To nie jest magiczna praktyka gwarantująca zbawienie ani ekstrabilet do nieba dla wybranych. U jej podstaw leży miłość do Matki Bożej, a nie uzyskanie korzyści. One są tutaj efektem ubocznym.

Jak mamy czcić Maryję? To pytanie zadawała sobie m.in. św. Mechtylda, średniowieczna mistyczka. Kiedyś, podczas modlitwy, zapytała: „Gdybym mogła Cię pozdrowić, o Królowo Niebios, najsłodszym pozdrowieniem, jakie serce ludzkie kiedykolwiek wynalazło, uczyniłabym to z największą chęcią”. Chwilę później objawiła się jej Najświętsza Panna. Na piersiach miała wypisane złotymi literami Pozdrowienie Anielskie. Powiedziała Mechtyldzie: „Nie masz milszego dla mnie pozdrowienia nad te słowa, wypowiedziane z głębokim uszanowaniem. Pozdrawiając mnie słowem «Zdrowaś», Ojciec Niebieski potwierdził, że Jego Wszechpotęga wyjęła mnie z wszelkiego przekleństwa grzechu.

Diecezjalne sanktuaria św. Józefa w Szpakach i Siedlcach zapraszają na nowennę ku jego czci. Modlitwa potrwa od 10 do 18 marca. Oblubieńca Matki Najświętszej często nazywamy patronem trudnych czasów.

Chcą żyć przesłaniem bł. Męczenników Podlaskich i szerzyć ich kult. Zależy im także na służeniu wspólnocie parafialnej. Cele ze statutu przekładają na konkrety.

Wisznickie Bractwo „Strażnicy Kościoła” powstało jako jedno z pierwszych w diecezji. Dziś należy do niego 12 mężczyzn. Złożyli już ślubowanie. - Zaapelowałem do parafian o utworzenie bractwa. Nikogo nie wyznaczałem ani nie sugerowałem, kto powinien do niego należeć. Panowie zebrali się sami. Widać, że zależy im na osobistej formacji religijnej i na byciu we wspólnocie. Postrzegam ich bardzo pozytywnie. Są widoczni w parafii i w kościele. Gromadzimy się regularnie na comiesięcznych spotkaniach - opowiada ks. dziekan Jan Pieńkosz, proboszcz parafii pw. Przemieniania Pańskiego w Wisznicach.

Rozmowa z Andrzejem Chodackim, pisarzem i muzykiem, lekarzem Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego w Białej Podlaskiej.

​Czy zawód lekarza w pewien sposób pomaga w pisaniu?

Tak. Lekarz pracujący w szpitalu codziennie spotyka się z dramatem umierania oraz ludzkimi dylematami dotyczącymi tej niezwykle trudnej części naszego życia. Moim zadaniem jest przeprowadzić ludzi przez ten moment tak, aby nie stracili więzi z Bogiem. Oczywiście zawsze trzeba im zapewnić specjalistyczną pomoc medyczną, diagnostykę, skuteczne leczenie przeciwbólowe i przeciwlękowe. I to robię jako lekarz.

8 lutego rozpoczęły się prace związane z rozbiórką budynku przy ul. Krótkiej 1 w Białej Podlaskiej. W jego miejscu powstanie nowy obiekt, który będzie służył celom kulturalnym.

Kamienica stoi w centrum miasta, blisko bialskiego magistratu i pl. Wolności. Wyróżnia się fatalnym stanem i szarym kolorem elewacji. Budynek powstał w 1930 r. 20 lat później został odebrany właścicielom i przekazany na rzecz Skarbu Państwa. Na przestrzeni ostatnich dziesiątek lat mieścił się tam Urząd Bezpieczeństwa Publicznego, potem Służba Bezpieczeństwa z Biurem Dowodów Osobistych, a później Biuro Paszportowe. Swoje komórki miała tu także Komenda Powiatowa Milicji Obywatelskiej. Jako ostatni z kamienicy korzystali posłowie PiS.

30 stycznia do sanktuarium św. Antoniego, w którym posługują ojcowie franciszkanie, uroczyście wprowadzono relikwie bł. Męczenników Podlaskich. Nasi błogosławieni unici trafili tam na prośbę członków Franciszkańskiego Zakonu Świeckich.

