Rozmowa z dr Ewą Czeczelewską, prodziekan Wydziału Nauk o
Zdrowiu w Collegium Mazovia Innowacyjnej Szkoły Wyższej w
Siedlcach, specjalistą pielęgniarstwa onkologicznego.
Zespół jelita drażliwego jest zaliczany do chorób psychosomatycznych, których patomechanizmu do końca nie rozumiemy, ale w przebiegu których istotną rolę odgrywają czynniki: psychiczne, genetyczne, środowiskowe, zaburzenia motoryki przewodu pokarmowego, nadwrażliwość trzewna i czynniki zapalne. Wszystkie przyczyny pozostają ze sobą we wzajemnych interakcjach. Można by powiedzieć, że za tą chorobą głównie stoją czynniki środowiskowe, tj.: brak poczucia bezpieczeństwa, utrata lub brak możliwości zaspokojenia potrzeb, przemoc, strach, frustracja, osamotnienie, a także nawyki dietetyczne oraz określony stan psychologiczny wobec wyzwań i stresu. Czynniki te powodują zaburzenia funkcjonowania osi mózgowo-jelitowej, co wpływa na czynność motoryczną i nieprawidłowości czucia trzewnego.
Zespół jelita drażliwego jest zaliczany do chorób psychosomatycznych, których patomechanizmu do końca nie rozumiemy, ale w przebiegu których istotną rolę odgrywają czynniki: psychiczne, genetyczne, środowiskowe, zaburzenia motoryki przewodu pokarmowego, nadwrażliwość trzewna i czynniki zapalne. Wszystkie przyczyny pozostają ze sobą we wzajemnych interakcjach. Można by powiedzieć, że za tą chorobą głównie stoją czynniki środowiskowe, tj.: brak poczucia bezpieczeństwa, utrata lub brak możliwości zaspokojenia potrzeb, przemoc, strach, frustracja, osamotnienie, a także nawyki dietetyczne oraz określony stan psychologiczny wobec wyzwań i stresu. Czynniki te powodują zaburzenia funkcjonowania osi mózgowo-jelitowej, co wpływa na czynność motoryczną i nieprawidłowości czucia trzewnego.