30 lat temu doszło w Siedlcach do akcji strajkowej, której inicjatorami i głównymi „aktorami” byli rolnicy ziemi podlaskiej. Strajk był wyrazem niezadowolenia z tragicznej sytuacji rolnictwa indywidualnego i niezrealizowania wcześniejszych porozumień ustrzycko-rzeszowskich.

Nie chodziło mi o to, żeby była to książka typowo naukowa ale książka o Kościele, który żyje, który ma związki z narodem, o pracy jego duchowieństwa - mówił w styczniu br. Tadeusz Semieniuk. Promocja jego ostatniego, pośmiertnie wydanego dzieła „Kalendarium dziejów Parafii Św. Trójcy w Radzyniu Podlaskim i Dekanatu Radzyńskiego” odbyła się 20 października w I LO.

Aby dotknąć historii Białej Podlaskiej, szczególnie tej odnoszącej się do ubiegłego stulecia, warto wybrać się do Muzeum Południowego Podlasia. Oddział Martyrologiczno-Historyczny przy ul. Łomaskiej 21 przypomina, że wojenna zawierucha nie ominęła także naszego regionu.

Pod koniec marca 1831 r. feldmarszałek Dybicz otrzymał uzupełnienia z głębi Rosji w postaci 14 tys. żołnierzy i 39 dział. Już 27 marca w Międzyrzecu była obecna II brygada 2 dywizji huzarów (1,6 tys. szabel) z 12 działami, w Białej Podl. 2 brygada z 1 dyw. uł. (1,6 tys. szabel) z ośmioma działami.

18 marca 1831 r. poseł podlaski J. Lelewel ogłosił artykuł w „Nowej Polsce”, w którym apelował o nadanie własności ziemskiej włościanom. Konsul francuski Raymond Durand donosił z Warszawy po bitwie grochowskiej:

26 lutego gen. A. Pęcherzewski ukończył kompletowanie kolaboranckiej Komisji Woj. Podlaskiego w Siedlcach. Sekretarzem wojennego naczelnika został Ksawery Jankowski z Chodowa, zaś komisarzami wojewódzkimi zostali: Wydziału Wojska - Antoni Lipnicki, prawdopodobnie z Gołaszyna, Administracji - Edward Brzeziński z Cielemęca, Skarbu - Benedykt Wołowicz z Krzymosz.

„Gazeta Warszawska” z 17 lutego informowała, że feldmarsz. Dybicz w miejsce władz powstańczych woj. podlaskiego, które ewakuowały się do Warszawy, powołał nowe, podporządkowane rosyjskiej armii okupacyjnej.