„Ten cenny czas” - to tytuł projektu realizowanego przez Fundację DONUM, będącego pokłosiem konkursu ogłoszonego przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego w drugiej edycji programu Wsparcie Uniwersytetów Trzeciego Wieku.

Impulsem do kontynuacji przedsięwzięcia aktywizującego UTW działające w regionie był niewątpliwie sukces ubiegłorocznej edycji ministerialnego programu. Projekt autorstwa prezes Fundacji DONUM Ewy Elżbiety Jarockiej pt. „Dojrzałość okresem jest złotym” został wybrany wówczas jako jeden z 16 w Polsce i jedyny na Mazowszu. Realizacja zadania zakładała nawiązanie współpracy z pięcioma UTW wybranymi spośród już istniejących bądź nowo utworzonych. Do działania przystąpiły uniwersytety funkcjonujące w Siedlcach, Sokołowie Podlaskim, Węgrowie, Zbuczynie i Łosicach.

„On żył Bogiem, był pełen Boga” - słowa, jakimi bp. Ignacego Świrskiego (1885-1968) określił podczas homilii pogrzebowej kard. Stefan Wyszyński, tylko utwierdziły wiernych w przekonaniu, że żegnają człowieka świętego. 24 marca uroczystą Mszą św. w katedrze bp Kazimierz Gurda zainaugurował proces beatyfikacyjny bp. I. Świrskiego.

Dzień ingresu nowego ordynariusza podlaskiego - drugiego w historii biskupa rezydencjalnego - przypadł na 4 lipca 1946 r. Wspomnieniową opowieść o historycznym wydarzeniu z życia diecezji siedleckiej ks. prałat Witold Kobyliński [dziś już śp. - przyp.], wówczas maturzysta noszący się z zamiarem wstąpienia do seminarium duchownego, okrasił wzmianką, iż księża z wyprzedzeniem dzielili się z wiernymi informacjami na temat powołanego przez Stolicę Apostolską nowego biskupa: że Żmudzin, z książęcego rodu, profesor Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie piastujący w ostatnim czasie funkcję rektora białostockiego seminarium.

Stanisław Szymani ma 68 lat. Mieszka w Białej Podlaskiej. W 2011 r. zachorował na raka prostaty. Kosztowne leczenie przekracza możliwości finansowe rodziny. Stąd apel o wsparcie!

W trakcie leczenia pan Stanisław poddawany był wielu zabiegom i terapiom. Podawano mu hormony i sterydy. Przeszedł cykl chemioterapii. Zakwalifikowany był także do programu terapeutycznego. Przez kilka miesięcy mężczyzna przyjmował lek Zometa [stosowany w zapobieganiu powikłaniom kostnym u osób z zaawansowanym nowotworem atakującym kości - przyp.]. Niestety, nie był on refundowany, a zakup z własnych środków znacznie obciążył budżet rodziny. Następnie wdrożono do terapii Abirateron. S. Szymani przyjmował ten lek przez trzy miesiące, jednak okazał się on nieskuteczny. Obecnie włączono do leczenia Xtandi. Kilkumiesięczna kuracja nowym lekiem przynosi efekt - proces chorobowy został zahamowany. Problemem pozostaje jednak wysoki koszt terapii.

Zastanawiamy się nieraz, czy w życiu koniecznie trzeba otrzeć się o grób, by nie przegapić świtu poranka... Chyba tak. A wtedy nadchodzi On - nasz Zbawca!

Kiedy Bożena wychodziła za Artura, wszyscy - jak jeden mąż - przestrzegali ją, że w jego rodzinie króluje alkohol. Bo niby jaki ojciec, taki syn… - Ale on był inny. Był dobry - podkreśla. Przywołuje pierwsze lata rodzinnego szczęścia, kiedy rodziły się ich dzieci, zadomawiali na swoim… „Grobem”, o który rozbiły się nadzieje na dalszą pomyślność, okazało się bankructwo firmy męża. - Artura oszukał wspólnik. Na długi i kredyty poszedł majątek naszego życia. Sprzedaliśmy dom, przenieśliśmy się do moich rodziców. Wtedy się zaczęło… - nawiązuje do początkowych epizodów, a później już pijackich ciągów, w jakie wpadał Artur. Pytana, skąd brała siły do walki o trzeźwość męża, Bożena wskazuje na wierność przysiędze małżeńskiej: „na dobre i na złe”.

O uroczyście rozpoczętym 24 marca procesie beatyfikacyjnym i kanonizacyjnym bp. Ignacego Świrskiego, pasterza diecezji siedleckiej czyli podlaskiej w latach 1946-1968, w rozmowie ks. Mariuszem Świdrem, postulatorem procesu.

Świętość trudno jest udokumentować. Aczkolwiek celem procesu na etapie diecezjalnym nie jest przekonanie innych do świętości sługi Bożego ani nawet rozstrzygnięcie, czy kandydat na ołtarze praktykował cnoty w stopniu heroicznym, ale jak najobszerniejsze przedstawienie prawdy o słudze Bożym. Bez nadmiernego uwypuklania jego zalet ani tym bardziej ukrywania czegoś, co mogłoby wydawać się przeszkodą w procesie. Posłuszeństwo prawdzie jest najważniejszym celem, tak urzędników związanych z procesem, jak i świadków składających zeznania.

Powierzyłam naszą rodzinę Panu Bogu, prosząc o orędownictwo św. Józefa - Anna nie ma wątpliwości, że szczęśliwe zażegnanie kryzysowej sytuacji jest zasługą jego wstawiennictwa.

