Do 23 czerwca każdy mieszkaniec może oddać głos na wybrany projekt z puli podregionalnej oraz ogólnowojewódzkiej w Budżecie Obywatelskim Mazowsza.

Po latach przerwy w Radzyniu Podlaskim wraca budżet obywatelski. Jeszcze nie wiadomo, jaka kwota będzie do rozdysponowania.

W krzyżu jest nasze ludzkie zwycięstwo nad złem, grzechem, kłamstwem i rozpaczą - wskazał bp Kazimierz Gurda podczas Mszy św. sprawowanej w czasie „Spotkania Młodych przy Krzyżu”.

7 czerwca w Miętnem i Garwolinie odbyły się uroczystości upamiętniające obronę krzyża przez młodzież Zespołu Szkół Rolniczych w Miętnem z przełomu 1983 i 1984 r. Do Miętnego przybyło ponad 1,2 tys. osób, m.in. przedstawiciele szkół ponadpodstawowych z terenu diecezji siedleckiej, kapłani, przedstawiciele władz samorządowych, parlamentarnych, w tym prezydent RP Andrzej Duda. Pierwszą częścią obchodów było przedpołudniowe „Spotkanie Młodych przy Krzyżu”, w którym wzięło udział kilkuset młodych ludzi z całej diecezji. Uroczystości rozpoczęły się przed miętneńską świątynią Podwyższenia Świętego Krzyża, erygowaną dziesięć lat po tamtych pamiętnych wydarzeniach.

Trwajcie mocno zakorzenieni w Jezusie, a przez Niego w Ojcu niebieskim i w Duchu Świętym. Ojciec i Syn obdarzają was dzisiaj Duchem Świętym.

On ubogaci was darami potrzebnymi do dobrego wypełniania kapłańskiej posługi. On was ku Jezusowi będzie każdego dni waszego kapłańskiego życia kierował, Jego będzie wam ukazywał, z Nim was jednoczył, w Nim zakorzeniał - mówił bp Kazimierz Gurda podczas święceń kapłańskich w katedrze 8 czerwca. Święcenia prezbiteratu przyjęło sześciu diakonów: Łukasz Bąk z parafii św. Apostołów Andrzeja i Bartłomieja w Osiecku, Cezary Kępka z parafii św. Apostołów Piotra i Pawła w Okrzei, Kacper Pawluczuk z parafii Matki Bożej Anielskiej w Mostowie, Marcin Tobiasz z parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Łaskarzewie, Michał Warakomski z parafii Trójcy Świętej w Terespolu, Marek Zalewski - z parafii św. Andrzeja Boboli w Gąsiorach.

Eucharystia oraz Różaniec pod pomnikiem Jana Pawła II stanowiły zwieńczenie uroczystości związanych z 25 rocznicą wizyty Papieża Polaka w Siedlcach.

W niedzielę 9 czerwca w katedrze zgromadzili się przedstawiciele kapłaństwa, władz Siedlec, Dęblina oraz Międzyrzeca Podlaskiego, którym patronuje Jan Paweł II, szkół z diecezji noszących jego imię, Rycerzy św. Jana Pawła II, bractwa Strażnicy Kościoła, a także poczty sztandarowe i liczne grono diecezjan. Eucharystii przewodniczył bp Kazimierz Gurda, który powitał wszystkich, przypominając, że tego dnia we wszystkich kościołach diecezji modlono się i dziękowano Panu Bogu za pielgrzymkę Jana Pawła II.

Kiedy myślimy dziś o przekazie wiary młodemu pokoleniu, to nie może mu zabraknąć świadectwa rodziców, rodziny i wspólnoty Kościoła, do którego należy, i szkoły

- podkreślił 5 czerwca podczas I Zjazdu Diecezjalnej Rodziny Szkół im. bł. kard. Stefana Wyszyńskiego bp Kazimierz Gurda. Gospodarzem wydarzenia była Szkoła Podstawowa nr 8 im. Stefana Kardynała Wyszyńskiego w Siedlcach, która tego dnia obchodziła Dzień Patrona, a także świętowała 20-lecie nadania imienia i pięciolecie nadania sztandaru. Wydarzenie zainaugurowała Msza św. w kościele Bożego Ciała w Siedlcach.

Nasz charyzmat jest nieprzemijający. Dopóki na świecie będzie człowiek potrzebujący pomocy, to my będziemy potrzebne - mówią siedleckie siostry albertynki.

Bez miłości grosz jest szorstki, strawa podana niesmaczna, opieka najlepsza niemiła - podkreślał św. brat Albert. Słowa te towarzyszą ss. albertynkom za każdym razem, gdy otwierają furtę swojego domu przy ul. Cmentarnej 18, przed którą codziennie od kilkunastu do kilkudziesięciu osób czeka na jedzenie, ubranie, dobre słowo. Siostry nie sprawdzają dokumentów, wiedzą też, że nie zdołają dotrzeć do wszystkich problemów, tak często wstydliwie ukrywanych czy zatapianych w wódce. Ich zadaniem pozostaje tak podać przysłowiową kromkę chleba, by uszanować obdarowanego.

Śmiech był od zawsze swoistym bezpiecznikiem rozładowującym emocje, pozwalającym spojrzeć z dystansem na otaczającą rzeczywistość.

Kabarety pełniły, pełnią i zapewne będą pełnić ważną funkcję społeczną. Śmiech jest potrzebny także dlatego, by zbudować dystans do siebie. Pod jednym wszakże warunkiem: że nie będzie gloryfikował prostactwa. Odchodzą najlepsi. Zawsze, gdy to się dzieje, w sercu rodzi się smutek. Owszem, pozostają taśmy filmowe, wspomnienia, dobra pamięć. Ale to zbyt mało. Coś się bezpowrotnie kończy, ginie jakość, której dziś próżno szukać wśród aktorów, artystów. Żal ma też inną przyczynę: nie za bardzo widać następców wielkich mistrzów. Pole kultury, estrady - poza chlubnymi wyjątkami - zaczyna przypominać ugór.

Śmierć polskiego żołnierza zaatakowanego przez imigrantów (?) na granicy z Białorusią i aresztowania innych żołnierzy w związku z podejrzeniami o nieuzasadnione użycie broni rozpętały żarliwą debatę, której żarliwość była z pewnością żarliwsza z powodu trwającej kolejnej wyborczej kampanii.

Jak zwykle w takiej sytuacji obecnie rządzący odpowiedzialność zrzucają na rządzących wcześniej, a ci z kolei mają zdanie całkowicie odmienne. W sumie jednak nie ma to większego znaczenia: młody człowiek nie żyje, a inni mogą być sądzeni i być może skazani nie bardzo wiadomo za co, bo przekaz informacyjny w tej sprawie jasnością nie oślepia i nie do końca wiadomo, które wiadomości są zaufania godnymi.

Nazywał się Mateusz Sitek. Miał 21 lat. Służbę wojskową rozpoczął 18 grudniu ubiegłego roku w 1 Warszawskiej Brygadzie Pancernej w Wesołej. Zmarł w czwartek 6 czerwca.

Jak poinformowała prokuratura, przyczyną śmierci była „rana kłuta klatki piersiowej z uszkodzeniem płuca lewego oraz, w związku z tym, uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego”. Kilka dni wcześniej został ugodzony nożem przez migranta próbującego pokonać barierę na polsko-białoruskiej granicy w okolicach Dubicz Cerkiewnych. W internecie jest zdjęcie Mateusza, młodego mężczyzny o rysach chłopca. I choć wygląda jak nastolatek, to naprawdę był stuprocentowym facetem.