Spotkanie odbyło się w Miejskiej Bibliotece Publicznej w Siedlcach.

Podczas spotkania historyk sztuki Piotr Ługowski dowodził, że cztery pokolenia Czartoryskich zmieniły Siedlce z głównego ośrodka administracji dóbr klucza siedleckiego w jedno z wiodących centrów życia kulturalnego, w którym gościli najwybitniejsi poeci, artyści i budowniczowie. Temat „Siedlce Czartoryskich 1668-1807. Inicjatywy budowlano-artystyczne” przyciągnął 31 stycznia znawców historii, ale też ludzi, których dzieje miasta po prostu pasjonują albo tylko ciekawią. Jak się okazuje, pytanie, jakie na początku postawiła prowadząca spotkanie Joanna Zielińska, kierownik czytelni regionalnej w MBP: „Czy o Siedlcach wiemy wystarczająco dużo?”, pozostaje otwarte.

Miała być uśmiechnięta, radosna Polska. Wolność, równość, braterstwo. Przyjaźń, miłość, odpolitycznione media, zero nepotyzmu, wszędzie tylko fachowcy. 100 spełnionych obietnic. A wszystko to natychmiast po wygraniu wyborów przez nową (neo?) koalicję. I co?

Powiedzieć, że nikt ci tyle nie da, ile koalicja 15 października/13 grudnia naobiecuje, to jak nie powiedzieć nic. Zamiast zasypywania - kopanie nowych rowów, zamiast odpolitycznienia - ordynarna wymiana na swoich, a jeśli już uśmiech - to wyłącznie szyderczy. Są jednak kwestie, w których nowa władza zdaje się przeskakiwać nawet własne obietnice. Młodzieńczy zapał i szeroki gest ma choćby w przywracaniu wolności. Ma się rozumieć - seksualnej.

Oj dzieje się ostatnio, dzieje. I to nie tylko dookoła nas, ale również nad nami. Jak doniosły media - w tym adoptowane przez obecną władzę - na podstawie szczegółowych analiz ustalono, że nasz kosmiczny towarzysz chudnie.

Mowa o Księżycu, którego obwód w ciągu ostatnich 800 mln lat zmniejszył się o niemal 50 m. Jakby tego było mało, srebrny glob - nie chcąc się nam zbytnio narzucać - systematycznie oddala się od Ziemi. Mądrzy ludzie policzyli, że robi to z „zawrotną” prędkością 3,78 cm rocznie. Nie mam pojęcia, w jaki sposób to porachowali, jakich użyli sposobów i linijek, by przedstawić aż tak precyzyjne pomiary. Wiem natomiast, że z amerykańskimi naukowcami, podobnie jak z radzieckimi uczonymi, po prostu się nie dyskutuje.

Zapowiadane reformy w edukacji wywołują pozytywne reakcje, ale spotykają się również ze sceptycyzmem.

  Największa dyskusja toczy się wokół zapowiedzi likwidacji prac domowych. O ile zdaniem większości uczniów i rodziców to dobry kierunek, pedagodzy nie do końca są nastawieni entuzjastycznie i podkreślają, że góra nie słucha tych, którzy na co dzień pracują z polskimi uczniami. Małgorzata Stasiuk, konsultant ds. edukacji wczesnoszkolnej bialskiego oddziału Lubelskiego Samorządowego Centrum Doskonalenia Nauczycieli, zauważa, że praca domowa służy utrwalaniu wiedzy i umiejętności zdobytych na zajęciach. - Nie widzę możliwości, aby dziecko nauczyło się czytać i pisać tylko podczas lekcji - tłumaczy.

Jaka jest najlepsza recepta na tanią, i skuteczną niestety, reklamę produktu, lokalu, brandu?

  Na świetną autopromocję np. upadającej gwiazdki show-biznesu, o której świat nieuchronnie zaczął zapominać? Na taką, która się wyróżni na tle tysięcy migających, nieustająco zmieniających się obrazów? Poruszy emocje i rozpali do czerwoności? I będzie superefektywna, nawet jeśli przyjdzie jej właścicielom zapłacić (zwykle) symboliczną karę?... Odpowiedź nie jest trudna: to naruszenie czegoś, co dotąd było nienaruszalne, kulturowo chronione, „obsmarkanie” jakiegoś elementu uważanego za świętość. Najlepiej nadaje się do tego bluźnierstwo.

Za kilka dni wejdziemy w Wielki Post, czyli okres liturgiczny naznaczony pokutą, wezwaniem do nawrócenia i rozważaniem męki Jezusa Chrystusa.

