15 marca w MBP we Włodawie miała miejsce konferencja popularnonaukowa pn. „Powstańczych lat sygnały. Lubelszczyzna - Ziemia Włodawska”.

Podczas spotkania przypomniano, że tereny te wielokrotnie były areną walk i potyczek, m.in. pod Lutą, Adamkami, Suchawą, Janówką, Osową, Andrzejowem. Wydarzenie odbyło się pod honorowym patronatem rektora Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie prof. dr. hab. Radosława Dobrowolskiego i burmistrza Włodawy Wiesława Muszyńskiego. Na zaproszenie dyrektor MBP Doroty Redde-Sawczuk do Włodawy przyjechali przedstawiciele środowiska akademickiego UMCS, a także prelegenci - historyk dr hab. Piotr Bednarz, badacz dziejów południowego Podlasia dr hab. Dariusz Tarasiuk. Obecni byli dyrektor Archiwum Państwowego w Lublinie Krzysztof Kołodziejczyk, paulin z parafii św. Ludwika o. Michał Pacan, przedstawiciele stowarzyszeń i władz, mieszkańcy i uczniowie szkół ponadpodstawowych.

Miłość to jeden z motywów mojej twórczości, piszę także o upływającym czasie, przyrodzie i sacrum. Lubię też słuchać tekstów literackich innych twórców. Jestem smakoszem poezji - mówi Urszula Tom.

„W pasji tworzenia - kadrowania codzienności - odnajduję sens bycia tu i teraz” - to motto przyświecające jednej z poetek z naszego regionu. Przypadający 21 marca Światowy Dzień Poezji jest okazją do podpytania twórców o ich inspiracje i przewodnie motywy wierszy. „Moje wiersze nieuczone/ rymy zwykłe, proste, jasne./ One płyną prosto z serca/ i są tylko moje - własne./ Piękna jest zabawa słowem, nasza mowa tak bogata” - pisała w jednym ze swoich utworów poetyckich Helena Maczewska, poetka z Parczewa. Obdarzona optymizmem stara się przekazywać radość innym - zarówno najmłodszym, goszcząc w szkołach, jak i seniorom w ramach swojej działalności społecznej. Teksty poetyckie zaczęła tworzyć w latach 70, ale pierwszy tomik „W kalejdoskopie życia” wydała dopiero kilka lat temu.

W parafii Najświętszego Serca Jezusowego we Włodawie tworzy się Bractwo „Strażnicy Kościoła”. To kolejna w naszej diecezji wspólnota mężczyzn, którzy pragną formować się w oparciu o duchowość bł. Męczenników z Pratulina.

24 stycznia 1874 r. w Pratulinie 13 unitów oddało życie za trwanie w jedności z Kościołem rzymskim. Ich gest odmowy oddania kluczy do parafialnej świątyni pozostał symbolem. Współcześni mężczyźni skupieni w Bractwie „Strażnicy Kościoła” postrzegają pratulińskie klucze jako inspirację do swoich działań. Zgodnie ze statutem bractwo ma stać na straży Kościoła powszechnego, diecezjalnego, parafialnego, domowego oraz „świątyni własnego serca”. - Cieszę się, że mężczyźni odnajdują miejsce w Kościele, że mogą zrealizować to, co odkryli przez diecezjalne pielgrzymki, i formować się we wspólnocie - mówi ks. kan. Jacek Guz, kustosz sanktuarium bł. Wincentego Lewoniuka i 12 Towarzyszy w Pratulinie, asystent diecezjalny Bractwa „Strażnicy Kościoła”.

Matka Boża Pocieszenia odwiedza rodziny w Orchówku, Dubniku, Sobiborze, Wołczynach i Żłobku.

Inicjatywa peregrynacji obrazu pochodzi od proboszcza parafii św. Jana Jałmużnika o. Jacka Romanka OFM Cap i wspólnoty Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów w Orchówku. - 8 września 2021 r., w święto Narodzenia NMP, przeżywaliśmy uroczystość 90-lecia powrotu obrazu MB Pocieszenia do naszego sanktuarium i umieszczenia go w głównym ołtarzu - mówi proboszcz orchowskiej parafii, przypominając historię tego miejsca. W 1864 r. klasztor augustianów, którzy wówczas posługiwali w Orchówku, uległ kasacji przez władze carskie, trzy lata później zlikwidowana została parafia, a cudowny obraz Maryi rozpoczął ponad 60-letnią tułaczkę.

Owocowy przysmak znany w dawnej Polsce i na Litwie pod nazwą ser jabłeczny, a za wschodnią granicą jako pastyła, od niedawna produkowany jest na Lubelszczyźnie.

Sery jabłeczne, które nie są jednak serami, to przetwory słodzone o dużej wartości odżywczej i wyjątkowo długim okresie przechowywania. Ich walory smakowe doceniano zwłaszcza w XIX w. Takie „sery” otrzymywało się w procesie smażenia przecieru jabłkowego z miodem lub cukrem. W celu podniesienia walorów smakowych i zapachowych stosowano różne dodatki, np. suche, utarte, kandyzowane skórki owoców południowych, orzechy, migdały czy drobno zmielone przyprawy korzenne: cynamon, kardanom, goździki, ziele angielskie lub gałkę muszkatołową.

