Tadeusz Kościuszko, otrzymawszy sztafetą raport o Krupczycach, zdał dowództwo w Warszawie gen. Zajączkowi i oświadczył swemu sekretarzowi Niemcewiczowi, iż nazajutrz razem z nim wyrusza do dywizji Sierakowskiego objąć dowództwo.

Po ciężkiej walce pod Krupczycami dywizja gen. Sierakowskiego odpoczywała pod Terespolem przez cały dzień, 18 września 1794 r. Główne jej siły stały czołem do miasta z zachodniej jego strony, mając przed sobą dawne koryto Bugu.

9 września 1794 r. rosyjski gen. Suworow otrzymał w Kowlu wytyczne swego przełożonego feldmarszałka Rumiancewa odnośnie akcji propagandowej na zajmowanych terenach.

2 września 1794 r. gen. Sierakowski, którego dywizja znajdowała się między Kobryniem a Brześciem, raportował o pojawieniu się na południowy wschód od miejsca, w którym się znajdował, nowego zgrupowania wojsk rosyjskich.

Austriacy posuwali się tymczasem w kierunku Włodawy i Parczewa. 25 sierpnia 1794 r. zajęli Włodawę, a następnego dnia Ostrów Lubelski.

12 sierpnia 1794 r. mjr Filip Frankowski niestrudzenie organizował w Węgrowie korpus kawalerii. Miał pod swoją komendą już 100 konnych. 13 sierpnia komisarz żywnościowy Loga raportował z Siedlec, że w ziemi mielnickiej i w sąsiedztwie zdołało się zebrać 536 konnych i 170 pieszych milicjantów z pospolitego ruszenia.

23 lipca 1794 r. Komisja Mielnicka przeniosła swoją siedzibę z Łosic do Międzyrzeca. Tego dnia do obozu gen. Sierakowskiego w Szereszewie, na skraju Puszczy Białowieskiej, przybył ze Świsłoczy gen. Paweł Grabowski, wysłany przez dowódcę wojsk litewskich gen. Chlewińskiego.

Ponieważ w nocy z 12 na 13 lipca 1794 r. przyszła wiadomość, iż Rosjanie opuścili Brześć, 13 lipca gen. Sierakowski nakazał swej dywizji odmaszerować z Janowa. Przez Bug wyruszył on do Kamieńca Litewskiego.

W myśl rozkazu Najwyższego Naczelnika gen. Sierakowski wzmacniał po drodze swoją dywizję kantonistami i ochotnikami oraz włączał pod komendę miejscowe oddziały milicji wojewódzkiej. 7 lipca wysłał gońca do Kościuszki z zapytaniem, co ma robić dalej, wszak osłonił od wschodu Warszawę. Naczelny Wódz kazał mu kontynuować „podróż” za Derfeldenem.

3 lipca 1794 r. główne siły rosyjskie gen. Derfeldena opuściły Wolę Gułowską i dwiema kolumnami, przez Serokomlę i Adamów, przeszły do Radzynia Podlaskiego. Za zgrupowaniem nieprzyjaciela postępowała, obserwując jego ruchy, polska dywizja gen. Sierakowskiego.