„Troppo vero!” („zbyt prawdziwy!”) - miał wykrzyknąć papież Innocenty X po ujrzeniu swojego portretu namalowanego przez Diego Velázqueza. Dzieło to wzbogaciło zbiory Muzeum Diecezjalnego.

Obraz powiększył kolekcję malarstwa hiszpańskiego, dołączając do jedynego w Polsce dzieła El Greca „Ekstaza św. Franciszka” i pozyskanego kilka lat temu obrazu „Filozof/ Święty Andrzej Apostoł” autorstwa Jose de Ribery’ego. Diego Rodríguez de Silva y Velázquez, bo tak brzmiało pełne imię i nazwisko słynnego malarza (w Hiszpanii do dziś w chwili narodzin dziecko otrzymuje dwa nazwiska - pierwsze po ojcu, a drugie po matce), urodził się w Sewilli w 1599 r. - To był w ogóle szczęśliwy rok dla sztuki. W marcu urodził się flamandzki malarz odnoszący później sukcesy w Anglii - Anton van Dyck, a we wrześniu architekt Francesco Borromini, wraz z Giovannim Lorenzo Berninim ważna postać barokowej architektury - mówił ks. dr Robert Mirończuk, dyrektor Muzeum Diecezjalnego, podczas prelekcji poprzedzającej uroczystą prezentację obrazu Velázqueza, która odbyła się 10 lutego.

Rozmowa z Moniką Mikołajczuk - o jej najnowszej książce wyrosłej ze spotkań z ludźmi, którzy tak jak ona ukochali najpiękniejszą z rzek.

Moniko, od lat czytam Twoje teksty, delektując się słowem i podglądając pisarski warsztat… Jesteś mistrzynią reportażu. Jaką przestrzeń daje autorowi ten gatunek publicystyki?

To chyba stwierdzenie na wyrost, ale dziękuję. W każdym razie wciąż się uczę od lepszych i taka jest, według mnie, droga reportera. Nie osiadać na laurach, nieustannie doskonalić warsztat i otwierać szeroko oczy na świat. Faktycznie reportaż to moja ulubiona forma dziennikarskiej wypowiedzi, której jestem wierna, od kiedy redaktor Krystyna Goldbergowa, pod której okiem pisałam pracę podyplomową z reportażu na warszawskiej „dziennikarce”, powiedziała mi: „Idź tą drogą. I nie przestawaj dziwić się światu”. Potem spotkałam Barbarę Wachowicz - jej książki mnie uwiodły. I to dzięki niej zaczęłam pracę nad reportażem od „ojczyzny duszy”, czyli miejsca, które jest nam najbliższe: krainy dzieciństwa. W moim przypadku była to kraina Bugu.

Odbywający się 4 lutego VI Przegląd Piosenki Kabaretowo-Biesiadnej „Szpacze Trele-Morele” w Szpakach zyskał wyjątkową oprawę. Marysieńki - gospodynie i pomysłodawczynie imprezy - świętowały swój jubileusz!

Gratulacjom od licznie zgromadzonych na uroczystości przedstawicieli władz samorządowych, przyjaciół i sponsorów towarzyszyły wspomnienia minionych 35 lat, życzenia wyśpiewane przez kolejno prezentujące się na scenie zaprzyjaźnione zespoły oraz gromkie „Sto lat” od wszystkich gości obecnych na sali. - Na czas tej uroczystości odrzućmy wszelkie troski. Cieszmy się chwilą, która trwa - mówiła, witając uczestników imprezy, Jolanta Grzesiewicz, szefowa Koła Gospodyń Wiejskich w Starych Szpakach. Z okazji jubileuszu uczniowie miejscowej Szkoły Podstawowej zatańczyli poloneza. Czas tańcem i śpiewem umilały publiczności także dzieci z przedszkola.

Muzeum Józefa Ignacego Kraszewskiego w Romanowie wzbogaciło się o kolejne dwa listy napisane własnoręcznie przez pisarza. Jeden pochodzi z 1846, a drugi z 1849 r.

Oba pisma zostały zakupione na aukcji antykwarycznej w Warszawie. Muzeum zapłaciło za nie łącznie 5 tys. zł. Listy adresowane są do Wacława Aleksandra Maciejowskiego, sędziego trybunału apelacyjnego województwa mazowieckiego i historyka kultury. - List z 1849 r. jest odpowiedzią na pismo A. Maciejowskiego i na przesłane przez niego artykuły do czasopisma „Ateneum”, w którego redakcji pracował J.I. Kraszewski. Drugi list dotyczy spraw spadkowych związanych z dworem w Romanowie. Pisarz przedstawia w nim ich stan i prosi sędziego Maciejowskiego o pomoc. Proces spadkowy rozpoczął się w 1845 r., po śmierci Wiktora Malskiego, wuja J.I. Kraszewskiego - mówi Mariola Jeruzalska, adiunkt Muzeum Józefa Ignacego Kraszewskiego w Romanowie.

„Dzieci Eurolingua dzieciom lokalnie i międzynarodowo” - pod takim hasłem 28 stycznia w Centrum Kultury i Sztuki w Siedlcach odbyła się gala charytatywna New Year’s Party 2023.

Organizatorem wydarzenia niezmiennie od 20 lat jest Europejskie Centrum Szkolenia Językowego Eurolingua. - Jubileuszowa gala charytatywna pokazuje, że wśród nas jest mnóstwo mecenasów dobrych serc, patronów honorowych i ludzi dobrego serca. Dzieci ze szkoły językowej Eurolingua poprzez ten koncert dają swoje świadectwo pomagania i dobroci - mówiła Renata Kulik, dyrektor szkoły Eurolingua. - Dzisiaj wręczymy m.in. złote oscary mecenasom, którzy są z nami od 20 lat. To świadczy o tym, że w naszej lokalnej społeczności jest bardzo dużo ludzi o wielkich sercach, którzy wspierają dzieci. Potrzeby są ogromne, a nasze serca bardzo gorące - dodała.