Warto potraktować go jako dar i nie zmarnować, bo jest szczególnym czasem łaski. Poruszająco brzmią słowa św. Jana Marii Vianney’a wypowiedziane podczas jednego z kazań. Ten świątobliwy proboszcz z francuskiego Ars, który na własne oczy widział spustoszenie uczynione w sercach ludzi w wyniku rewolucji francuskiej, podkreślał: „O, gdybyśmy urodzili się za czasów pierwszych chrześcijan, to zobaczylibyśmy, z jaką świętą radością oczekiwali oni Wielkiego Postu! O, święty dniu zbawienia i łaski, co się z tobą stało? Gdzie się podziała ta święta radość, jaką wówczas przeżywały wybrane dzieci Boże? Tak, wierni chrześcijanie, czas Wielkiego Postu może się obrócić na nasze zbawienie, jeśli będziemy z niego korzystali i współdziałali z łaską Bożą; może jednak przyczynić się do naszego potępienia, jeśli nie będziemy z niego korzystać”.

Podczas nabożeństw z modlitwą o uzdrowienie kościoły pękają w szwach. Ale pękają też przychodnie lekarskie i apteki.

Jezus uzdrawia, ale nie zawsze - myślimy. Dlaczego? Chce, byśmy byli chorzy? Nie. Chce, byśmy uwierzyli, że może nas uzdrowić. Choć cierpienie i choroba są wpisane w nasze życie, to w ludzkiej naturze leży ucieczka przed nimi. Wierzący ratunku szukają u Boga: Msze św., modlitwy indywidualne, wspólnotowe, prośba o wstawiennictwo świętych, nowenny, kolejne pompejanki i… nic. Przygnieceni ciężarem doświadczenia zaczynamy się zastanawiać, czy uzdrowienie jest dzisiaj możliwe tak, jak dwa tysiące lat temu? A może modlitwa o zdrowie stoi w sprzeczności z pokornym przyjmowaniem woli Bożej? Z drugiej strony przecież sam Jezus zapytał paralityka nad sadzawką Betesda: „Chcesz wyzdrowieć?”. - A kto nie chce? - ciśnie się na usta. Tylko jak to osiągnąć?

Z lek. Józefem Fąkiem, ginekologiem położnikiem, rozmawia Monika Lipińska.

Podpisując w grudniu ustawę o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych dotyczących finansowania in vitro, Prezydent RP zapowiedział projekt ustawy zapewniający finansowanie także innych metod walki z problemem niepłodności. Ale sprawa ucichła, co niepokoi osoby czekające na głos w sprawie naprotechnologii.

Odnoszę wrażenie, że w Polsce nikt się porządnie tym tematem nie zajął - ani środowisko lekarskie, ani Kościół, ani politycy. I zachwyt naprotechnologią jakoś się rozmył. A chodzi o to, żeby stworzyć w Polsce jeden duży ośrodek naprotechnologii, który zajmuje się ludźmi z niepłodnością całościowo.

4 lutego do kodeńskiego sanktuarium pielgrzymowały kobiety zmagające się z chorobą nowotworową piersi.

Spotkanie nad Bugiem jest dla nich okazją do modlitwy, ale też do wzajemnego wsparcia. Zjazd rozpoczął się od spotkania przy kawie i herbacie. Potem panie udały się na modlitwę różańcową. Centralnym punktem pielgrzymki była Msza św. sprawowana w bazylice pod przewodnictwem ks. dr. Piotra Pielaka, diecezjalnego duszpasterza służby zdrowia. W homilii kapłan mówił o tym, że cierpienie jest problemem uniwersalnym, powszechnym, ponieważ dotykało ono i ciągle dotyka ludzi wszystkich czasów, towarzyszy nam od początku naszych dziejów.

Człowiek nie jest zdany tylko na samego siebie. Jest bowiem Ktoś, kto się nami od początku naszego ziemskiego życia opiekuje.

To sam Bóg. Prawda o bliskości Ojca Niebieskiego i Jego miłości do nas pozwala nam czuć się na tym świecie bezpiecznie i szczęśliwie - mówił bp Kazimierz Gurda podczas Eucharystii połączonej z liturgią światła i dziękczynieniem za dar życia konsekrowanego. 2 lutego Kościół przeżywa Święto Ofiarowania Pańskiego, a od 1997 r. Dzień Życia Konsekrowanego. Z tej okazji do katedry przybyli zakonnicy i zakonnice, konsekrowane wdowy, dziewice, a także członkowie instytutów świeckich z diecezji siedleckiej. Wspólnie dziękowano za ich codzienną posługę, świadectwo wiary i miłości do Kościoła Chrystusowego, a także modlono się o nowe powołania do wszystkich form życia konsekrowanego.