Do tegorocznej edycji Hosanna Festival pozostały jeszcze trzy miesiące. Nie jest to „ostatnia prosta”, ale przygotowania - o czym możemy dowiedzieć się, zaglądając na profil fb - nabierają rozpędu.

13 maja debiut miała przygotowana przez organizatorów piosenka „Let the weak say fuerte soy”. Grzegorz Łukasiak, zastępca sekretarza Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży Diecezji Siedleckiej, przyznaje, że przygotowania do festiwalu zaczynają się tak naprawdę kilka tygodni po zakończeniu poprzedzającej go edycji. - Wiele rozmów, ustaleń i działań jest już za nami. Nie da się ukryć, że najbliższy czas będzie wymagał od nas wzmożonego nakładu pracy i wyjątkowej organizacji ze względu na zmiany w formule i dodatkowe wydarzenia, które będą towarzyszyć nam w tym roku. Widząc jednak, jak wiele dobra, szczerej radości i Bożego doświadczenia przynosi ten festiwal, nie możemy doczekać się nadchodzących działań, które - rzeczywiście - przyspieszają.

W tekstach adresowanych do najmłodszych chętnie przekazują świat swojego dzieciństwa - świat poszanowania tradycji, drugiego człowieka i zachwytu nad ojczystą przyrodą.

Autorką wierszy tak dla dzieci, jak i dorosłych czytelników jest Marianna Kołodziuk, członkini Bialskiego Klubu Literackiego „Maksyma”. - Kiedy byłam dzieckiem, wszystko mi się rymowało - wyznaje poetka. Rodowita Podlasianka - wychowana na wsi, w miejscowości Witulin-Kolonia - w tekstach utrwala świat zapamiętany z dzieciństwa. Swoje utwory prezentuje młodemu pokoleniu podczas spotkań organizowanych w bibliotekach czy szkołach, a zaproszenia - jak mówi - wciąż napływają. - Bywało, że dzieci nie chciały mnie wypuścić z sali - wspomina, dodając, że dwie pierwsze książki jej autorstwa z powodu niskiego nakładu wydawniczego nie miały szansy dotrzeć do szerokiego grona odbiorców. Na szczęście są dostępne w bibliotekach i można po nie sięgnąć, aby odkryć, z jaką pasją przekazuje piękno przyrody.

Okazją do spotkania literatów był V Międzynarodowy Trójstyk Literacki, który odbył się we Włodawie 16 i 17 maja.

Pomysłodawcą wydarzenia jest poeta, prozaik, eseista, regionalista, założyciel Poleskiego Towarzystwa Medialnego we Włodawie, zastępca prezesa oddziału lubelskiego Związku Literatów Polskich Aldon Dzięcioł. - Niedaleko od Włodawy, może 5 km od miasta, stykają się granice Polski, Ukrainy i Białorusi. Miejsce to - z granicznymi słupami i przecudną panoramą nadbużańskiego krajobrazu - urzeka jakimś tajemniczym pięknem. Nazywamy je trójstykiem granicznym. W 2017 r., gdy tam się zatrzymałem, pomyślałem sobie, że powinno stać się nie tylko granicznym symbolem, ale przede wszystkim miejscem współpracy i pojednania Polaków, Ukraińców i Białorusinów - mówi A. Dzięcioł.

Międzyrzeczanin Arkadiusz Jakubowicz wziął udział w biciu gitarowego rekordu Guinnessa, który po raz 21 odbył się na wrocławskim rynku.

1 maja gitarzyści z całej Polski zabrali ze sobą swoje instrumenty, aby spotkać się na corocznej imprezie organizowanej we Wrocławiu. Aby wziąć w niej udział, wystarczyło mieć gitarę lub ukulele i zagrać pięć podstawowych akordów C, G, D, A, E utworu „Hey Joe” Jimiego Hendrixa. W sumie na rynku spotkało się 7 967 gitarzystów. Dzięki temu pobito rekord z 2022 r., kiedy to wspólnie zagrało 7 677 muzyków. - Rok temu nie udało mi się wziąć udziału w imprezie. Tym razem wybrałem się z synem. Muzyka jest moją pasją od wielu lat. Zacząłem przygodę z gitarą w wieku kilkunastu lat, ale gdy byłem młody, zapał minął. Dziś tego żałuję - opowiada A. Jakubowicz.

Dobry teatr może funkcjonować także w małych ośrodkach, co udowadnia włodawski Teatr z Końca Polski.

- W mieście najbardziej oddalonym od innych miast w Polsce, przy samej granicy państwa, mieszkają utalentowani i kreatywni ludzie - zapewnia inicjatorka powstania grupy Julita Fajks-Mitkowska. Teatr z Końca Polski to inicjatywa, która wyszła ze środowiska Włodawskiego Domu Kultury. - Hasło rzucił dyrektor placówki Łukasz Zdolski. Myśl szybko przybrała kształt, a w związku z tym, że podczas studiów na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim należałam do studenckiego Teatru ITP, prowadzonego przez ks. dr. Mariusza Lacha, miałam już pewne doświadczenie, ale przede wszystkim chciałam młodym osobom przybliżyć świat teatru - opowiada J. Fajks-Mitkowska.