Stopy jako główny motyw obrazów? Czemu nie. Monika Napiórkowska udowadnia, że na rozwijanie swoich zainteresowań nigdy nie jest za późno, a połączenie pracy i pasji może zaowocować piękną przygodą.

Choć malować lubiła od zawsze, zaczęła rozwijać się w tym obszarze dopiero podczas pandemii. Spontaniczna decyzja okazała się na tyle dobra, że trwa i się rozwija, a jej efektem była wystawa w Łukowskim Ośrodku Kultury. - Farby i pędzle towarzyszyły mi od dzieciństwa - wspomina M. Napiórkowska. - W liceum chodziłam na warsztaty do Łukowskiego Ośrodka Kultury i tam jeszcze bardziej zaraziłam się pasją malowania. Ale, jak to w życiu, pewne sprawy stają się ważniejsze, a inne schodzą na dalszy plan i tak było w moim przypadku z malowaniem - przyznaje, dodając, że malarstwo odkryła na nowo dopiero podczas pandemii.

Chciałbym doczekać takiego momentu, kiedy zebrany na moim koncercie tłum śpiewa napisane przeze mnie utwory - mówi 17-letni Kamil Mitura, który właśnie wydał płytę „Pozory”. Marzenie młodego muzyka z Sitna spełniła fundacja My Słowianie z gminy Borki.

Kamil jest uczniem Zespołu Szkół Ponadpodstawowych im. Jana Pawła II w Radzyniu Podlaskim. Jak podkreśla, muzyka towarzyszy mu praktycznie od zawsze. Jednak tworzyć sam zaczął kilka lat temu. Wkrótce pojawiły się pierwsze propozycje występów na lokalnych imprezach. Zagrał i zaśpiewał m.in. na ostatniej płycie Jacka Musiatowicza pt. „Jestem, czyli spacer po kamieniach”, gdzie znalazł się utwór autorstwa 17-latka pt. „Odbudować”. Tworzy muzykę z pasji, nie zamykając się tylko w jednym gatunku, bo - jak mówi - muzyka nie ma dla niego granic.

Blisko 200 wykonawców wzięło 19 stycznia udział w koncercie kolęd i pastorałek pn. „Gwiazda pokoju”. - Muzyka łączy ludzi, pokolenia, religie. Chcieliśmy wspólnie wyśpiewać pokój na Ukrainie i całym świecie!- tłumaczą krótko organizatorzy.

Tego dnia w murach Szkoły Podstawowej z Oddziałami Integracyjnymi nr 6 im. Władysława Broniewskiego w Siedlcach zgromadzili się więc soliści, duety, tercety oraz zespoły wokalne, w tym chór z siedleckiego Domu Uchodźcy, a także dzieci i młodzież z Polski i Ukrainy. - Pomysł zrodził się bardzo spontanicznie, z potrzeby serca. Śpiewając utwory bożonarodzeniowe w obu językach, chcemy podtrzymywać tradycję kolędowania, zbliżać nasze kultury, poznawać zwyczaje i obrzędy.

10 stycznia w sali kameralnej Radzyńskiego Ośrodka Kultury odbyło się spotkanie pt. „Piłkarski poker”. Jego gośćmi byli reżyser Janusz Zaorski oraz dziennikarze sportowi - Jerzy Chromik i Stefan Szczepłek, którzy byli konsultantami przy pisaniu scenariusza filmu.

Okazją była najnowsza książka urodzonego w Radzyniu J. Chromika pt. „Remanent 3. Piłkarski poker. Przed i po...”. Było o filmie, piłce z czasów „orłów Górskiego”, obecnej reprezentacji, a nawet przyszłym selekcjonerze polskiej drużyny. I choć tematyka „Piłkarskiego pokera” jest raczej niewesoła, to godzina spędzona w towarzystwie J. Zaorskiego, S. Szczepłka i J. Chromika minęła błyskawicznie i w świetnej atmosferze. Spotkanie, które przybrało formę odpowiedzi na pytania zadawane zarówno przez obecnych na sali, jak i internautów, poprowadził dyrektor ROK Robert Mazurek.

Ponadczasowa sztuka w interpretacji Teatru ES kolejny raz wraca na deski Centrum Kultury i Sztuki w Siedlcach. I znowu skłania do refleksji.

Tragedia Sofoklesa z 442 r. p.n.e. mimo upływu tylu lat nie straciła na aktualności. Akcja „Antygony” rozgrywa się przed pałacem królewskim w Tebach. Antygona informuje swoją siostrę Ismenę o rozkazie Kreona. Władca zakazał pogrzebania ich brata - Polinejkesa, który został uznany za zdrajcę po bratobójczej walce z Eteoklesem. Antygona namawia Ismenę do złamania zakazu Kreona… „Antygona” do dziś znajduje się w kanonie lektur, a teatry chętnie wracają do jej wystawiania. Tak jest również w przypadku Teatru ES, bo choć premiera sztuki w jego interpretacji miała miejsce w listopadzie 2016 r., „Antygona” wciąż powraca na deski siedleckiego teatru i znajduje widownię. Reżyser, a jednocześnie twórca muzyki do przedstawienia Robert Protasewicz przyznaje, że to efekt pozytywnego przyjęcia sztuki przez publiczność.