2 marca w parafii Świętej Trójcy w Gończycach odbył się IX Kongres Różańcowy Diecezji Siedleckiej.

W spotkaniu adresowanym do kół Żywego Różańca z rejonów św. Jana Pawła II i bł. Karoliny Kózkówny uczestniczyło ponad 1,3 tys. osób. Minęło ono pod hasłem: „Różaniec siłą i mocą dla chorych i cierpiących”. Zgromadzonych witali: diecezjalny moderator ŻR ks. dr Grzegorz Koc, zelatorka diecezjalna Agnieszka Chudzik, moderator rejonu św. Jana Pawła II ks. dr Jarosław Oponowicz oraz proboszcz gończyckiej parafii ks. kan. Jan Spólny. Jednym z punktów kongresu była konferencja wygłoszona przez ks. Pawła Siedlanowskiego, diecezjalnego duszpasterza chorych i dyrektora Siedleckiego Hospicjum Domowego dla Dzieci.

W piątek 1 marca poświęcony i wmurowany został kamień węgielny pod nowy budynek Caritas Diecezji Siedleckiej przy ul. Budowlanej 1 w Siedlcach. 

Uroczystości rozpoczęła Eucharystia w katedrze sprawowana pod przewodnictwem bp. Kazimierza Gurdy. Powierzono w niej Panu Bogu budowę nowego budynku, który będzie służył CDS w realizacji statutowych zadań. W homilii biskup przypomniał, że te zadania wypływają z naśladowania Chrystusa, który przychodził z pomocą chorym na duszy i ciele oraz potrzebującym: karmił głodnych, uzdrawiał i prowadził ich drogą zbawienia. Kościół, Caritas, pragnąc dobrze wypełnić swoją misję - podkreślił biskup - musi naśladować Jezusa.

24 lutego w sanktuarium Matki Boskiej Nieustającej Pomocy w Radzyniu Podlaskim odbył się IX Kongres Różańcowy Diecezji Siedleckiej.

W spotkaniu wzięło udział ponad 1,5 tys. członków kół Żywego Różańca. Spotkanie adresowane było do kół z rejonów: św. Maksymiliana Kolbego, bł. Męczenników Podlaskich, bł. ks. I. Kłopotowskiego i bł. H. Koźmińskiego. Odbyło się pod hasłem: „Różaniec siłą i mocą dla chorych i cierpiących”. Po powitaniach i zawiązaniu wspólnoty uczestnicy wysłuchali konferencji wygłoszonej przez ks. Pawła Siedlanowskiego, dyrektora Siedleckiego Hospicjum dla Dzieci i diecezjalnego duszpasterza chorych.

Jak rozeznać wolę Bożą i jak radzić sobie z problemami codzienności - na te i inne pytania próbują znaleźć w Wielkim Poście odpowiedź uczestnicy „Rozmów duchowych”.

Z niecodzienną inicjatywą do parafian wyszedł wykładowca akademicki z Ryk Tomasz Niemirowski. - Uznałem, że warto z innymi podyskutować, a przy okazji może także zmienić swoje nastawienie do różnych sytuacji - uzasadnia. Ideę poparł proboszcz ks. kan. Stanisław Chodźko, a opiekę nad grupą objął ks. Dariusz Radywaniuk. - Sens jest taki, byśmy dzielili się doświadczeniem wiary.

Wielki Post jest czasem, w którym powinniśmy często stawiać sobie pytanie, komu chcemy się w naszym życiu podobać: sobie, ludziom czy Bogu.

Czy to, co robimy, chcemy robić na chwałę naszą, ludzi czy Boga. Od odpowiedzi na to pytanie zależy nasze życie - mówił bp Kazimierz Gurda w homilii podczas Mszy sprawowanej w Środę Popielcową. W środę 14 lutego, o 12.00, biskup przewodniczył Mszy w katedrze siedleckiej. - Jezus na początku Wielkiego Postu przypomina nam, komu mamy się podobać w spełnianiu uczynków miłosierdzia. Przestrzega, abyśmy pobożnych uczynków - postu, jałmużny i modlitwy - nie wypełniali po to, by się podobać ludziom. Chce, by były wypełniane przez uczniów na chwałę samego Boga, by Bóg znalazł w nich upodobanie.

W kościele św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Małaszewiczach mieszczone zostały płaskorzeźby symbolizujące czterech ewangelistów.

