Rozmowa z Ewą Woydyłło, cenioną psycholog i autorką licznych poradników o zdrowiu psychicznym.

Tytuł Pani ostatniego poradnika „Żyć z depresją, a nie w depresji” niesie nadzieję osobom z nią się mierzącym czy mającym chorego w swoim otoczeniu. Czy chciała Pani trochę „odczarować” depresję? Pokazać, że da się z nią żyć?

Przede wszystkim pragnę zwrócić uwagę na potrzebę odróżnienia choroby psychicznej, która - moim zdaniem - należy do rzadkości, od stanów „chorobopodobnych” występujących powszechnie i będących częścią normalnej sinusoidy zmieniających się - przyjemnych na przemian z nieprzyjemnymi - stanów emocjonalnych. Gdy dotyczy to własnej osoby, może to być niezbyt trudne.

Rozmowa z o. prof. Narcyzem Klimasem OFM, wykładowcą historii Kościoła, archiwistą Kustodii Ziemi Świętej, wybitny autorytetem w tematyce historii Bożego Grobu.

Tegoroczne Boże Narodzenie w Ziemi Świętej będzie inne?

Będzie, niestety, smutne. W poprzednich latach już od początku grudnia na centralnym placu Żłóbka w Betlejem, na tradycyjnej choince płonęły światełka, a przez cały okres Bożego Narodzenia odbywały się wystawy, koncerty i inne wydarzenia religijno-kulturalne. W tym roku ze względu na toczącą się w Strefie Gazy wojnę zrezygnowano z tych zwyczajów. Mieszkańcy chcą w ten sposób oddać cześć ofiarom konfliktu. Miejscowi mówią, że nigdy nie widzieli takiego smutnego i pustego miasta.

Rozmowa z prof. Mieczysławem Rybą, politologiem, wykładowcą Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego oraz Akademii Kultury Społecznej i Medialnej w Toruniu.

Rok kończymy z nowym rządem w Polsce. Czego możemy się spodziewać?

Podczas expose Donalda Tuska dało się wychwycić dwie charakterystyczne rzeczy: z jednej strony to kwestia rozliczeń, czyli pewnej zemsty w stosunku do poprzedników, a z drugiej - radykalny skręt w lewo, o czym świadczy sam dobór ministrów. Przemówienie symbolizowało to, co wydarzyło się przy Okrągłym Stole i było po nim dotrzymywane.

Rozmowa z wiceoficjałem Sądu Biskupiego w Siedlcach ks. kan. Jackiem Wojdatem.

Według raportu Katolickiej Agencji Informacyjnej rośnie liczba stwierdzeń nieważności ślubu kościelnego w Polsce. Na przestrzeni 32 lat rocznie stwierdzano nieważność małżeństwa w Kościele średnio 1877 razy. Między 1989 a 2020 r. liczba ta wzrosła o ponad 160%.

Te dane nie zaskakują, zwłaszcza że obowiązujące przepisy prawa kościelnego w zakresie małżeństw funkcjonują od 1983 r. W praktyce zaczęto je stosować w 1989 r. stanowiącym punkt wyjścia raportu. To czas przemian społecznych, co przekłada się na religię. Z dokumentu wynika, iż 26% wszystkich stwierdzeń nieważności małżeństw w Europie jest orzekanych w Polsce. Oczywiście to powód do niepokoju, że tyle małżeństw się rozpada.

Rozmowa z ks. dr. hab. Piotrem Kieniewiczem MIC, teologiem moralistą, bioetykiem.

Przed kilkunastoma dniami sejm przyjął ustawę o finansowaniu procedury in vitro z budżetu państwa. Jak Ksiądz skomentuje tę decyzję?

Uważam, że to zła i szkodliwa decyzja. In vitro jest niewątpliwie bardzo zaawansowaną technologią, ale jednocześnie wadliwą. Opracowana na potrzeby weterynarii została zarzucona jako technika hodowlana, ponieważ produkowane zwierzęta okazywały się być naznaczone wadami genetycznymi. Oczywiście, nadal się ją stosuje jako technikę eksperymentalną, ale do hodowli - już nie. W tej metodzie przełamywana jest jedna z podstawowych barier wpisanych w proces prokreacji, a mianowicie dobór naturalny materiału genetycznego sprawiający, że określony plemnik łączy się z komórką jajową.

Rozmowa z br. dr. Michałem Deją OFMCap, dyrektorem Centrum Duchowości  „Honoratianum” w Zakroczymiu, rekolekcjonistą.