Teodor Karol Szydłowski herbu Lubicz był żołnierzem, patriotą, kolekcjonerem, innowacyjnym gospodarzem.

Pozostawił po sobie wiekopomne dzieło, jakim jest neogotycki pałac w Patrykozach nazywany dzisiaj perłą Podlasia. Jego życie i osiągnięcia były tematem ostatniego spotkania Siedleckiego Klubu Kolekcjonerów. W niedzielę 14 maja w Muzeum Regionalnym w Siedlcach odbyła się prezentacja książki „Adiutant księcia Józefa Generał Teodor Karol Szydłowski i jego Patrykozy”. Jej autorem jest Andrzej Chojnacki - dyrektor Muzeum Pożarnictwa w Kotuniu - oddziału siedleckiego MR. Prezentując książkę, zaznaczył m.in., że zależy mu na tym, by Patrykozy, które znane są dobrze w środowisku siedleckim i sokołowskim, poznano w innych częściach kraju.

O początkach radzyńskiej szkoły muzycznej i planach na przyszłość opowiada Zbigniew Czuryło, dyrektor Państwowej Szkoły Muzycznej I stopnia im. Karola Lipińskiego w Radzyniu Podlaskim.

W tym roku radzyńska Państwowa Szkoła Muzyczna obchodzi jubileusz 40-lecia istnienia. Jakie były jej początki? Jak się rozwijała na przestrzeni tych kilkudziesięciu lat?

Dziś PSM w Radzyniu jest wspaniałą placówką prowadzącą edukację artystyczną młodego pokolenia. Szkoła powstała na bazie Społecznego Ogniska Muzycznego, którego początki sięgają 1961 r. W 1981 r. minister kultury i sztuki, biorąc pod uwagę osiągnięcia uczniów i nauczycieli skupionych wokół ogniska, powołał do istnienia Państwową Szkołę Muzyczną I stopnia.

Spotykają się, by porozmawiać o przeczytanych lekturach, wymienić się poglądami.

Działający przy Miejskiej Bibliotece Publicznej w Dęblinie - filia Masów dyskusyjny klub książki aktywnie działa na rzecz promocji czytelnictwa. Liczne grono dębliniaków udowadnia, że nawet w małej bibliotece może tkwić potencjał. Od 15 listopada 2012 r. działa przy niej dyskusyjny klub czytelniczy. Inicjatorka jego powstania była bibliotekarka Jadwiga Ochal. - Na początku było nas 16 osób. Przyznam, że nie do końca wierzyłam, że coś z tego wyjdzie. Tymczasem już podczas pierwszego spotkania wręcz przerzucaliśmy się pomysłami - opowiada Walentyna Kalbarczyk, emerytowana nauczycielka języka polskiego. Klub zrzesza przeważnie seniorów, których pasją jest, oczywiście, szeroko pojęta literatura.

Pamiątkowe medale, szaliki czy stroje piłkarskie znanych zawodników...

To tylko niektóre z eksponatów, jakie można zobaczyć na wystawie „Piłka nożna i jej siedlecka historia” przygotowanej przez Muzeum Regionalne w Siedlcach. Wernisaż wystawy, który odbył się 28 kwietnia, przyciągnął tłumy gości, a wśród nich miłośników futbolu, działaczy i sympatyków Pogoni Siedlce oraz młodych adeptów piłki nożnej. Pierwsza część wystawy została poświęcona początkom najstarszej gry zespołowej na świecie. - Powstała mniej więcej w tym samym czasie w różnych miejscach globu. Najstarsze wzmianki o zabawach i grach przypominających grę w piłkę pochodzą ze starożytnych Chin, Japonii, Grecji i Rzymu. W Ameryce za czasów Indian piłka nożna miała szczególnie brutalną odmianę, ponieważ przegrany zespół przypłacał swoim życiem. W piłkę grali również Eskimosi, którzy kopali ją na lodzie - mówił Krzysztof Chaberski.

Końcowy efekt zawsze stanowi zagadkę, przez co każdy obraz tworzony techniką pouringu jest unikalny i nie do powtórzenia.

Można było się o tym przekonać podczas wernisażu „Art pouring”, który odbył się 25 kwietnia w Małej Galerii Sztuki Miejskiego Ośrodka Kultury w Siedlcach. Ekspozycja jest zwieńczeniem warsztatów zorganizowanych w ramach projektu realizowanego od 2020 r. przez Siedlecki Uniwersytet Trzeciego Wieku i Fundację DONUM. Swoje prace, które powstały pod okiem instruktorki dr Grażyny O’Sullivan, zaprezentowało siedmioro słuchaczy SUTW: Krystyna Biardzka, Czesława Furmanek, Ewa Gębal, Barbara Głuchowska, Antoni Maliszewski, Hanna Mitura, Gabriela Prokurat. Siedlecki MOK jest jednym z pierwszych w Polsce - o ile nie pierwszym - promującym sztukę wylewania farb, zarówno poprzez organizowanie kursów, warsztatów, jak i wystaw.