warmii. 21 lipca 1611 r. wstąpił do nowicjatu jezuitów w Wilnie, a dwa lata później złożył śluby zakonne. Studiował filozofię, a następnie teologię w Akademii Wileńskiej. 12 marca 1622 r. otrzymał święcenia kapłańskie, a 1 czerwca 1830 r. złożył w Wilnie profesję czterech ślubów zakonnych.

Przykazania kościelne zobowiązują nas do przystąpienia przynajmniej raz w roku do spowiedzi oraz do przyjęcia Komunii św. w okresie wielkanocnym.

Co o tym minimum mówi św. Jan Maria Vianney? Jego nauczanie o grzechach i sakramencie pokuty jest zaskakująco aktualne. Swoją wiedzę o walkach duchowych, pokusach i konsekwencjach grzechu czerpał z gorliwej praktyki spowiedniczej. Kiedy trafił do Ars, które cieszyło się bardzo złą opinią, najpierw zaczął modlić się za swoich parafian. W ich intencji odprawiał też adoracje i surowo pościł.

W Radecznicy, małej wiosce nieco ukrytej na terenach urokliwego Szczebrzeszyńskiego Parku Krajobrazowego, 360 lat temu - 8 maja 1664 r. objawił się na Górze Łysej św. Antoni Padewski.

Rozmawiał z wieśniakiem Szymonem i zapowiedział mu rzecz niesłychaną: „na tym miejscu chwała Boga Najwyższego odprawiać się będzie. Szymon na dowód wyjątkowego spotkania otrzymał od świętego wonną karteczkę, którą miał okazać władzom kościelnym, by potwierdzić swą prawdomówność. Opowiedział o spotkaniu ze św. Antonim.