Gdzie jest mój schron? To pytanie w ciągu minionego roku zadało sobie wielu Polaków obserwujących doniesienia z Ukrainy. Odpowiedź można sformułować tak: nie wiadomo, obywatelu, radź sobie sam.

Jednym z zadań państwa w zakresie zapewnienia bezpieczeństwa wobec takich zagrożeń jak awarie przemysłowe, terroryzm, broń masowego rażenia jest ochrona ludności cywilnej. Przygotowany przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji projekt ustawy o ochronie ludności oraz stanie klęski żywiołowej znajduje się w fazie konsultacji, a z danych resortu wynika, że obecnie w kraju mamy 62 tys. miejsc, które można uznać za schrony. Jak jest w naszym regionie? W przeciwieństwie do większości państw unijnych w Polsce brakuje odpowiednich regulacji ustawowych w kwestiach dotyczących obrony cywilnej, co nie znaczy, że nie są one poruszane na forum. Sprawy te były przedmiotem oceny Najwyższej Izby Kontroli. Raport z 2012 r. wykazał, iż obrona cywilna w Polsce „nie jest przygotowana do wykonywania żadnego ze swoich zadań”, a w przypadku wystąpienia klęski żywiołowej „nie jest w stanie przyłączyć się do sprawnego usuwania jej skutków”. W dokumencie można przeczytać, że obrona cywilna „podczas wojny nie ochroni ludności ani krytycznie ważnych obiektów, a w jej magazynach zalegają zużyte maski przeciwgazowe i sygnalizatory promieniowania z lat 70”.

14 lutego w Szkole Podstawowej w Wyrykach odbyły się obchody 81 rocznicy utworzenia Armii Krajowej i 83 rocznicy śmierci ks. Marcelego Weissa.

- Jesteśmy dumni, że nasza szkoła jest kontynuatorem chlubnych tradycji Armii Krajowej - podkreśliła dyrektor placówki Marzena Trociuk. W uroczystości uczestniczyli m.in. proboszcz parafii św. Mikołaja w Lubieniu ks. Adam Haraszczuk, prezes włodawskiego oddziału Światowego Związku Żołnierzy AK kpt. Edmund Brożek, poseł na Sejm RP Anna Dąbrowska-Banaszek, nadleśniczy Nadleśnictwa Włodawa Jacek Jabłoński, sekretarz Urzędu Gminy Wyryki Piotr Kazanecki. - Celem dzisiejszej uroczystości jest upamiętnienie oraz przygotowanie dzieci i młodzieży do godnego przyjęcia trudnej spuścizny dziejów Polski - mówiła M. Trociuk. Szkoła w Wyrykach nosi imię Armii Krajowej, co jest zasługą dyrektor tej placówki, która we współpracy z żołnierzami AK, wśród których dużą rolę odegrał kpt. E. Brożek, czyniła starania o upamiętnienie. Podczas uroczystości szkolnej przypomniana została historia organizacji powstałej z przemianowania Związku Walki Zbrojnej rozkazem Naczelnego Wodza gen. broni Władysława Sikorskiego z 14 lutego 1942 r.

W duszpasterstwie przedsiębiorców akcent postawiony jest na człowieka - mówi ks. kan. Mariusz Zaniewicz, dyrektor Wydziału Duszpasterskiego Diecezji Siedleckiej, odpowiedzialny za formację przedsiębiorców w naszej diecezji.

Jak kształtować przyszłość firmy w czasie kryzysu, przetrwać ten trudny okres, a nawet wyjść z niego z nadzieją na lepsze czasy - na te pytania od jakiegoś czasu odpowiedzi szukają osoby zrzeszone w Duszpasterstwie Przedsiębiorców Diecezji Siedleckiej „Engedi”. Halina Tudek, doradca biznesowy i coach chrześcijański, przekonuje, że istnieje zależność między kryzysem a rozwojem przedsiębiorstwa. - W sytuacjach kryzysowych są dwie możliwości: albo firma będzie cięła koszty, co w konsekwencji doprowadzi do jej skurczenia się i zamknięcia, albo postawi na rozwój, z czym wiąże się inwestowanie w wiedzę i kompetencje ludzi oraz stałe dostosowanie do realiów rynkowych - mówi.

