Sposoby leczenia, profilaktyka, a nawet zasady prawidłowego żywienia chorych skupiły uwagę prelegentów i słuchaczy. Szpital Powiatowy w Rykach zorganizował drugą edycję Letniej Szkoły Medycyny Paliatywnej.

Działający od dwóch lat w ryckim szpitalu oddział medycyny paliatywnej zyskał spory rozgłos. - Zajmujemy się działalnością niszową. Dlatego będziemy uzupełniali naszą ofertę o to, co jest istotne w kompleksowej opiece senioralnej - zapewnia Piotr Kienig, prezes szpitala powiatowego. W dalszym rozwoju placówki pomagają także takie wydarzenia jak konferencje medycyny paliatywnej. Podobnie jak rok temu, także i drugą edycję otworzył krajowy konsultant w tej dziedzinie prof. Wojciech Leppert. - Medycyna paliatywna jest ważną dziedziną medycyny i pielęgniarstwa, a nawet szczytem opieki. Dlatego potrzebujemy dobrej edukacji personelu.

Propagowanie zdrowego stylu życia i zrównoważonej diety opartej na polskich warzywach sezonowych - to cel kampanii Moc Polskich Warzyw.

Akcja powstała z inicjatywy Zrzeszenia Producentów Papryki Rzeczypospolitej Polskiej. To pierwszy w historii projekt promujący wszystkie grupy warzyw uprawianych w Polsce. Kluczowym celem kampanii jest edukacja konsumentów na temat różnorodności polskich warzyw, ich właściwości zdrowotnych i odżywczych oraz roli w codziennej diecie. W maju rozpoczęła się już trzecia edycja kampanii, która z roku na rok przybiera na sile dzięki docieraniu do coraz szerszego grona konsumentów. - Celem akcji jest zwrócenie uwagi na to, że zbyt mało konsumujemy warzyw, tymczasem są one bardzo zdrowe i konieczne w diecie. Dietetycy rekomendują, aby stanowiły ponad połowę objętości każdego posiłku, zgodnie z zasadą „pół talerza”.

Szkoła była nie tylko skarbnicą wiedzy, ale dawała też dobre katolickie wychowanie dzieci i młodzieży - mówi Irena Dul. Wspomnieniami o lekcjach religii sprzed lat dzielą się mieszkańcy naszej diecezji.

Bólem polskiego Kościoła jest spadek liczby wiernych i związana z tym zmniejszająca się liczba dzieci i młodzieży uczęszczających na lekcje religii. Jak wynika z analiz Centrum Badania Opinii Społecznej, w 2021 r. w katechezie uczestniczyło 54% uczniów; dla porównania - w 2010 r. liczba ta sięgała 93%. Dziś rodzice bez większych oporów wypisują dzieci z religii, politycy z lewej strony sceny politycznej chcą zmniejszenia godzin lub zastąpienia katechezy innymi przedmiotami, a wielu Polaków uważa, że młodzi ludzie bardziej potrzebują zajęć z edukacji proobywatelskiej, ekologicznej i przemocowej. Pozytywny przekaz płynie natomiast m.in. od rodziców wychowujących dzieci w duchu wiary katolickiej.

Muzeum Regionalne w Łukowie wydało kolorowy katalog ,,Miejsca pamięci powstania styczniowego na ziemi łukowskiej”. Publikacja powstała w ramach projektu ,,Marzenia o niepodległej Polsce - 160 rocznica wybuchu powstania styczniowego na ziemi łukowskiej”.

Katalog to inicjatywa dyrektora MR. - Na 150 rocznicę powstania wydaliśmy mapę z zaznaczonymi miejscami pamięci, w tym roku, po 160 latach od zrywu narodowego, pojawiła się myśl o przygotowaniu publikacji - mówi Mariusz Burdach. - Powstał katalog prezentujący 30 miejsc, m.in. powstańcze mogiły oraz pomniki stawiane w latach międzywojennych, na stulecie wybuchu powstania oraz te wzniesione w ciągu ostatnich 30 lat - dodaje. W zespole redakcyjnym, obok M. Burdacha, są Agnieszka Szaniawska i Małgorzata Szczygielska. W przygotowaniu katalogu pomagali Marek Mojski i Magdalena Bilska, twórczyni portalu „Zastawie i Ziemia Łukowska”.

1 czerwca, w święto Jezusa Chrystusa, Najwyższego i Wiecznego Kapłana, w kodeńskim sanktuarium odbyło się II Spotkanie Apostolatu Margaretka.

Organizatorami przedsięwzięcia byli ojcowie oblaci. Spotkanie rozpoczęło się od Mszy św. celebrowanej pod przewodnictwem ks. Sebastiana Biska, diecezjalnego moderatora Apostolatu Margaretka. Kapłan w homilii nawiązał do Ewangelii o modlitwie Jezusa w Ogrójcu. Wskazywał nie tylko na Jego duchowe cierpienia, ale także na opuszczenie i samotność. Przypominał, że doświadczenie osamotnienia jest bliskie również kapłanom i przytoczył obszerny fragment „Modlitwy kapłana w niedzielny wieczór” autorstwa Michaela Quoista. „Jestem Panie sam, cisza mnie przygniata, samotność gnębi. Tobie siebie oddałem. Ciężko niczym być dla siebie, żeby być wszystkim dla bliźnich.

