Nie zna życia ten, kto nie jeździ koleją - mawiał przed laty znajomy. Co prawda od czasu, kiedy podróż pociągiem była dla niego niemal codziennością, wiele się zmieniło.

Pociągi są czyste i bezpieczne, przejazdy trwają krócej, a ponure składy TLK z wajchą zamiast elektronicznego przycisku otwierającego drzwi do wagonu jeżdżą już tylko we wschodniej części kraju. Pozostały jednak kwestie niezmienne. Przedświąteczny czwartek. Pojawiam się na dworcu kilkanaście minut przed planowanym odjazdem pociągu. Już wtedy na peronowym wyświetlaczu widnieje informacja, że mój pociąg spóźni się 37 minut. Pocieszam się dobrą pogodą. Po kilkunastu minutach dreptania w miejscu nominalne kilka stopni na plusie zamienia się jednak w odczuwalne minus dziesięć.

No więc było tak: postanowiłyśmy z Martą, że trzeba postanowić. A jaki czas jest najlepszy na postanowienia? Jasne, że Nowy Rok.

Na początek nad stertą własnoręcznie przygotowanego sylwestrowego jedzenia ustaliłyśmy, że nie będziemy na siłę jadły tego wszystkiego tylko dlatego, żeby się nie zmarnowało. Się lekką ręką wyrzuci i już. Raz w roku - i to w sylwestra zwłaszcza - to chyba można zaszaleć. No i zaczniemy wreszcie choć trochę dbać o siebie - dosyć już tej dyktatury innych. Najpierw - zgodnie z obowiązującym trendem - będziemy ćwiczyć. Bo nie oszukujmy się: nikt nie jest doskonały. A ponieważ, niestety, różne postanowienia niekoniecznie nam się w dotychczasowym życiu materializowały, zdecydowałyśmy, że w ramach lepszej mobilizacji będziemy się mobilizowały obustronnie nawzajem. Bo samemu to na grzyby najwyżej można pójść. Albo nad wodą na złotym piasku leżeć. A do ćwiczeń ktoś motywujący być musi.

Dzieci z ognisk misyjnych przyczyniają się do niesienia Ewangelii na cały świat. Swoją otwartością i zaangażowaniem budują Kościół i ożywiają parafie. Zobaczmy, jak działają!

Skupione wokół Papieskiego Dzieła Misyjnego Dzieci nie tworzą kołek, ale ogniska. Dlaczego to takie istotne? - Koło, czy też kółko, jest bardziej zamknięte i skupia wewnątrz, na sobie. W ognisku rozpalamy swoim entuzjazmem, misyjnością i radością Ewangelii swoich rówieśników, szkoły, rodziny i parafie - zauważa s. Monika Juszka, sekretarz krajowy PDMD. W Woli Uhruskiej ognisko działa od ośmiu lat. Do jego sformalizowania zachęcił ówczesny proboszcz śp. ks. kan. Józef Kuzawiński.

Przekroczyć siebie - to tytuł cyklu comiesięcznych spotkań formacyjnych skierowanych zarówno do wierzących, jak i poszukujących, osób starszych i młodych.

Organizatorami wydarzenia są: Centrum Duszpasterstwa Młodzieży Diecezji Siedleckiej, Diecezjalne Duszpasterstwo Rodzin, Wydział Duszpasterstwa Ogólnego Kurii Siedleckiej oraz Fundacja Nieprzeciętni. Celem spotkań jest pogłębienie formacji ludzi wierzących, przypomnienie nauki Kościoła dotyczącej antropologii chrześcijańskiej, eklezjologii, teologii formalnej i fundamentalnej, zachęta do odkrycia, czym jest Kościół, odnalezienie w nim dla siebie miejsca, dotarcie do ludzi wątpiących i poszukujących oraz stworzenie przestrzeni do dyskusji.

17 grudnia 2022 r. papież Franciszek zatwierdził dekret o męczeństwie rodziny Ulmów zamordowanej w 1944 r. przez Niemców za ukrywanie ośmiorga Żydów. Oznacza to otwarcie drogi do ogłoszenia ich błogosławionymi. Tej godności, obok Józefa i Wiktorii, dostąpi również siedmioro ich dzieci: Stanisława, Barbara, Władysław, Franciszek, Antoni, Maria oraz dziecko, które miało przyjść na świat wiosną 1944 r.

Informacja odbiła się szerokim echem w mediach na całym świecie. W publikacjach akcentuje się zarówno fakt, że na ołtarze zostanie wyniesiona cała rodzina, w tym nienarodzone dziecko, jak i to, że Ulmowie - motywowani wiarą, miłością do Boga i człowieka - zginęli za pomoc udzieloną Żydom w czasie II wojny światowej. „Chciałbym w centrum postawić postawę ich codziennej wierności, posłuszeństwa Panu Bogu. To szczególnie uderzające, jeśli chodzi o rodzinę Ulmów. To był fundament ich życia. To byli piękni, bardzo mądrzy, dojrzali ludzie. Dla nich dane słowo miało ogromną wartość. Jeśli składali komuś jakąś obietnicę, to była absolutnie rzecz święta” - mówił kilka dni temu agencji Family News Service ks. dr Witold Burda, postulator procesu beatyfikacyjnego (za www.ekai.pl).

