Po odmownej odpowiedzi ministra z Petersburga unici doszli do wniosku, że ich pismo nie dotarło do cara, stąd postanowili ponowić prośbę. Na początku 1882 r. skierowali odwołanie do nowego władcy - cara Aleksandra III. Wprawdzie już wcześniej byli krytykowani za naiwność, żywili jednak iskierkę nadziei…

W nowym piśmie, wystosowanym 24 stycznia 1882 r., pisali m.in.: Pan minister spraw wewnętrznych gen. adiutant hr. Ignatiew uznał naszą prośbę, jaką Waszej Cesarskiej Mości ośmielamy się niniejszym wraz z odpowiedzią na nią w kopii załączyć, jako niekwalifikującą się do przyjęcia dla tej przyczyny, że niby my w roku 1875 połączyliśmy się z prawosławną cerkwią i na zasadzie uchwały byłego Komitetu ds. Królestwa Polskiego z 2 maja 1877 r. powinniśmy być prawosławni.

Stowarzyszenie Miłośników Historii Międzyrzeca Podlaskiego wydało publikację pt. Międzyrzeckie zabytki w linorytach. To wydrukowane grafiki wielkości kart pocztowych przedstawiające najciekawsze historyczne miejsca miasta

Linoryty przedstawione na grafikach powstały w 1983 r. Wtedy to Miejski Ośrodek Kultury w Międzyrzecu Podlaskim, we współpracy z Łosickim Zespołem Aukcyjnym Starostwo (Łza S) kierowanym przez Romualda III Mikoszewskiego, wykonał 25 linorytów zatytułowanych Zabytki ziemi najbliższej - Międzyrzec Podlaski.

Wyznawcy prześladowanego Kościoła unickiego mieli nadzieję, że po wstąpieniu na tron cesarskiego syna otrzymają nieco więcej swobody w wyznawaniu wiary.

W tym celu 23 kwietnia 1881 r. napisali do Aleksandra III zbiorową prośbę, winszując mu wstąpienia na tron, potępiając zbrodnię zamordowania jego ojca i prosząc o łaskę pozwolenia, aby mogli spełniać religijne obowiązki i modlitwy w kościołach katolickich. Opisali też nowemu carowi swoją nędzę materialną, męczeństwo i ucisk, jakiego doznają od władz administracyjno-policyjnych.

Pomnik jest wyrazem pamięci społeczności, ale też symbolem zbrodni, której szczegółowych okoliczności nie sposób już dziś wyjaśnić… Zdaje się mówić potomnym: Pomnij, że odszedłem w mękach i cierpieniu, a los ten zgotował mi brat.

12 czerwca w lesie Baran odbędzie się uroczystość religijno-patriotyczna upamiętniająca 72 rocznicę tragicznych dziejów Kąkolewnicy. W miejscu, gdzie znajduje się pomnik, zostanie odprawiona Msza św. Następnie uczestnicy uroczystości udadzą się na teren strzelnicy położonej przy ul. Północnej. Gospodarzem obchodów będzie wójt gminy Kąkolewnica Zbigniew Ładny.

W niedzielę 13 marca 1881 r. - wskutek zamachu zorganizowanego przez Narodną Wolę - zginął w Petersburgu car Aleksander II. Do Siedlec wiadomość ta dotarła już następnego dnia.

Tomasz Siemiradzki, uczeń miejscowego gimnazjum, wspominał: Dała się zauważyć jakaś dziwna bieganina w pokoju nauczycielskim, a dyrektor Ponomarow był jakiś zmieszany, wystraszony i rzucał na boki dziwne spojrzenia. Dopiero po pewnym czasie szkołę obiegła hiobowa wieść cara ubili…. Miny braci Moskali były bardzo rzadkie… Miałem wrażenie, jakby się czegoś obawiali, czegoś oczekiwali i czuli się w ogóle bardzo niedobrze….

Zbliżają się obchody jubileuszu parafii św. Antoniego Padewskiego w Huszlewie należącej do dekanatu łosickiego. Od 350 lat patronuje jej św. Antoni Padewski, dając dowody swego miłosiernego wstawiennictwa.

O znaczeniu parafii w życiu mieszkańców Huszlewa i okolicznych wiosek świadczy fakt, że neogotycka trójprzęsłowa dzwonnica będąca jednocześnie bramą prowadzącą do kościoła - charakterystyczny element zabudowy sakralnej Huszlewa - stała się elementem zatwierdzonego przez samorząd w 2006 r. herbu gminy.

Jesienią 1879 r. drogą dyplomatyczną udało się wydobyć z siedleckiego więzienia jezuickiego misjonarza ks. Henryka Jackowskiego.

Pod eskortą został on odwieziony do granicy austriackiej. W trakcie rocznego śledztwa przemilczał fakt, iż jest jezuitą i że został posłany do pracy wśród podlaskich unitów. Podczas prawie 20- miesięcznego pobytu ks. Jackowskiego w siedleckim zakładzie karnym z jego posługi kapłańskiej skorzystało 267 unitów.

Henryk Sienkiewicz - wieszcz, ulubieniec milionów, najpopularniejszy pisarz w polskiej historii, noblista, patron ulic, placów i szkół. Duma i sumienie narodu. Pionier udanego mariażu literatury z kinem. Gdyby żył, 5 maja skończyłby 170 lat.

Urodziny wybitnego pisarza uczciło Archiwum Państwowe w Siedlcach, które zorganizowało archiwalną wystawę pt. Śladami Sienkiewicza. Składającą się z 24 plansz ekspozycję przygotowano wspólnie z Instytutem Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk.

Najbardziej widoczny opór wobec przyjmowania prawosławia okazywały byłe parafie unickie: Łomazy i Swory. W kwietniu 1879 r. pop Ilja Musiewicz, proboszcz w Sworach, poskarżył się warszawskiemu generalnemu gubernatorowi na trudną sytuację w jego parafii, gdzie cerkiew świeciła pustkami.

Winą za to obarczył administrację cywilną. Pisał m.in.: Administracja, kierując się fałszywym humanizmem i zabiegając o swobodę wiary, dopuszcza się wzmocnienia wśród byłych unitów postawy niewypełniania rozporządzeń władz świeckich i duchownych i jest bezczynna wobec propagandy zagranicznej.

Obchodzony 8 maja jubileusz 500-lecia parafii oraz obecności czcigodnego obrazu Matki Bożej Łaskawej - Pani Horbowskiej staje się szczególną okazją do dziękczynienia Panu Bogu za wszelkie dobro i błogosławieństwo, jakie stało się udziałem wspólnoty parafialnej.

Historia parafii w Horbowie sięga XVI w. Z miejscowością związana jest postać Jana Horbowskiego, ziemianina brzeskiego, który otrzymał od króla Aleksandra Jagiellończyka majątek Sieniewice w powiecie drohickim. Nadanie to potwierdził w 1516 r. król Zygmunt I Stary. J. Horbowski w czerwcu 1516 r. ufundował w Horbowie kościół i plebanię. Tradycja głosi, że również z jego inicjatywy do świątyni trafił obraz Matki Bożej Łaskawej.