31 maja ulicami Białej Podlaskiej po raz kolejny przeszedł Marsz Życia i Rodziny. Organizatorami przedsięwzięcia był Domowy Kościół.

Spotkanie rozpoczęło się od Mszy św. w kościele św. Michała Archanioła. Była ona sprawowana w intencji poszanowania ludzkiego życia i o świętość wszystkich rodzin. Eucharystii przewodniczył wikariusz tamtejszej parafii ks. Sławomir Ochnik. Kazanie wygłosił ks. kan. Henryk Jakubowicz, proboszcz miejscowej wspólnoty. Na początku dziękował członkom Domowego Kościoła, że przez modlitwę i marsz ulicami miasta chcą przypominać całemu otoczeniu, jak ważna jest rodzina i każde ludzkie życie. W wygłoszonym słowie nawiązał do święta Nawiedzenia św. Elżbiety przez Matkę Bożą. Zaznaczał, że nie było to przypadkowe spotkanie.

Przyznam, że trochę mi głupio po raz kolejny pisać o tym samym. No ale co zrobić, skoro przed nami - jak zewsząd słychać - znowu walka o wszystko.

O wolność, niepodległość, niezawisłość, suwerenność, tożsamość, tolerancję, demokrację, prawdę… Choć w kraju kampania wyborcza trwa już czwarty rok, to teraz - co doskonale widać - wkraczamy w fazę ostatecznego wariactwa i z dnia na dzień będzie już tylko gorzej. Media narodowe, media niepokorne, media niezależne, media publiczne, media wolne, media opozycyjne, media głównego nurtu, media rządowe, niemieckie media dla Polaków (to tylko niektóre z mediów, jakie mamy w kraju) jeszcze przez blisko pół roku będą nakręcać emocje oraz siać strach i histerię. Kiedy się jednak dobrze przyjrzeć otaczającej nas rzeczywistości, to bez trudu można zauważyć, że czekają nas najbardziej nudne i przewidywalne wybory po 1989 r.

Zdecydowana większość Polaków - a zapewne też spora gromada Europejczyków - uznaje Andrzeja Seweryna za wybitnego aktora i intelektualistę.

Tę pierwszą tezę udowadniał przez lata wieloma filmowymi rolami, drugą - dopiero co, przed marszem 4 czerwca, kiedy to mieliśmy okazję poznać, jak twórczo inspiruje młode pokolenie. „Drogie dziecko” - poucza do kamery kogoś z najbliższej (chyba) rodziny - „pamiętaj, twoim zadaniem jest im przyp...ć. Tym wszystkim Trumpom, Kaczyńskim, Orbanom pierd...m trzeba przyp...ć. Żadnych dialogów chrześcijańskich, żadnego tam, wiesz, rozumienia, debaty, porozumienia. Nie, k...a! Przyp...ć”. To mocno ograniczony ułomek wypowiedzi, ale bez przywołania choćby jej fragmentu nie da się ogarnąć ogromu talentu i językowej ekwilibrystyki artysty. A ma pan Seweryn przy tym monologu tak przekonującą mimikę...

Kiedyś uważał, że strój ludowy to jarmarczny ubiór. Jednak gdy wgryzł się w tematykę, dostrzegł w nim piony, skosy, rytmy i harmonię.

Tak w głowie malarza Marka Leszczyńskiego narodził się pomysł na serię prac, z których powstała wystawa pt. „Strój ludowy”. Ekspozycję można oglądać w Galerii „Oranżeria” Radzyńskiego Ośrodka Kultury, gdzie 26 maja odbył się wernisaż artysty malarza, pedagoga, regionalisty, inicjatora plenerów rodzinnych, który urodził się w Międzyrzecu Podlaskim, ale od lat 70 związany jest z Radzyniem Podlaskim. M. Leszczyński ukończył Państwowe Liceum Technik Plastycznych w Nałęczowie (1967 r.), w 1976 r. obronił dyplom na wydziale sztuk pięknych toruńskiego Uniwersytetu im. Mikołaja Kopernika. Jego malarstwo mieści się w nurcie szeroko rozumianej sztuki figuratywnej. Warunkuje je specyfika pogranicza - barwnego, wielokulturowego.

W tym roku Biblioteka Pedagogiczna w Białej Podlaskiej obchodzi 75-lecie istnienia.

Placówka od dekad i na wiele sposobów służy nauczycielom, studentom i uczniom. Obecnie mieści się przy ul. Kolejowej 8. Jest dobrze znana osobom związanym z oświatą i kierunkami pedagogicznymi. - Na przestrzeni lat kilkukrotnie zmieniała swoją siedzibę i nazwę. Nie zmieniał się tylko jej cel, jakim jest wspieranie edukacji za pośrednictwem książek i czasopism. Myślę, że nasza placówka odegrała istotną rolę w rozwoju oświaty miasta Biała Podlaska oraz powiatów: bialskiego, radzyńskiego, parczewskiego, łukowskiego, a dawniej także łosickiego. Przez lata bialska Biblioteka Pedagogiczna i jej filie stanowiły jedyną książnicę gromadzącą księgozbiór naukowy adresowany do nauczycieli, pracowników powstających w naszym mieście uczelni oraz studentów - zaznacza Renata Adamczuk, wicedyrektor biblioteki.