Mają przypominać o potrzebie czytania słowa Bożego. Symbolami czterech ewangelistów są cztery uskrzydlone postacie: człowieka, lwa, cielca/wołu i orła. Człowieka przypisuje się Mateuszowi, lwa Markowi, cielca Łukaszowi, a orła Janowi. Chociaż to niejedyna klasyfikacja, jest najpopularniejsza; obowiązuje powszechnie od czasów Grzegorza Wielkiego, tj. od VI w. Jak tłumaczy proboszcz ks. Andrzej Wolanin, zewnętrzną stronę tzw. chóru muzycznego od początku istnienia kościoła zdobiły cztery kasetony. Kiedy cztery lata temu obejmował tę przygraniczną parafię, w jednym z nich wisiał zegar.

Świadectwo św. José i setek tysięcy męczenników Kościoła będzie kłuło, stanie się niczym sól w oku, bo pokazuje, że są sprawy, za które warto oddać życie.

To wiara - podkreślał ks. Kamil Duszek podczas Mszy św. w kościele Bożego Ciała w Siedlcach, gdzie 10 lutego, w liturgiczne wspomnienie młodego męczennika, modlono się o silną wiarę dla dzieci i młodzieży. Przed Mszą zgromadzeni odmówili Litanię do św. José, a młodzież przypomniała życiorys 14-letniego męczennika. Jego historia zaczęła się na początku XX w. w rządzonym przez masonów Meksyku, gdzie robiono wszystko, by zniszczyć Kościół katolicki. Kapłanom zakazano odprawiania Mszy św., misjonarzy wyrzucono z kraju, a tych, którzy nie chcieli się podporządkować, mordowano.

Bogu dziękujemy, że czyniąc go swoim sługą, pozwolił mu głosić słowo Boże w tak wielu wspólnotach parafialnych i budować żywy Kościół wszędzie tam, gdzie go posłał...

- mówił bp Grzegorz Suchodolski podczas Mszy pogrzebowej najstarszego wiekiem i święceniami kapłana diecezji siedleckiej. Ostatnie pożegnanie śp. ks. prałata Aleksandra Kucharczuka miało miejsce w jego rodzinnej parafii św. Wojciecha w Górkach 8 lutego. Eucharystii przewodniczył bp G. Suchodolski. Na początku Mszy św. zaznaczył, że pogrzeb kapłana jest okazją, by modlić się o nowe powołania, o tych, którzy będą - tak jak ksiądz prałat - wiernymi szafarzami sakramentów świętych, głosicielami Bożego słowa i budowniczymi wspólnoty Kościoła.

4 lutego do kodeńskiego sanktuarium pielgrzymowały kobiety zmagające się z chorobą nowotworową piersi.

Spotkanie nad Bugiem jest dla nich okazją do modlitwy, ale też do wzajemnego wsparcia. Zjazd rozpoczął się od spotkania przy kawie i herbacie. Potem panie udały się na modlitwę różańcową. Centralnym punktem pielgrzymki była Msza św. sprawowana w bazylice pod przewodnictwem ks. dr. Piotra Pielaka, diecezjalnego duszpasterza służby zdrowia. W homilii kapłan mówił o tym, że cierpienie jest problemem uniwersalnym, powszechnym, ponieważ dotykało ono i ciągle dotyka ludzi wszystkich czasów, towarzyszy nam od początku naszych dziejów.

Człowiek nie jest zdany tylko na samego siebie. Jest bowiem Ktoś, kto się nami od początku naszego ziemskiego życia opiekuje.

To sam Bóg. Prawda o bliskości Ojca Niebieskiego i Jego miłości do nas pozwala nam czuć się na tym świecie bezpiecznie i szczęśliwie - mówił bp Kazimierz Gurda podczas Eucharystii połączonej z liturgią światła i dziękczynieniem za dar życia konsekrowanego. 2 lutego Kościół przeżywa Święto Ofiarowania Pańskiego, a od 1997 r. Dzień Życia Konsekrowanego. Z tej okazji do katedry przybyli zakonnicy i zakonnice, konsekrowane wdowy, dziewice, a także członkowie instytutów świeckich z diecezji siedleckiej. Wspólnie dziękowano za ich codzienną posługę, świadectwo wiary i miłości do Kościoła Chrystusowego, a także modlono się o nowe powołania do wszystkich form życia konsekrowanego.