Św. Józef jest opiekunem i przewodnikiem na drodze do Boga. Oczywiście to Pan Bóg stoi na pierwszym miejscu, ale on do Niego prowadzi - podkreśla. Choć od wielu lat mieszka z rodziną w Białymstoku, każdego roku stara się odwiedzić rodzinną miejscowość, by wraz z licznymi pielgrzymami szczelnie wypełniającymi szpakowską świątynię oddać cześć temu, który - jak wierzy - nieustannie uprasza jej i wszystkim polecanym przez nią w modlitwie „płaszcz ochronny”. Ubiegłoroczna obecność Anny na nowennie podyktowana była szczególną okolicznością. Przyjechała, by razem z teściową swojego syna dziękować Panu Bogu za ocalenie życia synowej i wnuczki. - Wierzymy, że ten cud wyjednał nam św. Józef - nie ma wątpliwości.

Comiesięczne spotkania organizowane przez Bractwo św. Judy Tadeusza podyktowane są przygotowaniami do jubileuszu 200-lecia diecezji. 22 lutego temat posługi duszpasterskiej biskupów siedleckich Jana Mazura i Jana Wiktora Nowaka podjął ks. prałat Bernard Błoński.

Wykład uzupełniany prezentacją zdjęć dyrektor Archiwum Diecezjalnego poprzedził uwagą, iż duszpasterska aktywność obu biskupów przypadła na szczególny czas w życiu Kościoła działającego zawsze w określonej sytuacji politycznej i społecznej. - Pasterska posługa bp. Ignacego Świrskiego wiązała się z okresem głębokiego komunizmu. Bp J. Mazur objął rządy w diecezji w 1968 r. W tym czasie zmieniła się sytuacja polityczna w kraju. Władzę przejął Edward Gierek. Pierwszą połowę nowej dekady cechowało większe otwarcie na Zachód. Sobór Watykański II odbywał się za czasów bp. I. Świrskiego, jednak wprowadzenie w życie uchwał soborowych na gruncie diecezji było już zadaniem jego następcy.

Przebudzenie z letargu nadeszło trochę niespodziewanie. Choć dziś wiem, że w życiu nie ma przypadków i Pan Bóg znalazł pretekst, by się o mnie upomnieć - mówi Małgorzata. Jej opowieść potwierdza tezę, że nie tylko zatwardziałym grzesznikom potrzebne jest nawrócenie… I że światowe powodzenie traci blichtr w zderzeniu z mocą przemieniającej Miłości.

Masz życie jak w Madrycie - słyszałam od znajomych. Nie próbowałam dociekać nawet, skąd wzięło się im to porównanie. Fakt - czułam się spełniona i jako kobieta, i jako matka, i jako żona. Zwłaszcza że to, co udało się mnie - czy raczej nam - wspólnie osiągnąć, było ziszczeniem marzeń, o których jako młoda dziewczyna nie śmiałam nawet śnić. Ale po kolei… Babcia zawsze powtarzała: „Jeśli chcesz być szczęśliwa, stawiaj siebie na samym końcu”. Innymi słowy: większa radość jest ze służby niż oczekiwania ukłonów. Babcia, podobnie jak jej córka, a moja mama, uczyła mnie, że życie, wobec którego nie ma się nadmiernych wymagań, daje spełnienie, bo pozwala uniknąć rozczarowania.

Cykl tegorocznych wykładów organizowanych przez Bractwo św. Judy Tadeusza zainaugurował temat: „Homo Dei - człowiek Boży, czyli rzecz o biskupie Ignacym Świrskim”. Prelekcję wpisującą się w przygotowania do jubileuszu 200-lecia naszej diecezji wygłosił ks. kan. Jan Babik, kanclerz Kurii Diecezjalnej Siedleckiej.

Już na wstępie spotkania, które odbyło się 25 stycznia w auli I Katolickiego Liceum Ogólnokształcącego im. Świętej Rodziny w Siedlcach, prelegent zauważył, iż pełniący pasterską posługę w diecezji przez niemal 22 lata bp Świrski to postać wyjątkowa. - W świadomości wiernych zapisał się przede wszystkim jako „pastor bonus”, tj. dobry pasterz. Żywa pamięć o bp. Ignacym sprawiła, że kolejny następca na stolicy biskupiej w Siedlcach bp Kazimierz Gurda zwrócił się z prośbą do Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych o możliwość rozpoczęcia jego procesu beatyfikacyjnego - podkreślił.

Jeśli w Kościele zdarzają się różne gafy, to dlaczego wspólnie się z nich nie pośmiać? Zdaniem autorów „Czarnego humoru” żart oraz dystans do siebie są równie ważne jak modlitwa i pracowitość!

Wśród wielu otrzymanych z racji niedawnych świąt życzeń jedne były szczególne! Na dołączonym filmie ks. Bogusław Kowalski, proboszcz parafii katedralnej diecezji warszawsko-praskiej, dzieli się anegdotą… W pewnej parafii odbywały się jasełka. I to, co zrobił mały chłopiec podczas przedstawienia, było po prostu mistrzostwem świata! - zastrzega. Na scenie dwóch bystrych czterolatków. Jeden w roli Józefa, drugi gra karczmarza. Wszystko szło dobrze, ale nagle karczmarz chciał być dowcipny i gdy Józef zapytał go: Karczmarzu, karczmarzu, czy przyjmiesz mnie pod swój dach?