Mocne słowa papieża Franciszka do młodych, ponad dwa miliony zgromadzone na Campus Misericordiae, nowa nadzieja w polskim, młodym Kościele - tak pokrótce, lecz nie do końca oddając ducha, można podsumować XXXI Światowe Dni Młodzieży w Krakowie.

Cała Polska - 43 diecezje wraz z Komitetem Organizacyjnym ŚDM w Krakowie - do tego wielkiego święta młodych przygotowywała się prawie trzy lata. W każdej diecezji funkcjonowało Diecezjalne Centrum ŚDM, które tworzyło zazwyczaj kilkanaście młodych osób na czele z koordynatorem diecezjalnym - duszpasterzem młodzieży.

Dwa miliony ludzi z całego świata. Z różnych narodów, ludów i języków. I jeden duch. Takie spotkanie mógł wyreżyserować tylko Pan Bóg! Kościół znów pokazał swoje młode oblicze.

Trudno zebrać myśli, gdy wspominam ŚDM. Przez głowę przelatują migawki dźwięków, obrazów i słów. Mam w pamięci rzesze uśmiechniętych ludzi, którzy śpiewają, pozdrawiają się wzajemnie i przybijają piątki. Nadal widzę rzekę ludzi zmierzających w upale na Campus Misericordiae.

Podczas Światowych Dni Młodzieży w parafii Bożego Ciała w Siedlcach gościli Filipińczycy. Wielu z nich pracuje w krajach arabskich. Opowiadali, z jakimi trudnościami każdego dnia muszą się mierzyć, aby móc wyznawać swoją wiarę i jak wielkie niebezpieczeństwa w związku z tym na nich czyhają.

Ojciec Armando jest kapucynem pracującym w Arabii Saudyjskiej. Aby otrzymać pozwolenie na pobyt, musiał wyrobić wizę, podając w niej zawód elektryka samochodowego. Jego parafianie to Arabowie, ale też obywatele innych państw, którzy przyjechali do zasobnego w petrodolary kraju w poszukiwaniu lepszego losu.

Wytrwale formowani i wychowywani przez media coraz chętniej sięgamy po popkulturę, próbując ją lokować także w przestrzeni dotąd zarezerwowanej ściśle dla sacrum. Trochę w tym jest inspiracji z protestantyzmu, trochę pogoni za mocnymi doznaniami estetycznymi, modą, a przede wszystkim oznaka słabnącej wiary. Efekt?

Jak ktoś napisał na forum: Raz robimy one man show z księdzem w roli głównej, na kolejnej Mszy bez efektów a’la TV będziemy się nudzić, bo nie ma show! Nie ma efektu wow! A jak nie ma wow, to co to za Msza? Nuuuuudy….

Coraz więcej osób, zwłaszcza młodych, poszukuje stałego spowiednika, kierownika duchowego. Jak go znaleźć? Co powinniśmy wiedzieć o duchowym kierownictwie? Co robić, by nasza droga z Bogiem nie była drogą po omacku?

Praktyka kierownictwa duchowego to nie wymysł współczesnego świata. Swoimi korzeniami sięga starożytnych szkół filozofii greckiej. Wystarczy popatrzeć na relację łączącą Sokratesa i jego uczniów. W dzisiejszym rozumieniu był on dla nich kimś więcej niż tylko mistrzem filozofii, ponieważ dawał przykład całym swoim życiem.

Prawdziwie kapłański duch cię ożywia, skoro z miłości ku Ojcu Świętemu wszystkie siły jego służbie poświęcasz. Tak pisał w 1925 r. do ks. Ignacego Kłopotowskiego abp Wawrzyniec Lauri, ówczesny nuncjusz apostolski w Polsce. Kim był ks. Ignacy - obecnie błogosławiony?

Kapłanem wywodzącym się z naszych stron. A urodził się dokładnie 150 lat temu: 19 lipca 1866 r. we wsi Korzeniówka Mała, należącej wówczas do parafii Drohiczyn. Zaledwie trzy dni później - 22 lipca - został ochrzczony w obecnej katedrze drohiczyńskiej (wówczas kościele farnym).

Od 14 do 17 lipca trwała III edycja Ewangelizacji nad Jeziorem Białym. W przeprowadzenie akcji włączyło się 60 ewangelizatorów.

Wśród nich byli kapłani, siostry zakonne, klerycy i osoby świeckie. Kilkudniowe spotkanie obfitowało w wiele ciekawych spotkań, rozmów i wydarzeń. Pierwszy dzień minął na przygotowaniu do ewangelizacji. Najważniejszym punktem była Msza św., której przewodniczył biskup pomocniczy diecezji siedleckiej Piotr Sawczuk. W homilii mówił o znaczeniu ewangelizacji nie tylko za pomocą słowa, ale też uśmiechu, gestu i przede wszystkim modlitwy.

4 sierpnia ponownie wyruszą na szlak. Obiecują, że dopóki będzie istnieć Katolickie Stowarzyszenie Niepełnosprawnych Diecezji Siedleckiej, dopóty zamierzają pielgrzymować…

Nie będzie przesadą stwierdzenie, że - wyruszająca z Warszawy pod przewodnictwem ks. Stanisława Jurczuka - Piesza Pielgrzymka Niepełnosprawnych na Jasną Górę dała początek istnieniu Katolickiego Stowarzyszenia Niepełnosprawnych Diecezji Siedleckiej. Stowarzyszenie przed miesiącem świętowało 20-lecie powstania. Tradycja pielgrzymowania jest jeszcze starsza!

Doświadczam w moim życiu rodzinnym i zawodowym nieustannych łask. Kluczem do ich odczytania jest pełne zawierzenie Maryi. Na początku tej drogi było przyjęcie szkaplerza karmelitańskiego - zaznacza Aneta.

Matka Boża Szkaplerzna zawsze była mi bardzo bliska. Zapewne trochę z racji sąsiedztwa święta Matki Bożej z Góry Karmel - 16 lipca - z dniem moich urodzin - 17 lipca - dużo czytałam o Górze Karmel, jak też o objawieniu się Maryi św. Szymonowi Stockowi i przekazaniu mu szkaplerza - przyznaje z uwagą, że myśl, by przyjąć szatę Maryi, dojrzewała dość długo.

Jest pierwszą misjonarką świecką diecezji siedleckiej. W Boliwii - kraju Ameryki Południowej - pracuje od sześciu lat i, jak zastrzega, na razie nie planuje zmian. - Przyzwyczajasz się do braku światła, obecności skorpionów, żmij w butach - opowiada, nie ukrywając, iż misyjna praca miała być spełnieniem jej marzeń, a stała się… wielką pasją!

Agnieszka Matyka w Polsce gości średnio raz na dwa lata. Podczas tegorocznego pobytu znalazła czas m.in. na wizytę w „Echu”! Opowieść misjonarki to świadectwo mierzenia się z wyzwaniami na miarę odmiennej cywilizacji, ale też przykład samozaparcia i konsekwencji skutkujących realizacją podjętych zamierzeń.