Relikwie zostały przywiezione z Pratulina do Dąbrowy Górniczej przez o. Sebastiana Tracza, gwardiana miejscowego klasztoru i proboszcza wspólnoty, oraz jej wikariusza o. Piotra Wojnowskiego. Do uroczystego przekazania cząstki doczesnych szczątków naszych Męczenników doszło podczas odpustu w dniu 23 stycznia. - Nasza wspólnota parafialna przygotowywała się do przyjęcia relikwii od 10 do 24 stycznia. W tych dniach codziennie po wieczornej Mszy odmawialiśmy Litanię do bł. Męczenników z Pratulina i prezentowaliśmy sylwetki każdego z nich.

​11 lutego w kościele pw. NMP Matki Kościoła w Łukowie odbędzie się spotkanie rejonowe dla osób zawierzonych Jezusowi w niewolę miłości przez ręce Maryi.

23 stycznie w pratulińskim sanktuarium świętowano odpust ku czci bł. Męczenników Podlaskich. Uroczystościom przewodniczył biskup siedlecki Kazimierz Gurda.

Tradycyjnie, zostały one poprzedzone nowenną, której przewodniczyli kapłani obchodzący w tym roku 20 rocznicę przyjęcia święceń. Niedzielna Suma była okazją nie tylko do wspólnej modlitwy. W trakcie Mszy ordynariusz przyjął deklarację formacji i chęci przystąpienia do Bractwa Strażników Kościoła od przedstawicieli parafii św. Michała Archanioła w Białej Podlaskiej. Na koniec Eucharystii przekazał relikwie bł. Męczenników Podlaskich ojcom franciszkanom z sanktuarium św. Antoniego z Padwy w Dąbrowie Górniczej. Zostaną one uroczyście wprowadzone do tamtejszego kościoła już 30 stycznia. Wspólnota z Zagłębia przygotowywała się do tego dnia od 10 do 24 stycznia przez odmawianie Litanii do bł. Męczenników z Pratulina i prezentację poszczególnych męczenników.

16 stycznia w kodeńskim sanktuarium odbył się kolejny „Wieczór z Maryją”. Spotkanie jak zwykle było wypełnione głęboką modlitwą i pożytecznymi treściami.

Czuwanie poprowadził o. Dariusz Galant, duchowy opiekun Rodziny Szkaplerza Matki Bożej Kodeńskiej. Na początku wspominał o wspólnym dziele Mszy św. za kapłanów i o nowej inicjatywie dotyczącej peregrynacji obrazu Pani Kodeńskiej po rodzinach. Członkowie bractwa szkaplerznego mogą przyjąć wizerunek Królowej Podlasia do swojego domu aż na tydzień. Zapisy prowadzone są na furcie klasztornej i pod nr tel.: 83-375-41-19. - Rozpoczął się nowy rok. W zgromadzeniu misjonarzy oblatów jest on zadedykowany Maryi. Dlatego chcę go poświęcić na przybliżanie Matki Bożej. Jeśli Bóg pozwoli, kolejne czuwanie będą dotyczyć naszej relacji z Matką Jezusa. Kierunek rozważań wyznaczą nam 33-dniowe rekolekcje zawierzenia - tłumaczył o. D. Galant.

Msza św. nie jest zwykłym zgromadzeniem. Liturgiści nazywają ją źródłem i szczytem chrześcijańskiego życia. Niezależnie od tego, ile mamy lat, ciągle warto zgłębiać jej sens i tajemnicę.

„Gdyby ludzie znali wartość Eucharystii, służby porządkowe musiałyby kierować ruchem u wejścia do kościołów” - mawiała św. Teresa od Dzieciątka Jezus. Miała rację! Niestety widzimy, że jest zupełnie na odwrót. Jednych Msza nudzi, drudzy mówią, że siedzą w kościele jak na przysłowiowym tureckim kazaniu, bo niczego nie rozumieją. Jeszcze inni przestali przychodzić na liturgię, ponieważ uznali, że jest im do szczęścia niepotrzebna. Tak, trudno kochać to, czego się nie zna i czym nie umiemy się zachwycić. Przyznanie się do własnej niewiedzy w temacie Mszy św. to połowa sukcesu. Czy jednak coś z tym robimy? Mamy coraz więcej materiałów, które w prosty sposób mogą pomóc w rozumieniu tego, co dzieje się podczas Eucharystii. Wszystkie gesty, znaki i słowa, jakie znamy z liturgii Mszy św., mają konkretne znaczenie, żaden z nich nie jest przypadkowy.