Mieszkańcy gminy mogą korzystać z bezpłatnych porad działającego przy urzędzie gminy punktu informacyjno-konsultacyjnego dla osób oraz rodzin z problemem alkoholowym.

Prezydent Dariusz Stefaniuk oraz dyrektor Muzeum Południowego Podlasia zapraszają 3 lutego, o 19.00, na otwarcie wystawy pt. Artyści i ikony.

23 stycznia w sanktuarium bł. Męczenników Podlaskich w Pratulinie odbyły się uroczystości upamiętniające męczeństwo tutejszych unitów. Eucharystii przewodniczył bp Kazimierz Gurda.

Główne obchody jak co roku poprzedziła nowenna. Modlitewne spotkania rozpoczęły się 14 stycznia. Poprowadzili je wykładowcy i ojcowie duchowni Wyższego Seminarium Duchownego w Siedlcach. Nabożeństwa rozpoczynały się od Koronki ku czci bł. Męczenników Podlaskich prowadzonej przez kustosza sanktuarium ks. Jacka Guza.

Warto do nas przybyć, by móc dotknąć na miejscu unickiej duchowości: wspólnej modlitwy i słowa, które ma szanse stać się drogowskazem na całe życie - zachęca kustosz sanktuarium.

W ubiegłym roku diecezja siedlecka świętowała 20 rocznicę beatyfikacji bł. Męczenników Podlaskich. Pytany o owoce wspólnotowego dziękczynienia, ks. Jacek Guz, proboszcz parafii, wyjaśnia, iż choć z jednej strony zauważalny jest wzrost liczby wiernych przybywających do Pratulina, dla wielu ziemia zroszona krwią unickich przodków nadal pozostaje nieodkryta…

Zimną nocą szli, by wspominać tych, którzy walczyli o naszą wolność. Najmłodszy uczestnik miał 15 lat, najstarszy - 67.

W porównaniu z ubiegłym rokiem, kiedy termometry pokazywały -15°C, tegoroczna aura dopisała, choć z pewnością wymagała specjalnych przygotowań. Trasa, jaką mieli do pokonania piechurzy, nie należała ani do krótkich, ani do łatwych. Nocą z 20 na 21 stycznia 115 osób wyruszyło z Wiśniewa oraz Łukowa na II Pieszy Rajd Powstańczy im. ks. Stanisława Brzóski.

Na początku stycznia 1904 r. stanowisko wikariusza w parafii Mordy objął młody 27-letni ks. Antoni Kotyłło. Pełen zapału i energii postanowił nieść skuteczną pomoc prześladowanym unitom.

Szybko znalazł zrozumienie w okolicy u umęczonego ludu i pomoc jego przewodników. Już w końcu stycznia Tekla Borysiuk, gorliwa i niezłomna unitka, jak mówiono - prowodyr z Olszanki, urządziła duży zjazd unitów w Korczówce, w domu Karola Marciniaka, i zaprosiła ks. Kotyłło do posługi.

Od pewnego czasu jesteśmy świadkami pewnych zachowań społeczności ludzkich, które wywołują u mnie uśmiech rozbawienia.

A mianowicie przetaczających się przez różne kraje demonstracji i manifestacji, dotyczących jednak najczęściej spraw, które w żaden sposób nie dotyczą ani społeczeństw zamieszkujących dane państwo, ani tym bardziej ludzi demonstrujących. Przykładem są chociażby demonstracje: czy to w Berlinie, czy też w Warszawie przeciwko prezydenturze Donalda Trumpa.

Spojrzałem na naszą rodzinną, przepiękną choinkę. Rodzinną z dwóch powodów. Ustroiliśmy ją razem, ciesząc się każdą chwilą tego wspólnego dzieła i pięknym efektem.

To po pierwsze, a po drugie: jak zwykle wybraliśmy styl tradycji i wspomnienia, czyli bez nowoczesnych stylizacji, ale za to z bombkami, które przywołują w mojej pamięci obrazy głębokiego dzieciństwa. A to niebagatelna całkiem przestrzeń czasu, mierzona już połową wieku. Każda taka bombka to jednocześnie ciepła myśl i wspomnienie ważnych, bardzo ważnych ludzi.

Ludzi wielkiej wiary winno cechować spojrzenie na dużo większy obszar niż sprawy swoje i rodziny: na naród i Kościół - przekonuje ks. kan. Jan Spólny, duchowy opiekun Krucjaty Różańcowej za Ojczyznę, organizującej w Siedlcach comiesięczne marsze pokutne połączone z Różańcem.

Krucjata Różańcowa za Ojczyznę (KR) to dzieło młode, choć ideowo nawiązujące do wspólnotowej modlitwy różańcowej, na przestrzeni wieków podejmowanej na całym świecie wielokrotnie - z dobrym skutkiem. Zainicjowana przez Marcina Dybowskiego, rozpoczęta została w czerwcu 2011 r. w Warszawie.

Ora et labora [Módl się i pracuj] - radził św. Benedykt z Nursji. Ta dewiza świetnie odzwierciedla codzienne życie osób zakonnych. Wbrew pozorom nie jest ono pełne świętego spokoju…

Każdy zakon i zgromadzenie ma własny plan dnia. I nie chodzi tu o rygor, dyscyplinę czy narzucanie czegokolwiek z góry. Plan jest po to, by dobrze i pożytecznie zagospodarować czas otrzymany od Boga. Każda godzina i minuta to okazja do uświęcenia oraz służby. W wielu zgromadzeniach rytm dnia nadaje brewiarz.