Widmo upadłości zostało odsunięte - stwierdził minister energii Krzysztof Tchórzewski podczas zwiedzania siedleckiego Mostostalu, podkreślając, że spółka jako konsorcjum ma otwartą drogę do osiągnięcia pozycji lidera w przetargach nie tylko w Polsce, ale i w Europie.

Dzięki staraniom ministra cztery spółki energetyczne: Enea, Energa, Tauron i PGE dokapitalizowała Polimex-Mostostal kwotą 300 mln zł. K. Tchórzewski przyznał, że zanim podjęto decyzję o wzmocnieniu firmy, przeprowadzono analizę finansową. - Wykazała, iż potencjał Polimexu- Mostostalu jest jeszcze stabilny i firma nie przeszła destrukcji wewnętrznych związanych z możliwością upadłości. Ocena końcowa była pozytywna - firma ma szansę na przyszłość. Stąd decyzja o dokapitalizowaniu - powiedział minister.

Bialskie Przedsiębiorstwo Energetyki Cieplnej stawia na ekologię i rozwój. W tym celu władze spółki planują m.in. montaż dwóch kotłów na biomasę.

Inwestycje, które mają być przeprowadzone w PEC w ciągu najbliższych trzech lat, opiewają na sumę ponad 40 mln zł. W planach jest: budowa przyłączy do miejskiego systemu ciepłowniczego, budowa i modernizacja sieci oraz źródeł ciepła, a także odnowienie bazy. - Dyrektywy unijne, które wejdą w życie za kilka lat, wymuszają obniżenie emisji dwutlenku węgla, dwutlenku siarki, tlenku azotu i pyłów - mówi Aleksander Kompa, prezes bialskiego PEC.

Nie da się wytłumaczyć osobie, która nie doświadczyła bólu - choć mało prawdopodobne, by ktoś taki chodził po świecie - czym on jest. Lekarz zacznie od opisu przyczyn jego odczuwania. Teolog przywoła pytanie, dlaczego Bóg dopuszcza ból i cierpienie. Tylko filozof nazwie rzecz po imieniu: ból - wierny towarzysz człowieka.

Teza o jego wszechobecności przekuta na aforyzm brzmi: Jeśli potrafisz iść przez życie bez zaznawania bólu, to prawdopodobnie jeszcze się nie urodziłeś (Neil Simon). Jakby na przekór temu - język oferuje całą gamę sugestywnych metafor bólu, które - wracamy do punktu wyjścia - są próbą jego unaocznienia i scharakteryzowania. Ból może szarpać, być rwący, pulsujący, rozdzierający.

Wspomnienie św. Józefa, ziemskiego opiekuna Jezusa i męża Maryi, to dobra okazja, aby przez pryzmat jego obecności i roli w historii zbawienia spojrzeć na duchową kondycję współczesnego mężczyzny.

Faktem jest, że nigdy w historii - może z wyjątkiem wielkich wojen, które osierociły miliony osób - nie było tak dużo żon bez mężów i dzieci bez ojców. Bardzo często dzieje się tak z powodu kryzysu męskości. Współczesna kultura, propagowany styl życia nakierowane są na destrukcję rodziny, wypaczenie jej istoty. Nie ma co do tego wątpliwości. Mężczyzna odkrywa w sobie podstawowe powołanie, którym jest ojcostwo, ale zarazem napotyka tysiące przeszkód, które nie pozwolą mu go zrealizować.

W auli I Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Kościuszki w Łukowie podsumowano Rok Henryka Sienkiewicza na ziemi łukowskiej, inaugurując zarazem obchody 50-lecia powstania muzeum noblisty w Woli Okrzejskiej.

Wśród zaproszonych gości nie zabrakło parlamentarzystów, władz wojewódzkich oraz samorządowych, a także ludzi kultury i nauki, przedsiębiorców, członków organizacji pozarządowych oraz sympatyków twórczości Sienkiewicza i przyjaciół muzeum w Woli Okrzejskiej. Podczas spotkania uczestnicy mieli możliwość przypomnienia sobie najważniejszych ubiegłorocznych wydarzeń związanych z rokiem pisarza, obejrzeli również film pt. Odkrywanie Sienkiewicza, jak i tematyczne wystawy.

