Nie wiadomo, czy w ramach zwiększenia oglądalności, czy może na skutek pewnego rodzaju zazdrości wobec posłanek i posłów, którzy się w ławach sejmowych z małoletnimi pociechami wcale nie tak rzadko pojawiają, pan marszałek sejmu przyprowadził był do zarządzanej przez siebie placówki swoją dwuletnią córeczkę.

Pod fotką pokazującą dziewczynkę próbującą w gabinecie taty-marszałka stanąć na głowie pojawiło się mnóstwo entuzjastycznych komentarzy. Wśród nich porównanie do stawania na głowie - ma się rozumieć, w sensie przenośnym - pana marszałka, który za wszelką cenę stara się naprawić ośmioletnie zaniedbania w robieniu z sejmowych posiedzeń show.

Gdzie są moje pieniądze z komunii? - to pytanie stało się już memem. Zadają je dorośli, którzy po latach orientują się, że nie skorzystali z finansowego prezentu.

Mimo że to dzieci zostają obdarowane, zawartość kopert trafia do kieszeni rodziców. Tak to już jest, a nawet mówią o tym przepisy prawa, że to opiekunowie zarządzają finansami swoich pociech i mogą zrobić z ich pieniędzmi tak naprawdę, co tylko chcą. I raczej nie odkładają, żeby przekazać je dziecku, gdy będzie dorosłe. Szybciej wskażą na lodówkę, meble czy komputer, które za nie kupili. Pieniądze z komunii to jednak mały pryszcz.

Kilka dni temu w Monachium miały miejsce największe od 1933 r. opady śniegu. Ruch został sparaliżowany, miejska komunikacja się nie sprawdziła, pociągi nie kursowały, na lotniskach armagedon z powodu odwołanych lotów.

A wszystko to, ma się rozumieć, wskutek dramatycznego ocieplenia klimatu. Najgorzej było na lotnisku, gdzie należało zagospodarować tłum czekający na powrót normalności, czyli ocieplenia. Ale to pryszcz, bo -cytując klasyka - „Kiedy Jego Wysokość wysyła okręt do Egiptu, zali kłopocze się o to, czy myszy na statku mają wygodne pomieszczenie?”. Okazuje się jednak, że rzeczywistość zakpiła nie tylko z myszy, ale też z Ich Wysokości, które akurat miały się udać na szczyt klimatyczny w Dubaju. Oczywiście radzić, jak uratować matkę ziemię przed katastrofą ocieplenia klimatu.

Podobnie jak większość rodaków nie nabyłem drogą kupna popcornu i wbrew namowom rotacyjnego marszałka sejmu nie zasiadłem wygodnie przed ekranem, aby podziwiać kuglarskie sztuczki kolejnych artystów występujących w słynnym - do złudzenia przypominającym namiot cyrkowy - budynku przy Wiejskiej.

Za to drogą kupna na pewnym znanym portalu aukcyjnym nabyłem pewien przedmiot, który pewna znana firma kurierska dostarczyła mi do paczkowego automatu. Chwilę po tym, jak wyjąłem przesyłkę ze skrytki otworzonej przy pomocy zainstalowanej w telefonie aplikacji, z ekranu tegoż urządzenia (które, jak się okazuje, nie służy już tylko do dzwonienia) dowiedziałem się, że jestem osobą w sposób szczególny dbającą o dobrostan naszej planety.

Witam państwa z drogi krajowej nr 48. Przed godziną w tym miejscu doszło do stłuczki dwóch samochodów.

Nikomu, na szczęście, nic się nie stało. Przed wejściem na antenę udało mi się porozmawiać z komendantem miejscowego posterunku policji. Apeluje przede wszystkim o ostrożność i dostosowanie prędkości do warunków jazdy, a te pogarszają się z godziny na godzinę. Pada marznący deszcz, a w niektórych miejscach śnieg, co powoduje oblodzenie. A ze mną pan Adam, kierowca jednego z aut, które uczestniczyło w kolizji. Proszę powiedzieć, jak do niej doszło. - Temperatura jeszcze wczoraj była na plusie, świeciło słońce. A dziś taka pogodowa niespodzianka. Jestem w szoku. Ślizgawka na drodze jak nie wiem co...

Mylił się ten, kto uważał, że przedwyborcze emocje opadną dzień po ogłoszeniu przez PKW wyników wyborów.

