Za nami dwudniowe Jerycho Młodych. W tym roku spotkaniu młodzieży diecezji siedleckiej, które odbyło się w Woli Gułowskiej, patronował bł. Carlo Acutis. W programie był czas na modlitwę, słuchanie, ale i wspólną zabawę.

Tym razem Jerycho zorganizowano w Woli Gułowskiej. Pierwszego dnia młodzi wysłuchali konferencji wygłoszonej przez o. Azariasza Hessa. Zakonnik opowiadał o bł. Carlo. Mówił o nim: „to święty w dresach, jeansach i adidasach”. Przypominał słynne słowa Acutisa, który powtarzał, że „Eucharystia jest jego autostrada do nieba”. - Carlo od dnia Pierwszej Komunii św. codziennie uczestniczył w Mszy św. Dlaczego? Bo chciał! Pamiętajcie, że kwestia Mszy czy modlitwy nigdy nie jest kwestią czasu, ale chęci. On wierzył z potrzeby serca. Powtarzał: „Moim planem na życie jest być zawsze zjednoczonym z Jezusem”. My mamy inne plany... Jezus jest dla nas tylko załącznikiem. Młodzi boją się przyjaźni z Chrystusem, bo obawiają się, że On wszystko im zabierze.

W poniedziałek 20 czerwca w katedrze sprawowana była Msza św. pogrzebowa śp. ks. kan. Stanisława Kisiela, wieloletniego wykładowcy Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Siedleckiej oraz dyrektora Instytutu Teologicznego w Siedlcach, zmarłego 17 czerwca. Przeżył 85 lat, z czego 62 lata w kapłaństwie.

Eucharystii przewodniczył bp Kazimierz Gurda. Obecny był również bp Grzegorz Suchodolski, liczne grono księży, osób życia konsekrowanego, jak też społeczność seminarium duchownego naszej diecezji, wielu katechetów oraz rodzina. W homilii biskup nawiązał do odczytanej Ewangelii, w której Pan Jezus przypomina uczniom, że to On prowadzi do domu Ojca Niebieskiego. - Śp. ks. prof. S. Kisiel już się zapewne o tej prawdzie przekonał. Mamy nadzieję, że znając drogę zbawienia, którą jest Jezus Chrystus, doszedł do nieba - mówił biskup. Przypomniał też życie zmarłego kapłana. - Przez głoszenie Ewangelii śp. ks. Stanisław chciał zaradzić niewiedzy co do tych, którzy umierają.

W sobotę 11 czerwca Kościół siedlecki zyskał czterech nowych prezbiterów. To ks. Mateusz Pasek, ks. Bartosz Piotr Švăbik, ks. Jakub Wąsowski oraz ks. Łukasz Wirtek.

Bardzo się nimi cieszymy, Panu Bogu za nich dziękujemy, otaczamy ich dzisiaj naszą modlitwą - podkreślił na początku Eucharystii, podczas której miały miejsce święcenia kapłańskie, biskup siedlecki Kazimierz Gurda, zwracając się do diakonów. I dodał: - Moi drodzy, wypraszamy dla was wszelkie Boże błogosławieństwo, byście mogli jak najlepiej kontynuować to powołanie, którym Pan Bóg was już obdarzył, a które dzisiaj zostanie przez Niego potwierdzone. Przede wszystkim przez was zostanie wyrażona wola, by Panu Bogu wiernie służyć. Uroczystość święceń kapłańskich, zawsze bardzo radosna, a zarazem podniosła, zgromadziła w siedleckiej katedrze społeczność Wyższego Seminarium Diecezji Siedleckiej, liczne grono księży, osoby życia konsekrowanego, jak też rodziny diakonów przyjmujących święcenia. Śpiewem posługiwała schola WSD.

Pan Bóg każdemu z nas przygotował jakąś konkretną, indywidualną drogę, życiowe powołanie, różne miejsca posługi. Wprowadza nas w różne relacje z ludźmi i wspólnotami. Spalanie się w tej sieci relacji i posług jest najlepszym dopełnianiem naszego życia i umieraniem dla wieczności - mówił bp Grzegorz Suchodolski w homilii podczas Mszy św. pogrzebowej.

