Problem nie leży normie prawnej, ale w odpowiedzi na zasadnicze pytanie: czy człowiek nadal jest centrum naszego świata. Nie jakiś ideał człowieka, ale ten konkretny - nawet jeśli jest jeszcze niewidoczny dla oczu.

Ostatni swój felieton zakończyłem stwierdzeniem, że pewien rodzaj promowanej u nas wolności znaleźć można na poboczu drogi E30. Wydawać by się mogło, że tytuł niniejszej wypowiedzi stanowić będzie kontynuację tamtego wątku. Nic podobnego.

Ostrzegawcze napisy o wyglądzie nekrologów na paczkach papierosów, które w trosce o zdrowie palaczy straszą chorobami i śmiercią, obchody Światowego Dnia bez Tytoniu czy rozszerzanie listy miejsc publicznych, w których lepiej nie pokazywać się z papierosem - takie inicjatywy i przepisy miały obrzydzić i skłonić do zerwania z nałogiem.

Można byłoby się uśmiać pod wąsem, ale relacja do państwa i sfery publicznej w świadomości Polaków niestety ma konstrukcję podobną do tej, jaką prezentowały „roznegliżowane bojowniczki”.

- Żeby takie rzeczy robić z człowiekiem, który w XVI żył wieku - nic a nic nie spada poziom zachwytu Jadźki. A i mnie się, widzę, już udziela, tyle że niekoniecznie z tych samych powodów. Od kiedy to Jadźka wie, kiedy żył Kopernik? Musiała się chyba na jaki Uniwersytet Trzeciego Wieku potajemnie zapisać albo co, bo i skąd by nagle niby taka mądra była?

Większa część ostatniej niedzieli zajęta została w mediach przez podsumowania roku rządów Donalda Tuska i Platformy Obywatelskiej. Nawet sam premier uległ nastrojowi chwili i, w odróżnieniu od dotychczasowych włodarzy naszego kraju, 2-krotnie wystąpił z orędziem do narodu. Oczywiście w znowelizowanej formie, a więc udzielając wywiadu dziennikarzom telewizji prywatnej (najpierw) i publicznej (w drugiej kolejności).

Kiedy byłem małym chłopcem, a potem młodym obywatelem wolnej już Polski, marzyłem, by doczekać czasów, gdy kolor władzy stanie mi się obojętny i pozostanie jedynie ściskanie kciuków lub protestowanie przeciw rozwiązaniom, które są dobre lub złe dla mojej Ojczyzny.

Od kilku już lat w ramach debaty o systemie edukacyjnym w Polsce toczy się dyskusja o przywróceniu w szkolnictwie polskim nauczania kilku przedmiotów, które obecne były w dawnej szkole, a zniknęły w ramach swoistej walki z „przeżytkami przeszłości”. Wymienia się wśród nich zwłaszcza filozofię, logikę i łacinę.

Kiedy parę lat temu, na jakimś spotkaniu, jeden z jego uczestników twierdził z uporem, że niedługo kreowaniem rzeczywistości zajmą się telewizja i Internet, uznaliśmy, że powinien iść już do domu. Ale on się uparł i do rana powtarzał te, naszym zdaniem, brednie, że nie tyle bomby, co media zdominują świat.

Modlitwa, którą Adam Mickiewicz zawarł w „Litanii Pielgrzymskiej”, przenikała starania pokoleń Polaków, którzy przez 123 lata starali wybić się na niepodległość. Rozpaczliwe wołanie do Bożej Opatrzności o zmianę losu Narodu Polskiego, połączone z działaniami dyplomatycznymi i zbrojnymi powstaniami (nie zawsze dla nas zwycięskimi), przeniknięte troską o zachowanie kultury narodowej, naznaczone krwią ofiary Sybiru i innych miejsc kaźni, wreszcie wydało owoc.