Proszę wyobrazić sobie taką scenę: przechodzi się przez warszawskie getto kolumną, widać ludzi skaczących z balkonów, Niemców, a dookoła zmarli. Robiło to na młodym chłopaku, jakim wtedy byłem, duże wrażenie - wspomina Wojciech Radecki z Hańska, który przed 32 laty zagrał w filmie Andrzeja Wajdy pt. „Korczak”.

To niewielka rola, ale jakże znacząca dla jej odtwórcy, jego rodziny i lokalnej społeczności. - Na planie dorastałem - wyznaje W. Radecki, wówczas uczeń siódmej klasy szkoły podstawowej, który wcielił się w chłopca żydowskiego o imieniu Semi. Jego przygoda z aktorstwem rozpoczęła się w rodzinnej miejscowości od grania ról w teatrze dziecięcym Maluch. - Założyła go i kierowała nim moja śp. mama Halina Radecka, która przez wiele lat związana była z Gminnym Ośrodkiem Kultury w Hańsku i bardzo udzielała się na rzecz lokalnej społeczności - podkreśla pan Wojciech. - Była też kierownikiem i reżyserem miejscowego Zespołu Obrzędowego, siedmiokrotnego laureata Ogólnopolskiego Sejmiku Teatrów Wsi Polskiej w Tarnogrodzie - dodaje z dumą, przyznając, iż sam także występował w zespole.

Jak wielki, wspaniały i piękny może być człowiek, który złączył swoje życie z Jezusem Chrystusem - mówił podczas kazania biskup siedlecki, wskazując na s. Hilarię.

Urodzona w Świerszczowie w 1887 r., ochrzczona w Wereszczynie Emilia Główczyńska - w zakonie s. Maria Hilaria od Imienia Jezus - jest patronką cierpiących duchowo, psychicznie i fizycznie. Życie służebnicy Bożej i wypełnianie powołania przez przyszłą błogosławioną Kościoła zostało przybliżone przez s. Bogumiłę Czemko ze zgromadzenia Małych Sióstr Niepokalanego Serca Maryi 21 sierpnia w kościele św. Stanisława BM w Wereszczynie, w wykładzie poprzedzającym Mszę św. z udziałem bp. Kazimierza Gurdy. Jedno biedne nic Na uroczystości 135-lecia urodzin s. Hilarii w miejscu, w którym przyjęła chrzest, zgromadziły się licznie siostry honoratki, obecny był dziekan dekanatu hańskiego ks. Janusz Sutryk, wikariusz prowincjalny Warszawskiej Prowincji Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów o. Tomasz Wroński, proboszcz parafii św. Bazylego w Świerszczowie ks. Sławomir Górny, gospodarz miejsca - proboszcz parafii św. Stanisława BM w Wereszczynie ks. Gabriel Mazurek oraz wierni z miejscowości i okolic. S. Bogumiła, postulatorka procesu beatyfikacyjnego Sługi Bożej, w wykładzie określiła s. Hilarię mianem „mocarza Bożej miłości”. - Mówiła o sobie „Jedno biedne nic” i tak chciała być znana. Stało się zgoła inaczej - podkreśliła, przywołując czas narodzin i początek drogi do świętości Emilii, która wychowana była w rodzinie o głębokich tradycjach katolickich.

Zespół wokalny „Jabłoneczka” zdobył drugie miejsce w kategorii „mistrz i uczeń” na Ogólnopolskim Festiwalu Kapel i Śpiewaków Ludowych w Kazimierzu Dolnym nad Wisłą. T- ogromne wyróżnienie, a jednocześnie motywacją do dalszej pracy.

Działający przy Szkole Podstawowej im. SGO „Polesie” w Jabłoniu zespół tworzą uczniowie, a od czasu jego powołania, tj. od roku szkolnego 2012/13, grupą kierują dwie osoby: Justyna Kowalska-Babicz i Marzena Zieńczuk. Początkowo śpiewali w nim solista Adam Szypulski oraz uczennice gimnazjum. W roku 2015/16 dołączyli uczniowie z SP pod kierunkiem Małgorzaty Kędrackiej oraz chłopcy z gimnazjum. Zespół reprezentował szkołę na licznych konkursach muzycznych i wokalnych w województwie. Ostatnio do listy osiągnięć Jabłoneczka może dopisać kolejne: drugie miejsce na kazimierskim festiwalu. - Do udziału w nim wybrane zostały osoby, które dobrze wypadły na scenie w poprzednich edycjach eliminacji powiatowych, zdobywając przez dwa kolejne lata wyróżnienie - wyjaśnia J. Kowalska-Babicz. - Dziewczęta ukończyły klasę ósmą, a od czwartej śpiewały w Jabłoneczce. W Kazimierzu wypadły po prostu pięknie. Wykonały utwory idealnie równo, jednym głosem, czysto. Jesteśmy z nich bardzo dumne - podkreśla.

