Zasoby Muzeum Południowego Podlasia wzbogaciły się o 18 ikon i portret Tadeusza Kościuszki. Eksponaty pochodzą z przełomu XIX i XX w.

Do muzeum zostały przywiezione 25 czerwca przez funkcjonariuszy Służby Celnej. Pochodzą z udaremnionego przemytu. - Łączna wartość ikon i obrazu została wyceniona przez rzeczoznawcę na kwotę ok. 12 tys. zł. Wartość historyczna i kulturowa owych przedmiotów jest jednak zdecydowanie większa. Za wyrokiem sądu przeszły one na własność skarbu państwa. Decyzją Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków w Lublinie przekazano je do bialskiego muzeum.

Moja wizyta w Radzyniu Podlaskim pokazuje, że to jest Polska, która jest dla mnie bardzo ważna. To nie jest Polska B, jak niektórzy mówią. To jest absolutnie Polska A - mówił do tłumów zgromadzonych na dziedzińcu pałacu Potockich prezydent Andrzej Duda, który odwiedził Radzyń 31 maja.

Prezydent przybył do Radzynia na zaproszenie burmistrza Jerzego Rębka. Wizyta nawiązywała do obchodzonego kilka dni wcześniej Dnia Samorządu Terytorialnego. Na takiego prezydenta czekała Polska - brzmiał napis na jednym z transparentów.

Mówią, że wdzięczność cechuje ludzi szlachetnych i pokornych. Dziękuję - to jedno z najpiękniejszych i najbardziej pojemnych słów świata. Dziękować trzeba zawsze, wszędzie i za wszystko.

Już po raz dziewiąty 5 czerwca będziemy obchodzili ogólnopolskie Święto Dziękczynienia. Ten dzień został ustanowiony przede wszystkim z pobudek historycznych i religijnych. O wdzięczności warto jednak pomyśleć także w wymiarze osobistym. Każdy z nas ma za co dziękować, i to zarówno Bogu, jak i ludziom. Czy to trudna sztuka? Uczymy się jej od dziecka.

Język jest czymś więcej niż tylko sposobem wyrażania myśli. Wpływa na kształt rzeczywistości, a przez to stanowi istotny element inżynierii społecznej. Tylko w niewielkim stopniu zdajemy sobie sprawę, iż proces podmieniania pojęć, wprowadzania nowych znaczeń, z jakim mamy dziś do czynienia, jest dokładnie zaplanowany, systematycznie wdrażany, zaś jego celem staje się gruntowna przemiana społeczeństwa.

Język jest nie tylko środkiem komunikacji - stanowi ważny instrument wojennej strategii. Nie trzeba już dziś wytaczać armat, burzyć współczesnych „bastylii”, aby zmienić istniejący porządek. Wystarczy podmienić znaczenie słów. Usunąć te, które kojarzyły się ze starą (konserwatywną, chrześcijańską itp.) wizją świata, ewentualnie nadać im nowy sens lub umieścić w innym kontekście, tak by już nic nie znaczyły.

Kilkanaście grup śpiewaczych oraz zespoły pieśni i tańca złożone z młodzieży i dorosłych umilały mieszkańcom sobotnie popołudnie 21 maja. Na starym rynku odbył się Dzień Dziedzictwa Lokalnego.

Impreza została zorganizowana przez Miejsko-Gminne Centrum Kultury, urząd miejski oraz Zespół Szkół Ogólnokształcących nr 1. Głównym celem spotkania były eliminacje powiatowe do Ogólnopolskiego Festiwalu Kapel i Śpiewaków Ludowych, który rokrocznie odbywa się w Kazimierzu Dolnym. O nominację do tego prestiżowego koncertu starało się 14 zespołów śpiewaczych z całego powiatu ryckiego.

Sarmacka Wiosna w Mokobodach to impreza, która może stać się jedną z ciekawszych w regionie.

O tym, że miłośników polskiej historii i tradycji nie brakuje, przekonują się organizatorzy podobnych imprez w całym kraju. Ta, która miała miejsce w Mokobodach w sobotę, 28 maja, zorganizowana została po raz pierwszy. Może właśnie dzięki temu była małą i kameralną. Jeśli włodarze zdecydują się na kolejne edycje, już wkrótce może stać się konkurencją dla innych imprez tego typu w regionie.

5 czerwca to historyczna data dla całego Zgromadzenia Księży Marianów, którzy tego dnia przeżywać będą kanonizację założyciela - bł. o. Stanisława Papczyńskiego. Niezwykłe losy jego dzieła - pierwszego męskiego zgromadzenia zakonnego w Polsce - otwierają oczy na fakt, że to Pan Bóg pisze historię świata.

Opuszczając szeregi pijarów, o. S. Papczyński miał świadomość, że pragnienie założenia nowej wspólnoty zakonnej to dzieło Boże. Dlatego idea nie upadła, mimo że przed nowo powołanym zgromadzeniem co i rusz wyrastały przeszkody zwiastujące - mogłoby się wydawać - jego rychły koniec.

Kiedy jest się zawieszonym w przestrzeni czasu pomiędzy świętem mamy a Dniem Dziecka, to trudno znaleźć temat lepszy od relacji tych właśnie osób. Dla każdego z nas jest ona przecież tak bardzo ważna i bliska, a przynajmniej taką być powinna.

W tym wielkim tłumie ludzi, których spotykamy przez całe lata na ścieżkach swojego życia, jest ta jedna, jedyna i wyjątkowa osoba. Ona każdemu z nas dała cząstkę siebie, stając się pierwszą kołyską i domem. Potem nas urodziła, co tylko w słowie jest doświadczeniem prostym i bezbolesnym.

W jednej ze swoich piosenek Lech Janerka, tworząc jeszcze z zespołem Klaus Mitffoch, śpiewał, iż siedlisko naszego intelektu ma to do siebie, że działa oddzielnie od całego organizmu. Przyglądając się naszemu społeczeństwu, z „klasą” polityczną na czele, mam wrażenie, że ostatnimi czasy to organizm postanowił podziałać troszeczkę bez głowy.

Owszem, radosna twórczość na zasadzie dowolności skojarzeń i działań nosi znamiona nieskrępowanej radości, jednakże bełkot już radosnym nie jest. Choć tłumaczy jakoś nasze postępowanie, dzięki czemu największy idiotyzm może znaleźć jakieś formy quasi uzasadnienia.

Wyznawcy prześladowanego Kościoła unickiego mieli nadzieję, że po wstąpieniu na tron cesarskiego syna otrzymają nieco więcej swobody w wyznawaniu wiary.

W tym celu 23 kwietnia 1881 r. napisali do Aleksandra III zbiorową prośbę, winszując mu wstąpienia na tron, potępiając zbrodnię zamordowania jego ojca i prosząc o łaskę pozwolenia, aby mogli spełniać religijne obowiązki i modlitwy w kościołach katolickich. Opisali też nowemu carowi swoją nędzę materialną, męczeństwo i ucisk, jakiego doznają od władz administracyjno-policyjnych.