Wojna na Ukrainie i w Izraelu, kataklizmy, kryzys w Kościele. Do tego przeróżne objawienia prywatne mówiące o III wojnie światowej, chętnie cytowane także przez niektóre media katolickie. „To koniec czasów” - słychać coraz częściej. Czy rzeczywiście możemy spodziewać się rychłego końca świata?

Z wykształcenia jestem teologiem biblijnym, więc Biblia jest dla mnie najważniejszym źródłem odniesienia i przyznam, że mam kłopot z wyrażeniem „koniec świata”, dlatego że nie ma ono potwierdzenia w Piśmie Świętym. Owszem, są tłumaczenia wypowiedzi Pana Jezusa z Ewangelii św. Mateusza, w których stosuje się to wyrażenie, ale patrząc w tekst grecki, nie znajdziemy dosłownie takiego określenia, jak „koniec świata”.

Rozmowa z ks. dr. Łukaszem Celińskim, kierownikiem Referatu Liturgicznego Kurii Diecezjalnej Siedleckiej.

Wraz z pierwszą niedzielą Adwentu wchodzimy w Kościele w nowy rok liturgiczny. Czy zawsze tak było?

Rok liturgiczny nie od początku miał taki kształt jak obecnie; kształtował się przez wieki. Adwent do kalendarza liturgicznego wszedł stosunkowo późno, bo dopiero w VI w., i nie od razu umiejscowiony był na początku roku liturgicznego. Co więcej - przynajmniej do X-XI w. początek roku liturgicznego przypadał w różnych krajach w różnych terminach: w Niemczech - w Boże Narodzenie (aż do XVI w.), we Włoszech - 25 marca, w dniu zwiastowania, czyli wraz z początkiem ziemskiego życia Chrystusa, we Francji aż do XV w. rozpoczynał się w Wielkanoc, a w Cesarstwie Bizantyjskim - 1 września.

Rozmowa z o. dr. Jerzym Szyranem OFMConv, wykładowcą teologii moralnej, autorem książki „Traktat o modlitwie Jezusowej”.

Proszę Ojca, czym jest modlitwa Jezusowa? Mówi się o niej „modlitwa serca” lub „modlitwa nieustanna”... Na czym polega jej wielkość? Żeby zrozumieć sens tej modlitwy, trzeba spojrzeć nieco w przeszłość i wczuć się niejako w sytuację pierwotnego chrześcijaństwa, które zadawało sobie pytanie o słowa św. Pawła mówiące o modlitwie nieustannej (por. 1 Tes 5,17). Jak się modlić bez ustanku? A co z pracą i czynnościami życiowymi? Odpowiedzi było wiele, ale właśnie ojcowie pustyni wypracowali tzw. modlitwę krótkich formuł, których jądrem było imię Jezus.

Rozmowa z ks. prof. Piotrem Tomasikiem, koordynatorem Biura Programowania Katechezy przy Komisji Wychowania Katolickiego Konferencji Episkopatu Polski.

W debacie publicznej, zwłaszcza przed wyborami, mocno akcentowany był pomysł usunięcia religii ze szkół i wyrzucenie jej poza system oświaty publicznej. Co ma w sobie ten przedmiot, że jest aż taką solą w oku niektórych środowisk? To gra pod publiczkę, której celem jest i była, zwłaszcza przed wyborami, chęć wzbudzenia antyklerykalnej fali. Zresztą postulaty te stanowią kalkę tego, co słyszeliśmy w okresie komunizmu - najpierw po 1945 r., potem 1956 r. Te argumenty padały również w 1990 r., kiedy religię wprowadzono do szkół. Miał się wówczas przetoczyć przez placówki oświatowe armagedon nietolerancji.

Rozmowa z o. Filipem Buczyńskim OFM, franciszkaninem, psychoterapeutą, założycielem i prezesem Lubelskiego Hospicjum dla Dzieci im. Małego Księcia.

Śmierć to coś, czego wszyscy się boimy. Czy pracując w takim miejscu, jakim jest hospicjum, można się z nią oswoić?

Głównym tematem w hospicjum paradoksalnie jest życie, promowanie go - przy świadomości, że ostatnią częścią tego życia jest przejście przez bramę śmierci do nowego życia. Chodzi też o to, by spełniać marzenia: czasami bardzo banalne i proste, a czasami wymagające wysiłku i trudu. Troszczymy się także o cnotę nadziei. w której następuje przejście z jednego życia do drugiego. Bardzo ważnym, bezcennym jest, aby podjąć się trudu i wysiłku zrobienia wszystkiego, co po ludzku można zrobić.