Już nie pamiętam, co wtedy robiłem. Pewnie jakieś zakupy, jak to przed Paschą. Czasu mało, ludzi mnóstwo. Każdy dokądś biegnie, zajęty swoimi sprawami. Na ulicach tłok, ciężko się przecisnąć. Przy straganach jeszcze gorzej - kłótnie, targi, przekrzykiwania. Nierzadko widać, jak dwóch krewkich kupujących skacze sobie do oczu, bo obaj upatrzyli ten sam towar.

Trzeba też dobrze uważać na swój mieszek, bo i amatorów cudzych pieniędzy w tłumie nie brakuje. Nic dziwnego, że w takiej sytuacji skupiasz się raczej na swoich sprawach, a nie masz głowy do łowienia plotek.

Wystawili Go na pośmiewisko, wywyższyli, żeby był jeszcze bardziej widoczny, drwili nawet wtedy, gdy umierał, ale ich wysiłek przyniósł odwrotny skutek. Skazaniec z Golgoty nigdy nie został zapomniany.

Miliardy ludzi uznały Jezusa za swego Pana i Zbawiciela. Zachwycili się Nim do tego stopnia, że nie wahali się powierzyć Mu swoje życie. Stało się tak, jak obiecał - kiedy umarł najtragiczniejszą śmiercią świata, wszystkich pociągnął ku sobie. Jego krzyż połączył ziemię z niebem. Mimo swej grozy, bo nie był przecież piękny i złoty, ale twardy, drewniany i oblany niewinną krwią, stał się najwspanialszym ołtarzem świata.

Siostra Łucja mówiła, że stanowi największą broń, Ojciec Pio określał go mianem bicza na demony, a Leon XIII najdoskonalszą formą modlitwy. W Polsce właśnie powstaje film opowiadający o sile Różańca.

Choć nam, Polakom, jest szczególnie bliski, modlą się na nim miliony ludzi z całego świata. Za jego pomocą od wieków dokonują się cuda. Tak jak np. podczas bitwy pod Chocimiem w 1621 r., w trakcie której to właśnie moc Różańca, który odmawiali Polacy, odparła atak Turków. Czy w 1920 r., kiedy doszło do zatrzymania bolszewików pod Warszawą. Te cuda dokonują się także dziś, na wszystkich kontynentach.

Jezus zawsze był w drodze. Śledząc Ewangelię, możemy przekonać się, że nieustannie gdzieś wędrował. Nigdy zbyt długo nie siedział w jednym miejscu. Nic nie potrafiło Go zatrzymać…

Wędrował jeszcze przed narodzeniem, kiedy był pod sercem Miriam. Potem uciekał z rodzicami do Egiptu. W młodości chodził do Jerozolimy. Gdy miał około 30 lat, poszedł na pustynię, a potem przez trzy lata był się wędrownym Nauczycielem. Przechodził wtedy przez Galileę, zaglądał do Nazaretu, gościł w Betanii i nauczał w Kafarnaum. Pływał, a nawet chodził po jeziorze. Po zmartwychwstaniu ukazał się uczniom idącym do Emaus.

Modlitwa za bliźnich jest nie tylko uczynkiem miłosierdzia, ale także bezcennym darem, którego potrzebują wszyscy ludzie.

Chyba każdy z nas przynajmniej raz w życiu usłyszał od kogoś: pomódl się za mnie!. Świadomość, że ktoś pamięta o nas przed Bogiem, daje niesamowitą radość i umocnienie, budzi też wdzięczność. Modlitwa wstawiennicza istniała od początków Kościoła, a nawet i wcześniej. Za swoimi bliźnimi wstawiali się m.in. Abraham i Mojżesz. O własnych uczniach i przyszłych wyznawcach pamiętał także Chrystus. Wezwanie do modlitwy za innych dotyczy każdego z nas.

Król miłości i miłosierdzia został zanurzony w morzu nienawiści, przemocy i okrucieństwa. Pozwolił się zranić bardzo głęboko. W obliczu tak wielkiego zła trudno nawet o słowa…

Arcykapłanom skupionym w Wysokiej Radzie bardzo się spieszyło. Widać to na każdym kroku. Bali się, że aresztowanie Nauczyciela z Nazaretu może spowodować wzburzenie ludu. Pomylili się. Nikt nie stanął w Jego obronie. Oskarżyciele inaczej wyobrażali sobie cały proces. Okazało się, że i tym razem Jezus nie mieścił się w ich schematycznym myśleniu. Wszystko było na odwrót, choć starali się zachować pozory.

W gościnności mieszkańców Czadu zawiera się chęć podzielenia się z gościem tym, co kto posiada. Każdy przychodzi z własnym prezentem, odchodzi z błogosławieństwem.

Niedzielną Eucharystię rozpoczynamy z kilkuminutowym opóźnieniem - tak nakazują tutejsze zwyczaje. Sprawdza się powiedzenie, że Europejczycy mają zegarki, a mieszkańcy Afryki - czas. Zresztą umówić się na konkretną godzinę w Czadzie nie jest łatwo. Najpierw ma miejsce oficjalne powitanie przedstawiciela wspólnoty parafialnej. Kościół wybudowany w latach 60 ubiegłego wieku jest wypełniony po brzegi. Wszyscy siedzą.

To była jedna z najczarniejszych i najstraszniejszych nocy świata. Takiej samotności, opuszczenia i lęku nie doznał żaden człowiek. Tamta cisza zapowiadała wielkie rzeczy.

Apostołowie czuli, że wydarzenia, w których uczestniczą, mają wspólny mianownik. Wyczuwali, że to koniec: spożyli ostatnią wieczerzę i wysłuchali ostatniej mowy Mistrza. Nie wiedzieli, co będzie dalej. Często widzieli, jak Jezus modlił się w Ogrodzie Oliwnym. To było jedno z Jego ulubionych miejsc.

Fundacja Kurs na Miłość po raz kolejny zaprasza do udziału w Szkole dla Rodziców i Wychowawców. Zajęcia cieszą się coraz większą popularnością.

Pierwsza tegoroczna edycja rozpocznie się w marcu i będzie skierowana do rodziców uczniów Szkoły Podstawowej nr 2 i Publicznego Gimnazjum nr 2 w Białej Podlaskiej. Zajęcia mają odbywać się w budynku SP. Druga edycja ruszy w kwietniu w sali Fundacji Kursu na Miłość przy kościele św. Antoniego. W czerwcu wystartuje edycja wakacyjna.

Da się zauważyć wyraźną łączność pomiędzy wydarzeniami opisanymi w Księdze Rodzaju a kuszeniem Jezusa na pustyni. W obu przypadkach zło stroi się w szaty dobra - anioł ciemności przyjmuje postać anioła światłości (por. 2 Kor 11,14) zatroskanego o los człowieka, sprytnie relatywizującego Boże prawa. A przy tym głęboko ukrywającego swoją fundamentalną nienawiść do Boga i wszystkiego, co od Niego pochodzi.

Kim w jest owa tajemnicza postać? Kościół, opisując ją, używa określenia Antychryst. Katechizm Kościoła Katolickiego poświęca mu dwa paragrafy (675-676): Przed przyjściem Chrystusa Kościół ma przejść przez końcową próbę, która zachwieje wiarą wielu wierzących, odsłoni «tajemnicę bezbożności» pod postacią oszukańczej religii dającej ludziom pozorne rozwiązanie ich problemów za cenę odstępstwa od prawdy.