2 września 1794 r. gen. Sierakowski, którego dywizja znajdowała się między Kobryniem a Brześciem, raportował o pojawieniu się na południowy wschód od miejsca, w którym się znajdował, nowego zgrupowania wojsk rosyjskich.

Austriacy posuwali się tymczasem w kierunku Włodawy i Parczewa. 25 sierpnia 1794 r. zajęli Włodawę, a następnego dnia Ostrów Lubelski.

12 sierpnia 1794 r. mjr Filip Frankowski niestrudzenie organizował w Węgrowie korpus kawalerii. Miał pod swoją komendą już 100 konnych. 13 sierpnia komisarz żywnościowy Loga raportował z Siedlec, że w ziemi mielnickiej i w sąsiedztwie zdołało się zebrać 536 konnych i 170 pieszych milicjantów z pospolitego ruszenia.

23 lipca 1794 r. Komisja Mielnicka przeniosła swoją siedzibę z Łosic do Międzyrzeca. Tego dnia do obozu gen. Sierakowskiego w Szereszewie, na skraju Puszczy Białowieskiej, przybył ze Świsłoczy gen. Paweł Grabowski, wysłany przez dowódcę wojsk litewskich gen. Chlewińskiego.

Ponieważ w nocy z 12 na 13 lipca 1794 r. przyszła wiadomość, iż Rosjanie opuścili Brześć, 13 lipca gen. Sierakowski nakazał swej dywizji odmaszerować z Janowa. Przez Bug wyruszył on do Kamieńca Litewskiego.

W myśl rozkazu Najwyższego Naczelnika gen. Sierakowski wzmacniał po drodze swoją dywizję kantonistami i ochotnikami oraz włączał pod komendę miejscowe oddziały milicji wojewódzkiej. 7 lipca wysłał gońca do Kościuszki z zapytaniem, co ma robić dalej, wszak osłonił od wschodu Warszawę. Naczelny Wódz kazał mu kontynuować „podróż” za Derfeldenem.

3 lipca 1794 r. główne siły rosyjskie gen. Derfeldena opuściły Wolę Gułowską i dwiema kolumnami, przez Serokomlę i Adamów, przeszły do Radzynia Podlaskiego. Za zgrupowaniem nieprzyjaciela postępowała, obserwując jego ruchy, polska dywizja gen. Sierakowskiego.

Mjr Filip Frankowski organizujący na Podlasiu, w rejonie Siedlec, korpus kawalerii nowego zaciągu napotkał poważne trudności. Do 21 czerwca zebrał jedynie 46 ochotników „mających sposób kupienia konia i ekwipunku”.

Pełnomocnik ziemi drohickiej Feliks Kuczyński donosił bowiem RNN o gotowości terenu do walki: „obywatele tej ziemi są w piki i kosy uzbrojeni, odbywają musztry, rogatki i słupy smolne wszędzie zakopane”.

Po nieudanej nominacji poprzedniego organizatora siły zbrojnej, 11 czerwca 1794 r. Komisja Porządkowa Ziemi Drohickiej zaakceptowała wybór obywatelski na stanowisko generała ziemiańskiego Karola Urbańskiego, cześnika i byłego posła z tej ziemi na Sejm Czteroletni.