Ks. kan. Mieczysław Mikulski zmarł w wieku 71 lat 4 czerwca. 8 czerwca w kolegiacie Przemienienia Pańskiego sprawowana była Msza św. pogrzebowa pod przewodnictwem bp G. Suchodolskiego. Współkoncelebransami byli dziekan dekanatu garwolińskiego ks. kan. Stanisław Szymuś i ks. prałat Edmund Szarek, kolega z roku studiów śp. ks. Mikulskiego. Zmarłego kapłana żegnała rodzina, liczne grono księży, znajomi i wierni. W homilii bp G. Suchodolski mówił o godzinie uwielbienia Syna Człowieczego, którą była godzina śmierci Jezusa Chrystusa na krzyżu. - Również śmierć człowieka wierzącego, który odchodzi pojednany z Bogiem, jest godziną uwielbienia Ojca, jest to bowiem śmierć dziecka Bożego. Także śmierć kapłana, który odchodzi z tego świata, jest godziną uwielbienia Boga, któremu służył za życia, składając najświętszą ofiarę.

W sobotę 4 czerwca w katedrze bp Grzegorz Suchodolski udzielił święceń czterem alumnom Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Siedleckiej.

- Dziękujemy Panu Bogu za ich powołanie, wiarę, za to, że zechcieli przez czas formacji przygotować się do dnia dzisiejszego. Dziękujemy także ich rodzicom, rodzeństwu i wszystkim, którzy wsparli ich na początku decyzji i przez pięć lat seminaryjnej formacji. Dzisiaj Kościół siedlecki raduje się ich decyzją i włącza do stanu diakonatu, aby posługiwali naszym wspólnotom zgodnie z tym, co przypisane jest diakonom - mówił bp G. Suchodolski na początku Mszy św., w której uczestniczyła cała społeczność WSD, proboszczowie wspólnot parafialnych, z których wywodzą się nowi diakoni, oraz ich rodziny. Po liturgii słowa nastąpiła prezentacja kandydatów, a rektor WSD poprosił biskupa o udzielenie im święceń diakonatu. - Dziękujemy wam, bracia, za waszą gotowość, posłuszeństwo i uległość łasce, jaką Pan was obdarzył - zwrócił się biskup w homilii do kandydatów na diakonów. Słowa wdzięczności skierował też do ich rodziców. - Jezus ciągle poszukuje tych, którzy będą solą ziemi i światłem świata.

O orędownictwo świętego z Padwy, mimo upływu stuleci, proszą kolejne pokolenia, modląc się w różnych sprawach.

Jeśli pytasz o cuda: śmierć, błąd, utrapienie, czart i trud znika, chorzy biorą uzdrowienie - śpiewamy w responsorium, wzywając św. Antoniego, którego wspomnienie przypada 13 czerwca. Prosząc o łaski, udają się pielgrzymi i miejscowi wierni do Orchówka w dekanacie włodawskim, gdzie w kościele pw. św. Jana Jałmużnika znajduje się cudowny obraz św. Antoniego. Jak mówi o. Jacek Romanek, gwardian klasztoru, proboszcz parafii i kustosz sanktuarium MB Pocieszenia, odnalezienie w 2019 r. pierwotnego cudownego wizerunku tego świętego ma wielkie znaczenie dla rozwoju kultu. O obrazie tym wspominał już ordynariusz chełmski bp Jan Feliks Chrzanowski w protokole wizytacji z 1729 r. Z kolei o. Grzegorz Uth w opisie dziejów augustianów, zarządzających dawniej orchowską parafią, zaznacza, że od 1740 r. „przez cały rok śpiewa się wotywy we wtorki o św. Antonim przed jego obrazem”. W 1770 r. papież Klemens XIV wydał przywilej dla kościoła w tej nadbużańskiej miejscowości, aby założyć bractwo pod wezwaniem świętego z Padwy.

Wierzę, że nauczy nas, jak ze sobą być, pracować, jednoczyć się, przebaczać. Jednym słowem: pomoże naszej wspólnocie w budowaniu cząstki nieba na ziemi - tak o bł. kard. Stefanie Wyszyńskim mówi ks. kan. Jerzy Cąkała, proboszcz parafii Przemienienia Pańskiego, gdzie od 28 maja można czcić relikwie pierwszego stopnia Prymasa Tysiąclecia.