2023 rok upłynie zapewne pod znakiem rocznic związanych z wydarzeniami powstania styczniowego. Okazją jest „okrągła” - 160 rocznica wybuchu narodowego zrywu przeciwko rosyjskiemu zaborcy.

Zanim jednak w styczniową noc rozpoczęły się walki, w całym Królestwie Polskim narastało wrzenie. Nie inaczej było w naszym regionie. Najsilniejsza aktywność patriotyczna ogarnęła społeczeństwo Podlasia w latach 1861-1862. Już od marca 1861 r. w głównych miastach regionu zaczęto organizować nabożeństwa w intencji uczestników manifestacji patriotycznych poległych w Warszawie w dniach 27 lutego i 8 kwietnia. Rozpoczęło to okres manifestacji patriotycznych i religijnych organizowanych w różnych zaborach, ale przede wszystkim w rosyjskim. Odbywały się one w kościołach, na cmentarzach i miejscach upamiętniających walki wolnościowe lub ich uczestników. Udział w tych manifestacjach brało także duchowieństwo podlaskie, zwłaszcza parafialne, mimo okólników władz Królestwa, by „duchowieństwo nie głosiło nauk przeciwnych zasadom porządku społecznego”.

Towarzystwo Regionalne im. Wacława Tuwalskiego w Woli Osowińskiej może pochwalić się kolejną publikacją. Nosi ona tytuł: „Tak odmieniona dziś nasza wieś”. Dedykacja - „Pamięci naszych Przodków - Tych spod strzechy, od pługa, kosy, sierpa, motyki i grabi...” - mówi o zamiarze wydawcy, czyli oddaniu czci poprzednim pokoleniom mieszkańców Woli Osowińskiej.

- Zawsze mam na uwadze naszych ojców i dziadów, ich ciężką pracę, przywiązanie do ziemi, do swojej społeczności i pragnienie, by zostawić coś po sobie - nie tylko dzieciom, ale i mieszkańcom wsi - wyjaśnia cel przyświecający działalności wydawniczej Towarzystwa Regionalnego im. Wacława Tuwalskiego stojąca na jego czele Krystyna Kożuch.

Chrześcijaństwo wyrasta z judaizmu, rodzi się w jego łonie. Judaizm Drugiej Świątyni jest tym, w którego kontekście działa Jezus z Nazaretu przepowiadający tę naukę z nową mocą, stając u podwalin Kościoła i religii chrześcijańskiej - mówi ks. prof. Mirosław S. Wróbel, dyrektor Instytutu Nauk Biblijnych KUL, dyrektor Centrum Relacji Katolicko-Żydowskich im. Abrahama J. Heschela.

Na pewno tym, co łączy chrześcijan i Żydów, jest Pismo Święte. W Nowym Testamencie mamy ok. 300 cytatów ze Starego Testamentu. Papież Benedykt powiedział, że Nowy Testament bez Starego byłby jak roślina skazana na uschnięcie. Sam Jezus i autorzy Nowego Testamentu czerpali garściami z tekstów starotestamentalnych, z tekstów Tory, tekstów Proroków, tekstów Pism. To zadanie dla nas - w tekście Nowego Testamentu odkrywać bogactwo Starego i pokazywać ich jedność, szczególnie gdy spotykamy się razem, kiedy tworzymy podwaliny dialogu.

Rozmowa z biskupem siedleckim Kazimierzem Gurdą.

Dialog chrześcijańsko-żydowski jest potrzebny, bo wyznawcy religii chrześcijańskiej i wyznawcy religii mojżeszowej - chociaż między sobą się różnią - to jednak mają wiele wspólnego. Łączy nas przede wszystkim wiara w jednego Boga. Łączą nas postacie ze Starego Testamentu, jak Abraham, Dawid, prorocy. Łączą nas z wyznawcami religii mojżeszowej wspólne dzieje. Miejsca, w których przez wiele pokoleń wspólnie - jedni i drudzy - zamieszkiwali. Miejsca, gdzie były kościoły i synagogi, szkoły chrześcijańskie i żydowskie, gdzie były chrześcijańskie i żydowskie cmentarze. Dzielą nas interpretacja Starego Testamentu, odrzucenie przez Żydów Nowego Testamentu i Jezusa jako obiecanego Mesjasza.

NoveKino Siedlce w ramach Filmowych Rekolekcji zaprasza 24 stycznia do obejrzenia filmu „Moc w moich dłoniach” w reżyserii Johnathana Shoemahera oraz Ryana Frenga.