Nadzieja w Ojcu
W poniedziałek 15 października w katedrze odbył się pogrzeb dzieci utraconych. Mszy św. przewodniczył ks. kan. Tomasz Czarnocki. Był to czas wspólnej modlitwy oraz gest solidarności z rodzicami doświadczonymi stratą swoich dzieci, aby doznali ukojenia w bólu. Dzień Dziecka Utraconego obchodzony jest 15 października; ta symboliczna data wskazuje na czas trwania ciąży - licząc od 1 stycznia. Jest to ważny dzień, ponieważ to trudne doświadczenie dotyka znaczną liczbę rodzin. Wszyscy przybyli do katedry siedleckiej jednoczyli się w modlitwie z tymi, którzy doświadczyli straty swego dziecka, ogarniając modlitwą tych, którzy żegnali swe dzieci właśnie tego dnia oraz tych, którzy to doświadczenie przeżywali wcześniej.
Ks. T. Czarnocki w homilii wskazywał, iż Dzień Dziecka Utraconego ustanowiono, aby pamiętać o wszystkich dzieciach, którym nie dane było przyjść na świat. Jednocześnie wpisuje się on w nieustanne wołanie całego Kościoła o świętość życia, o jego ochronę od poczęcia do naturalnej śmierci.
– Trzeba przeżyć żałobę jak po stracie każdego bliskiego – zaznaczał ks. Czarnocki, mówiąc o trudnej sytuacji rodziców. Zwrócił uwagę, że istotą żałoby jest zawsze zmaganie się z bólem, cierpieniem, pytaniami: „dlaczego tak się stało? Dlaczego Pan Bóg, który jest miłośnikiem życia, do tego dopuścił?”. – Przeżycie żałoby wymaga trudu, jest to proces bolesny ,lecz trzeba zakończyć ten etap na poziomie osobowości, psychiki, ale i wiary – podkreślił celebrans. – Bóg, który nas bierze za rękę, jest przy nas, przeprowadza nas przez problemy, „ciemne doliny”, pociesza – wskazywał. Ks. T. Czarnocki powiedział też, że opatrznościowym znakiem jest dla nas św. Jan Paweł II, wielki obrońca życia, a hasło XVIII Dnia Papieskiego „Promieniowanie ojcostwa” przypomina potrzebę uznania, że to Bóg jest Ojcem, dawcą życia.
Ważne miejsce
Po Eucharystii trumienki z doczesnymi szczątkami dzieci zostały złożone w grobie na cmentarzu przy ul. Janowskiej. Ten grób jest również miejscem symbolicznym, bowiem tutaj rodzice, którzy utracili swe dzieci, a nie mieli okazji ich pochować, mogą przyjść, by się pomodlić i wyciszyć.
ks. Marek Weresa