Ku radości paschalnej
Wielki Tydzień jest czasem, który bezpośrednio wprowadza w świętowanie Wielkanocy. Rozpoczyna się Niedzielą Palmową Męki Pańskiej i obejmuje wielki poniedziałek, wtorek i środę oraz czwartek. Wielki Tydzień uobecnia w liturgii ostatnie wydarzenia z życia Jezusa Chrystusa. Kolejne dni Wielkiego Tygodnia są bardzo ważne. Nie dopuszczają żadnych in-nych obchodów liturgicznych, nawet uroczystości. Teksty mszalne tych dni, zwłaszcza czytania biblijne, koncentrują się wokół osoby Mesjasza i wzywają wszystkich ochrzczonych, aby otworzyli się na Boży dar zbawienia. A zbawienie Mesjasza dotrze aż do krańców ziemi (Iz 49,4,6). Ewangelia zapowiada zdradę Judasza oraz zaparcie się Piotra. Dni Wielkiego Tygodnia mają charakter wybitnie pasyjny. Ojciec Niebieski chciał, aby Jego wcielony Syn, Jezus Chrystus, przez śmierć na drzewie krzyża uwolnił ludzi spod władzy szatana, i by odkupieni dostąpili łaski zmartwychwstania.
Przeżywamy Wielki Post, czas paschalnego przygotowania. Rodzi się pytanie: kiedy właściwie zaczyna się Wielkanoc? Kiedy chrześcijanin winien rozpocząć jej świętowanie?
Święta wielkanocne – w wymiarze liturgicznym – obejmują Triduum Paschalne, które rozpoczyna się celebracją Mszy św. Wieczerzy Pańskiej wieczorem w Wielki Czwartek, kończy się drugimi nieszporami, czyli modlitwą uświęcenia czasu w Niedzielę Zmartwychwstania.
Ale wcześniej jest Wielki Tydzień. Jakie miejsce w roku liturgicznym jemu się przypisuje?
Wielki Tydzień jest czasem, który bezpośrednio wprowadza w świętowanie Wielkanocy. Rozpoczyna się Niedzielą Palmową Męki Pańskiej i obejmuje wielki poniedziałek, wtorek i środę oraz czwartek.
Wielki Tydzień uobecnia w liturgii ostatnie wydarzenia z życia Jezusa Chrystusa. Kolejne dni Wielkiego Tygodnia są bardzo ważne. Nie dopuszczają żadnych innych obchodów liturgicznych, nawet uroczystości. ...
LI