Bądźcie takimi, którzy chcą pomóc Chrystusowi królować w świecie nie przez rozliczanie kogokolwiek z jego wiary, ale przez własny przykład życia świętego, pokornego, którym będziecie wzbudzać łaskę wiary w sercach tych, którzy ją utracili - powiedział bp Grzegorz Suchodolski podczas Mszy św. odprawionej w katedrze 20 listopada, w uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata. Tego dnia swoje święto patronalne obchodziły Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży i Akcja Katolicka Diecezji Siedleckiej.

W homilii biskup odniósł się obrazu Chrystusa Króla przedstawionego w czytanym tego dnia fragmencie Ewangelii św. Łukasza. - Nie przystaje on do naszego wyobrażenia króla, siedzącego na tronie z berłem i w koronie. To rodzaj króla, który stał się człowiekiem podobnym do nas we wszystkim oprócz grzechu, który przeżywa nasze ludzkie radości i smutki. To jednocześnie obraz króla, który jest wyszydzony przez sobie współczesnych, który zamiast sprawdzać wiarę na ziemi, chce ją rozsiewać w sercach ludzi.

Ojcze, jeśli chcesz, zabierz ode Mnie ten kielich! Jednak nie moja wola, lecz Twoja niech się stanie! (Łk 22,42).

Scena modlitwy w Ogrójcu pokazuje nam Jezusa, który, jak każdy z nas, czuje strach. Opisując tamte chwile, ewangeliści używają m.in. takich słów, jak udręka, trwoga i smutek. Mistrz naprawdę bał się tego, co Go czekało. Medytując nad tą tajemnicą, zobaczmy Chrystusa klęczącego w ciemnościach, pomiędzy drzewami, osamotnionego, pozostawionego sam na sam ze swoim lękiem. On doskonale wiedział, co Go czeka i naprawdę miał prawo się bać. Trwoga, którą odczuwał, doskonale wskazywała Jego ludzką naturę. Jezus bał się tak bardzo, że na Jego ciele wystąpił krwawy pot. Takie zjawisko jest znane i opisane w medycynie. Występuje rzadko i dotyczy momentów ekstremalnego stresu. To fizyczna reakcja na krańcowy strach.

Podczas Eucharystii dziękowały za opatrzność i pomoc w dziełach miłosierdzia, zaś w części artystycznej wyraziły radość ze swoich świętych patronów. 12 listopada Siostry Albertynki z Życzyna świętowały swój jubileusz.

Okazja do obchodów była wyjątkowa. Zgromadzenie założone przez św. Brata Alberta i bł. Bernardynę Jabłońską już od 100 lat jest obecne na ziemi garwolińskiej. W 1922 r. (14 listopada) zakonnice wprowadziły się do częściowo zniszczonego folwarku na terenie dzisiejszej gminy Trojanów. Od tamtej pory niosą pomoc ubogim i potrzebującym z tego terenu. Kolejnym ważnym momentem ich obecności w Życzynie, a dziś okazją do jubileuszu, był rok 1962. Z tą chwilą opieka sióstr została sformalizowana przez państwo, a ich placówka stała się domem opieki dla niepełnosprawnych kobiet. Jej nazwy się zmieniały, ale była i jest nadal ważnym ośrodkiem na mapie społecznych potrzeb powiatu.

Chcemy dziękować za życie i kapłańską posługę śp. ks. Jana Arseniuka. Łączą się w modlitwie wspólnota siedlecka, w której posługiwał do 1992 r., jak i drohiczyńska, w której pracował do emerytury - zaznaczył bp Piotr Sawczuk, rozpoczynając Eucharystię pogrzebową.

Ks. kan. Jan Arseniuk zmarł w nocy z 5 na 6 listopada w wieku 74 lat. W ostatnim czasie mieszkał w Domu Księży Emerytów w Siedlcach. Uroczystościom pogrzebowym, które miały miejsce 10 listopada, przewodniczył biskup drohiczyński Piotr Sawczuk. Wziął w nich również udział biskup senior Antoni Dydycz, liczne grono księży diecezji drohiczyńskiej i siedleckiej, rodzina, znajomi, wierni wielu parafii, w których posługiwał bądź służył pomocą duszpasterską. Siedlecki kościół katedralny był pełen ludzi, którzy doświadczyli życzliwości i otwartości ks. Jana.

Od pokoleń przyjmują biedę tego świata w postaci chorych, bezdomnych i niepełnosprawnych. Siostry Albertynki z Życzyna obchodzą w tym roku kilka ważnych rocznic.

Powstałe pod koniec XIX w. Zgromadzenie Sióstr Albertynek od początku pochylało się nad potrzebującymi. Czerpiąc siłę z kontemplacji Najświętszego Serca Chrystusa, siostry skupiały się na podopiecznych zgromadzonych w ich zakonnych domach. Jedną z takich placówek jest Dom Pomocy Społecznej w Życzynie. W malowniczo położonej wśród pól i lasów okolicy albertynki pojawiły się równo 100 lat temu, a przed 60 laty zaczęły prowadzić stacjonarną pomoc niepełnosprawnym intelektualnie kobietom. Działając na terenie powiatu garwolińskiego, siostry od początku wcielały w życie zasady swojego charyzmatu. - Naszym zadaniem jest pomoc osobom potrzebującym, bezdomnym, chorym i cierpiącym z powodu różnego rodzaju ubóstwa - wyznaje s. Agnes, przełożona DPS w Życzynie.

