Jestem mamą kilkumiesięcznego Kacperka. Wiem, że małe dzieci bardzo szybko uczą się nowych rzeczy. Jak praktycznie wspierać ich rozwój? Anna

Moja córka od kilku miesięcy się odchudza. Unika wspólnych posiłków z rodziną, twierdząc, że jest za gruba. Zaczynam obawiać się, czy nie popada w anoreksję… Jak jej pomóc? Zaniepokojona matka

Jestem mamą niespełna 3-letniej dziewczynki. Nie zauważam w zachowaniu córki żadnych niepokojących symptomów, tymczasem znajomi doradzają mi wizytę z nią u psychologa. Zwracają uwagę na sposób bycia Karolinki.

Zacznę od przykładu: Jest 14.00. Po lekcjach wraca do domu zmęczony Jaś. Myje ręce, po czym wspólnie z mamą, tatą i młodszym bratem zasiadają do obiadu. Mama pyta: „Jasiu, jak było w szkole?”. „Dobrze - odpowiada syn - tylko Maciuś przezywał mnie okularnikiem”.

Jak w sposób łagodny i bez przymusu nauczyć dziecko korzystnych dla jego rozwoju reguł? Monika z Siedlec

W jednym z ostatnich numerów „Echa Katolickiego” pisała Pani o wychowywaniu, którego podstawą jest okazywanie dziecku uczucia, obdarzanie miłością, a przy tym rozsądne wprowadzanie zasad. Jak to zrobić? Ewa z Łukowa

Jestem w drugiej klasie liceum ogólnokształcącego, niedawno dowiedziałam się, że moja koleżanka choruje na depresję - zresztą tak często się teraz o niej mówi. Wiem, że oznacza smutek, przygnębienie, ale chciałabym się dowiedzieć czegoś więcej, przede wszystkim tego, czy mogę koleżance jakoś pomóc. Iwona z Garwolina

Rozmowy nt. umierania i śmierci zawsze są trudne. Gdy umiera znajoma czy sąsiadka często czujemy potrzebę rozmowy z jej rodziną, wyrażamy chęć pocieszenia ich, okazania wsparcia, zaoferowania pomocy - tak zwyczajnie, z potrzeby dobrego serca. I tu pojawia się problem.

Mój tata ma ponad 80 lat. Mieszkam z nim sama i to na mnie spoczywa obowiązek opieki nad ojcem. Czasami czuję się już bardzo zmęczona, denerwują mnie ciągłe opowiadania o tym, co było kiedyś, stałe pouczanie, jak i co mam robić. Próbuję z nim rozmawiać na różne sposoby, ale może Pani mi coś doradzi? Anna z Radzynia Podlaskiego

Zaburzenia tikowe stanowią najczęstszą postać ruchów mimowolnych występujących u dzieci. Są przykładem zespołów chorobowych z pogranicza psychiatrii i neurologii.