Nie zawsze wyciągam z plecaka aparat fotograficzny. Często w trakcie swoich wypraw po prostu obserwuję otaczającą mnie piękną przyrodę - mówi Tomasz Kozłowski z miejscowości Mordy.

I podkreśla: - Fotografowanie powinno odbywać się z zachowaniem szacunku dla otaczającej przyrody i istot ją zamieszkujących. Nie powinno się robić zdjęć za wszelką cenę. Nim naciśnie spust migawki, zastanawia się nad odpowiednim fotograficznym ujęciem fragmentu świata, który w danym momencie go zaciekawił. - Zdjęcia można robić z wysokości wzroku czy nawet leżąc na ziemi - opowiada pasjonat. - Jeśli ustawiam aparat na długim czasie naświetlania, obserwowany przeze mnie płynący strumień będzie na zdjęciu rozmazany, ale jednocześnie uchwycę jego ruch.

Modlitewnik pomaga w modlitwie, skupieniu, zrozumieniu prawd wiary. Modlitewnik może nam być przydatny z kilku powodów.

Jednym z nich jest pomoc w przygotowaniu do Mszy św. oraz dziękczynienia po Eucharystii. Przyda się do dobrego odbycia spowiedzi poprzez zawarty w nim tekst rachunku sumienia. W modlitewniku odnajdujemy również rozważania różańcowe oraz Drogi krzyżowej, teksty Gorzkich żali, litanii i pieśni, które towarzyszą nam w ciągu całego roku liturgicznego, a także modlitwy na różne okoliczności życiowe. Są w nich teksty dawne i nowe, uwspółcześnione, te znane i takie, z którymi stykamy się po raz pierwszy. Są nieocenioną pomocą w naszej modlitwie.

Celem Wspólnoty bł. Euzebiusza, która powstała w 2011 r., jest duchowe wspieranie Zakonu św. Pawła Pierwszego Pustelnika.

Jej członkowie zobowiązują się podjąć modlitwę za ojców i braci paulinów w wybranym dniu każdego miesiąca. Wspólnocie patronuje założyciel Zakonu Paulinów bł. Euzebiusz z Ostrzyhomia, który w XIII w. zebrał pustelników żyjących w lasach naddunajskich na Węgrzech. Podczas najazdu Tatarów, aby uratować swoje życie, ukrywał się w lasach, gdzie spotkał wielu pustelników. W 1246 r. rozdał cały swój majątek biednym i z kilkoma towarzyszami rozpoczął życie wypełnione pokutą i kontemplacją. Jego wspólnota przyjęła tę samą surową regułę, co eremici z drugiego klasztoru św. Jakuba założonego przez bp. Bartłomieja z Peczu. Euzebiusz miał wizję złączenia obu wspólnot, czego dokonał, stając się pierwszym przełożonym pustelników naddunajskich. Nadał nowemu zgromadzeniu nazwę Zakonu Braci św. Pawła Pierwszego Pustelnika i już jako prowincjał zabiegał o jego zatwierdzenie przez Stolicę Apostolską.

Są łącznikiem pomiędzy pacjentem w cierpieniu a Panem Bogiem. Swoją posługę przy chorych wykonują z wytrwałością i cierpliwością.

Siostry zakonne jako pielęgniarki pracują w przychodniach zdrowia, szpitalach, placówkach opieki społecznej, domach spokojnej starości i hospicjach. Podejmują również pracę medyczną na misjach, niosąc pomoc chorym, stając się świadkami miłosierdzia - jako siostry z zawodu i siostry z powołania. Obecne są także na terenie naszej diecezji, pełniąc uczynki miłości chrześcijańskiej wśród ludzi. - Spełniam się i jako pielęgniarka, i jako matka - mówi o sobie s. Katarzyna ze Zgromadzenia Sióstr Najświętszej Rodziny z Nazaretu. W Domu Pomocy Społecznej dla Dzieci i Młodzieży Niepełnosprawnej w Łukowie, w którym przebywa 31 chłopców w wieku od 13 do 17 lat, praca polega na całodobowej opiece, świadczeniu pomocy medycznej, rehabilitacji i zajęciach terapeutycznych.

Błogosławiąc, życzymy, aby dobro, które Bóg nam przygotował, było przyjęte z wiarą.

Bóg błogosławi stworzeniom już na początku opowieści o stworzeniu świata: „Pobłogosławił je Bóg tymi słowami: «Bądźcie płodne, mnóżcie się i zapełniajcie wody morskie. Ptactwo zaś niech się mnoży na ziemi»”. Ludzie Starego Testamentu błagają o błogosławieństwo i unikają przekleństw, które są konsekwencją niegodziwości i grzechu. Najbardziej znaną formułą błogosławieństwa w Starym Testamencie jest błogosławieństwo Aaronowe: „Pan powiedział do Mojżesza: «Oznajmij Aaronowi i jego synom: Tak macie błogosławić Izraelitów - Niech cię Pan błogosławi i strzeże. Niech Pan rozjaśni nad tobą swoje oblicze i będzie ci łaskawy. Niech Pan zwróci na ciebie swoje oblicze i niech cię obdarzy pokojem»”. W Nowym Testamencie Jezus często wyciąga błogosławiącą dłoń - do ubogich w duchu, tych, którzy się smucą, którzy pragną sprawiedliwości i cierpią prześladowania. Kościół od samego początku przejął praktykę błogosławienia ludzi, zwierząt i przedmiotów.