Do 28 stycznia miasta podlaskie dostarczyły do Warszawy 297 par trzewików i 327 par ciżem i 618 kożuchów. 29 stycznia powołano pięcioosobowy Rząd Narodowy. Jednym z członków Rządu został poseł podlaski z Żelechowa Joachim Lelewel. 31 stycznia jakiś emisariusz z woj. łomżyńskiego przywiózł wiadomość do polskiego Sztabu Głównego, że wkrótce do Królestwa Polskiego wkroczą korpusy rosyjskie I, VI i III - razem 90 tys. i 170 dział.

6 stycznia 1831 r. dyktator. J. Chłopicki wydał zarządzenie o dostawie dla wojska zbędnych dzwonów kościelnych i klasztornych „bez których służba Boża mogła się obyć”. Z tych dzwonów miano odlać 100 armat, na które był deficyt w armii powstańczej.

1 stycznia 1831 r. Rada Obywatelska woj. podlaskiego delegowała do Komitetu Obywatelskiego Jakuba Popławskiego z Gołowierzchów i Tadeusza Zakrzewskiego z Trzebieszowa. 2 stycznia Komisja Województwa Podlaskiego w raporcie do RNN zawiadamiała, że Straż Bezpieczeństwa jest już urządzona po wsiach i miastach i odbywa przepisane czynności.

Zgodnie z wezwaniem Rządu Tymczasowego 18 grudnia 1830 r. zgromadziły się w Warszawie, bez przewidzianego konstytucją wezwania monarchy, obie izby. Samorzutnie uznając sejm za otwarty, obrano marszałkiem hr. Władysława Ostrowskiego (męża wł. Lubartowa, jego syn ożeni się później w właścicielką Korczewa).

12 grudnia 1830 r. car Mikołaj I mianował feldmarszałka Dybicza dowódcą armii mającej poskromić Polaków. Tego dnia z Siedlec do Warszawy wyruszyło dziesięciu dymisjonowanych podoficerów i kanonierów pod dowództwem ppor. weteranów Ulanowskiego.

7 grudnia 1830 r. car Mikołaj I otrzymał wiadomość o wypadkach w Warszawie. Był to raport W.Ks. Konstantego. Cesarz natychmiast wydał rozkaz, aby I Korpus gen. Pahlena posunął się ku granicom Królestwa Polskiego, a tzw. Korpus Litewski, stacjonujący za Białymstokiem, był gotów do wykonywania poleceń cesarzewicza.

3 grudnia 1830 r. przybył z Żeliszewa do Warszawy Antoni Kuszel, były kapitan 11 p. huzarów, dymisjonowany major armii Królestwa Polskiego i były deputowany na sejm z okręgu siedleckiego w 1825 r.

Obecny kościół murowany pod wezwaniem św. Piotra i Pawła powstał w latach 1906-1911 dzięki parafianom i staraniom ks. Antoniego Śliwińskiego. W tym roku mieszkańcy Łomaz obchodzili jubileusz wybudowania świątyni.

W niedzielę, 26 czerwca, obchodzono 61 rocznicę powołania przez stalinowskie władze wojskowe Polski Ludowej Żołnierskich Batalionów Przymusowej Pracy w górnictwie węglowym, rud uranu i w kamieniołomach.

„W obliczu Boga Wszechmogącego (…) kładę swe ręce na ten Święty Krzyż (…) i przysięgam być wiernym Ojczyźnie mej (…) Jej honoru i o wyzwolenie Jej z niewoli walczyć ze wszystkich sił - aż do ofiary mego życia…” (z przysięgi żołnierza Armii Krajowej)