W Galerii na Poddaszu Miejskiej Biblioteki Publicznej we Włodawie odbył się wernisaż prac Pauliny Góry. Tytuł wystawy brzmi: Dreams and memories.

To premierowa prezentacja Projektu 12x12 składającego się z 12 obrazów powstałych w ciągu 12 miesięcy minionego roku. Cykl podejmuje kwestię wewnętrznej przemiany człowieka i został przedstawiony w charakterystycznym dla artystki sznycie z kręgu sztuki metaforycznej. Elementem spajającym płótna jest postać małej dziewczynki o dużych wyrazistych oczach i wysokim geometrycznym czole.

Idźcie do Józefa! - słowa ufności, jakie przed laty zaszczepił w swoich parafianach ks. kan. Karol Harazin, nie straciły na aktualności. Potwierdzeniem tezy, że opiekun Maryi i Jezusa stoi na straży ludzkich tęsknot i serc, jest wysoka frekwencja podczas nowennowych spotkań.

Tegorocznym uroczystościom przyświeca hasło: Od św. Józefa uczymy się, jak być szczęśliwymi, kierując się w życiu cnotami chrześcijańskimi. - Św. Józef jest dla nas wzorem w drodze wiary i nauczycielem życia wewnętrznego - komentuje proboszcz parafii ks. Jacek Nazaruk. Trwająca obecnie nowenna jest już szóstą pod przewodnictwem obecnego proboszcza. Ks. J. Nazaruk nie ukrywa, że kultu św. Józefa - podobnie jak jego poprzednicy - uczył się od swoich parafian.

Podczas trzeciego objawienia w lipcu 1917 r. Maryja przekazała wizjonerom dwie tajemnice. Pierwszą była wizja piekła. Drugą - zapowiedź straszliwej wojny, jeśli ludzkość się nie nawróci…

Siostra Łucja tak relacjonowała słowa Maryi: Wojna zbliża się ku końcowi. Ale jeżeli ludzie nie przestaną obrażać Boga, to w czasie pontyfikatu Piusa XI rozpocznie się druga wojna, gorsza. Kiedy pewnej nocy ujrzycie nieznane światło, wiedzcie, że jest to wielki znak od Boga, że zbliża się kara na świat za liczne jego zbrodnie, będzie wojna, głód, prześladowanie Kościoła i Ojca Świętego. Aby temu zapobiec, przybędę, aby prosić o poświęcenie Rosji memu Niepokalanemu Sercu i o Komunię św. wynagradzającą w pierwsze soboty.

Staję w obronie albo wycinam, dopóki ustawa zezwala - na takie dwie frakcje można od kilkunastu tygodni podzielić mieszkańców kraju nad Wisłą.

Wszystko za sprawą liberalizacji prawa umożliwiającego wycinkę drzewa rosnącego na własnej działce bez uzyskania odpowiedniego zezwolenia. Nie ma znaczenia obwód i wiek przeszkadzającego obiektu, byleby nie stanowił pomnika przyrody. Oto w końcu mamy rząd, który zamierza uszanować święte prawo własności - ucieszyli się co niektórzy. Wreszcie skończy się biurokratyczna gehenna dręczonego obywatela.

Komentarze po szczycie unijnym w Brukseli nie milkną. Jedni starają się upudrować cokolwiek nieskuteczną polską ofensywę, inni na tejże chcą wjechać w nowe rozdanie w polityce krajowej.

Tak w jednym, jak i w drugim przypadku ton publicystyczny wybija się na pierwszy plan. Nie jestem osobiście zwolennikiem żadnej z tych skrajności. To, co wydarzyło się w Brukseli, nie jest ani rzuceniem Polski na kolana, ani też genialnie rozegraną partią szachów politycznych. Daleki byłbym jednak od twierdzeń, że jest to ostateczny cios udzielony rządzącym. W polityce wewnątrzunijnej z podobnymi przypadkami mieliśmy już do czynienia. Jądro problemu europejskiego zdaje się być w czymś innym.