Zakon paulinów stanowi istotną część tradycji i historii Włodawy - podkreśla przeor klasztoru i proboszcz parafii św. Ludwika we Włodawie o. Marek Nowacki OSPPE.

Są pielgrzymi, którzy wyruszyli na pątniczy szlak na Jasną Górę, ale są i tacy, którzy przemierzają nasz region, kierując się do podlaskich miejsc świętych.

Najbardziej znane sanktuaria diecezji siedleckiej to m.in.: Kodeń, Leśna Podlaska, Wola Gułowska i Orchówek, gdzie wizerunki Matki Bożej są ukoronowane koronami papieskimi. Na mapie naszej diecezji są również miejsca mniej odwiedzane, np. Mariańskie Porzecze czy Mokobody, gdzie również gromadzą się pielgrzymi. Najliczniejsze pielgrzymki przybywają do Kodnia. Dawniej ciągnęły tłumy pielgrzymów z Podlasia, Chełmszczyzny, Wołynia, Podola, rdzennej Litwy i ze Żmudzi. Prawosławni, grekokatolicy, rzymscy katolicy wracali obdarowani łaskami. Wota i zapisy w księdze łask to znaki cudownych zdarzeń czy uzdrowień otrzymywanych przez orędownictwo Maryi. Świadectwa ich doznania składane są w wielu sanktuariach, np. w Leśnej Podlaskiej, gdzie do Matki Bożej od wieków przybywają pątnicy.

Ze stojącym na nadbużańskiej skarpie pałacem w Różance wiążą się zarówno legendy, jak i smutna historia.

Właściciele majątku - Zamoyscy - opuścili Różankę 8 sierpnia 1915 r., a już kilka dni później wojska rosyjskie zrujnowały posiadłość, podpalając okoliczne budynki i bombardując pałac. Nie odbudowali już rezydencji, natomiast w 1923 r. rozpoczęła się budowa pałacu w Adampolu. Różanka, leżąca na pograniczu Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego, wchodziła w skład tzw. dóbr włodawskich, których właścicielami było wiele możnych rodów, takich jak: Sunguszkowie, Leszczyńscy, Pociejowie, Flemmingowie, Czartoryscy i Zamoyscy. Ci ostatni należeli do najświetniejszych polskich rodzin arystokratycznych. Na początku XIX w. zaczęła się ona rozrastać dzięki małżeństwu XII ordynata Stanisława Kostki Zamoyskiego (1775- 1853), prezesa Senatu Królestwa Polskiego, z Zofią z Czartoryskich.

25 sierpnia ukaże się pierwsza płyta zespołu Tehalim. Znalazły się na niej zarówno znane - bo śpiewane podczas południowej niedzielnej Mszy św. w kościele oo. paulinów - utwory, jak i też zupełnie nowe.

W zespole Tehalim, działającym od 2009 r. przy parafii św. Ludwika, obecnie posługuje troje gitarzystów i 15 dzieci. Śpiewają i grają już od 12 lat podczas niedzielnej Eucharystii o 12.00, a także w święta i uroczystości kościelne. Koncertowali także poza parafią, m.in. w Różance, Woli Uhruskiej, Okunince, Starym Brusie i Leśnej Podlaskiej. W swoim dorobku artystycznym mają koncerty z chórem kameralnym Kantata z Włodawy czy z zespołem wokalno-instrumentalnym Wyższego Seminarium Duchownego Zakonu Paulinów Vox Eremi. Do nagrania płyty „12” zaangażowanych zostało więcej osób, m.in. Agnieszka Krasucka z zespołu Guadalupe, Inga Pozorska z Mocnych w Duchu.