W tym przypadku jest to włos kard. Wyszyńskiego, którego autentyczność została potwierdzona specjalnym certyfikatem. Instalacja relikwii miała miejsce w sobotę 28 maja. Dokonał jej biskup pomocniczy diecezji siedleckiej Grzegorz Suchodolski. Do tego wyjątkowego wydarzenia, które wpisało się w obchody ustanowionego przez radę miejską Roku kard. S. Wyszyńskiego, sumiennie przygotowywali się nie tylko parafianie, ale i pozostali mieszkańcy Łukowa. - Po decyzji samorządowców zorganizowano spotkanie, na którym wraz z radnymi ustaliliśmy, że nie można poprzestać jedynie na ogłoszeniu kard. Wyszyńskiego patronem 2022 r., ale trzeba nadać mu odpowiednia rangę.

Dziesięciominutowy film „Seminarium bez tajemnic” pokazuje codzienne życie kleryków, w którym jest wszystko, czym żyją: modlitwa, praca, wypoczynek. I jest radość.

Autorem filmu jest alumn czwartego roku Kacper Pawluczuk. - Jednym z punktów Kongresu Służby Liturgicznej, który odbył się 7 maja, była prezentacja życia kleryckiego. Ponieważ w tym dniu mieliśmy być poza seminarium, ojciec duchowny ks. Maciej Majek rzucił wcześniej hasło, żeby przygotować film. Koledzy, wiedząc, że to moje klimaty, scedowali to zadanie na mnie. W założeniu miał to być filmik dla ministrantów. Skończyło się na tym, że opublikowany został w sieci w Niedzielę Dobrego Pasterza, wpisując się w Tydzień Modlitw o Powołania - tłumaczy. - Zastanawiałem się na początku, jak ugryźć temat. Ostatecznie doszedłem do wniosku, że zrobię film, jaki sam chciałbym obejrzeć, gdybym zastanawiał się, czy to miejsce dla mnie.

22 maja w sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Białej Podlaskiej wybrzmiała nowa kompozycja Akatystu ku czci bł. Męczenników Unickich. To był historyczny moment dla naszej diecezji.

Hymn wyśpiewali bialski chór Schola Cantorum Misericordis Christi pod dyrekcją dr. Piotra Karwowskiego oraz pięciu kantorów. Do niedawna Akatyst ku czci naszych Męczenników śpiewany był do melodii wywodzącej się z tradycji wschodniej. Tekst tego hymnu powstał w drugiej połowie XX w. w środowisku księży marianów, a ostatecznym jego redaktorem i propagatorem był ks. Roman Piętka MIC, proboszcz parafii neounickiej w Kostomłotach. Nowa kompozycja opiera się na istniejącym tekście, ale ma inną, bardziej złożoną melodię. Została ona napisana przez Stanisława Szczycińskiego, kompozytora, śpiewaka i znawcę muzyki dawnej. Nazwa „akatyst” oznacza hymn, który jest śpiewany w postawie stojącej. To najsłynniejsza forma poetycka Kościoła bizantyjskiego. Pierwszym tekstem tego typu był Akatyst ku czci Bogurodzicy. Jego powstanie datuje się na V/VI w. Z czasem stał się on kanwą akatystów ku czci świętych i męczenników.

17 maja do Matki Bożej Horodyskiej po raz kolejny przybyli zelatorzy kół różańcowych z dekanatu wisznickiego. Spotkanie miało charakter formacyjny i było połączone z parafialnymi uroczystościami.

Tego dnia horodyscy wierni świętowali dwie rocznice: objawień Matki Bożej, do których doszło 17 maja 1550 r., oraz sprowadzenia do Horodyszcza nowej kopii obrazu Matki Bożej Żyrowickiej. Zgromadzonych powitał proboszcz miejscowej wspólnoty ks. Andrzej Głasek. Kolejnym punktem była konferencja wygłoszona przez ks. kan. Marka Matusika, proboszcza parafii w Wiśniewie. Kapłan na początku przywołał słowa bł. H. Koźmińskiego, który podkreślał: „Kiedy ludzie będą modlić się na różańcu, przynajmniej cząstka nieba przychyli się do ziemi”. Ks. M. Matusik swoją konferencję poświęcił Paulinie Jaricot.