Chcielibyśmy, by widzowie po obejrzeniu spektaklu o św. Bracie Albercie potrafili spojrzeć na bliźniego jego oczami, tj. dostrzec w drugim Chrystusa - mówi kleryk Karol Dawidiuk, dziekan studentów trzeciego roku Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Siedleckiej.

Listopadowe spektakle teatralne w seminarium w Nowym Opolu to już tradycja. - Tak się utarło, że klerycy trzeciego roku studiów zawsze w okolicy uroczystości Wszystkich Świętych zapraszają do obejrzenia sztuki przygotowanej i wystawionej przez siebie - mówi kl. Karol Dawidiuk z uwagą, że wybór tematu, bohatera i środków scenicznego przekazu zawsze należy do kleryków. - Zdecydowaliśmy się na ukazanie postaci św. Brata Alberta. Uważam, że święty sam chciał wrócić na deski sceny siedleckiej WSD, ponieważ w przeszłości już kilkakrotnie gościł w seminaryjnym repertuarze. Okazuje się jednak, że ciągle inspiruje twórców, o czym świadczy choćby film „Nędzarz i madame” z 2019 r. - tłumaczy kl. Karol.

W dniach 21-26 października diecezja siedlecka gościła relikwie bł. Carla Acutisa. Do udziału w peregrynacji szczególnie zaproszono młodzież.

Relikwie nawiedziły Łuków, Białą Podlaską, Radzyń Podlaski i Garwolin. Spotkania z bł. Carlo w każdym z miast miały podobny przebieg. Program zakładał Mszę św., konferencję oraz adorację Najświętszego Sakramentu. Za szczególny moment trzeba też uznać uroczyste wniesienie wizerunku i relikwii do świątyni. Relikwie bł. Carlo, które dotarły do naszej diecezji były fragmentem worka osierdziowego młodego Włocha. Owo nawiedzenie stało się okazją do przybliżenia postaci C. Acutisa, pokazania przykładu jego życia, a także mówienia o najbliższych Światowych Dniach Młodzieży, które odbędą się w przyszłym roku w Lizbonie.

Niebo jest możliwe, a święci pokazują, że jeśli o nie zawalczymy autentycznym życiem zgodnym z powołaniem, to je osiągniemy. Nie grajmy chrześcijaństwa, ale bądźmy chrześcijanami namaszczonymi przez Bożego Ducha - zachęcał bp Grzegorz Suchodolski podczas III Siedleckiego Marszu Świętych, który odbył się wigilię uroczystości Wszystkich Świętych.

To inicjatywa Centrum Duszpasterstwa Młodych Diecezji Siedleckiej. Jej celem jest zwrócenie uwagi na chrześcijański wymiar uroczystości Wszystkich Świętych. W tym roku marsz przeszedł ulicami miasta już po raz trzeci. - Tworzymy piękną tradycję - podkreślił biskup podczas Mszy św. w parafii Bożego Ciała, która zainaugurowała wydarzenie. Towarzyszyła mu prezentacja świętych i błogosławionych, których relikwie znajdują się w siedleckich parafiach. Ich przesłanie przypomniała młodzież przebrana m.in. za św. s. Faustynę, bł. Karolinę Kózkównę, bł. Michała Sopoćkę, św. Jana Pawła II, bł. ks. Jerzego Popiełuszkę.

Za nami II Diecezjalne Forum Młodych. W tym roku trwało dwa dni i zostało połączone z peregrynacją relikwii bł. Carla Acutisa.

Forum organizowane przez Centrum Duszpasterstwa Młodzieży Diecezji Siedleckiej rozpoczęło się 21 października od Mszy św. sprawowanej pod przewodnictwem bp. Kazimierza Gurdy w kościele Podwyższenia Krzyża Świętego w Łukowie. Ordynariusz w homilii wiele miejsca poświęcił bł. Carlo. Przypominał, że ten włoski nastolatek potrafił właściwie odczytywać znaki czasu. Odnosząc się do peregrynacji i forum, biskup zaznaczył, że są one okazją do tego, by z uwagą i mądrością obserwować świat, dostrzegać obecność Pana Boga i odnajdywać w Nim prawdę, wolność i miłość. Hierarcha cytował słowa Carlo, który przed śmiercią wyznał: „Cieszę się, że umieram tak wcześnie, bo nie zmarnowałem ani minuty życia na rzeczy, które nie podobałyby się Bogu”.

22 października w kościele pw. Wniebowzięcia NMP w Białej Podlaskiej odbył się dzień skupienia dla kół Żywego Różańca z Rejonu bł. Honorata Koźmińskiego. Wzięli w nim udział członkowie róż z dekanatów Biała-Północ, Biała-Południe i terespolskiego.

Spotkanie rozpoczęło się od wniesienie na ołtarz relikwii św. Jana Pawła II. Potem zgromadzeni wysłuchali konferencji wygłoszonej przez ks. kan. Henryka Jakubowicza, proboszcza bialskiej parafii św. Michała Archanioła. Kapłan podkreślał, że Różaniec jest modlitwą daną przez samego Boga. Składa się bowiem z Modlitwy Pańskiej, której nauczył nas Jezus, oraz z Pozdrowienia Anielskiego, które są słowami Bożymi. Modlitwę „O mój Jezu...” przekazała nam Matka Boża w Fatimie. Ks. H. Jakubowicz zachęcał nie tylko do modlitwy, ale też do noszenia różańca ze sobą. - Różaniec jest małym egzorcyzmem. On nie tyle wypędza z człowieka szatana (tu potrzebna jest posługa księdza egzorcysty), ale daje siłę do walki ze złym - podkreślał duszpasterz.