Polacy zadecydowali, teraz - wedle deklaracji nowego marszałka rotacyjnego polskiego parlamentu - zwaśnieni dotąd politycy, a za nimi wszyscy Polacy powinni paść sobie w ramiona, ze szlochem wyznać winy i od tego momentu rozpocznie się czas powszechnej szczęśliwości. Nic bardziej błędnego. Próbek, jak będzie wyglądała nowa rzeczywistość, mamy bez liku, poczynając od (dochodzącego z lewej strony sali) szydzenia z prezydenta RP  podczas jego przemówienia inaugurującego pierwsze posiedzenie nowego sejmu po kontynuację filozofii „***** ***”, spajającej - póki co - nową parlamentarną wielokolorową koalicję.

Za nami pilotażowe odcinki kolejnego sezonu opery mydlanej pt. „Cyrk na Wiejskiej”.

Już po obejrzeniu pierwszych, mrożących krew w żyłach scen, nietrudno odgadnąć, jak dalej potoczy się akcja tego wiekopomnego dzieła. Pieniędzy nie ma i nie będzie, bo wszystko przejadł PiS wraz z patoelektoratem. W budżecie państwa widać wyłącznie gigantyczną dziurę, którą nie wiadomo czym zaczopować. W sądach demolka. Unia wypłaci nam jedynie (wiadomo przez kogo) mizerną zaliczkę na KPO. W wyzwolonych obywatelkach szczytuje poziom agresji na tę część społeczeństwa, która wali kłody pod nogi i przeszkadza zrobić skrobankę. Ich złość udziela się tęczowym „facetom”, którzy nie mogą zrobić zakupów w niedzielę.

„Jak to jednak ten świat ma sinusoidy kształt” - zawodził w czasach mojej średnio dojrzałej młodości jeden z ambitniejszych artystycznie kolegów.

A szło mu głównie o to, że raz na górze, raz na dole, czyli trendy przemijają i wracają. I że z modą na posturę też tak samo jest. To grubsze, to cieńsze egzemplarze są w modzie. Wcale nie tak dawno minęły czasy, kiedy tuszą pieczętowano przynależność do bogatych, czyli do elity. Szczupłość budziła niechęć i - co najmniej - pobłażliwe traktowanie. Ale też nie oszukujmy się. Szczupłość - w odniesieniu do całej populacji - wynikała głównie z biedy. Dzisiaj szczupła sylwetka - podobnie jak wyprasowana twarz - to przepustka do tzw. towarzystwa.

Naukowcy z tokijskiego uniwersytetu - dwaj Japończycy i Australijczyk - zapodali ważne wydarzenie.

Pochwalili się, że przy wykorzystaniu sztucznej inteligencji stworzyli system, który - jak przekonują - potrafi odczytywać intencje i rozróżniać stany emocjonalne ukrywające się w mowie, czyli gdakaniu kur. Swoje, jak to określili, „przełomowe” badania opublikowali w pracy o bardzo uczonym tytule: „Rozszyfrowywanie ptasich emocji. Nowatorskie podejście do sztucznej inteligencji i uczenia maszynowego w celu zrozumienia odgłosów kur”. Z dumą i radością obwieścili światu, że opracowali „system zdolny do interpretowania różnych stanów emocjonalnych u kur, w tym głodu, strachu, złości, zadowolenia, podniecenia i niepokoju”.

- Wyremontujemy drogę - oznajmiają miejscy urzędnicy. - Wspaniale! - odpowiadają mieszkańcy.

Urzędnicy chwilę później: - Na czas prac muszą państwo liczyć się z niedogodnościami. - Niedogodności? Nigdy! - grzmią mieszkańcy i zaczynają utyskiwać na: urzędników, którzy, ich zdaniem, za wszelką cenę chcą im utrudnić życie, na radnych, którzy nie rozrywają szat w obronie swoich właśnie krzywdzonych wyborców, i w końcu na włodarza, który winien jest całemu złu. Tak mniej więcej można opisać sytuację, do której dochodzi zapewne w wielu miejscowościach, kiedy jakaś droga idzie do remontu czy przebudowy. Wówczas zawsze okazuje się, że to był najważniejszy ciąg komunikacyjny, a wyłączenie go z ruchu wywołuje nie lada paraliż.